Goed dat ik van te voren bekeek en uitvogelde hoe mijn reis naar een vriendin zou gaan dit weekend, want op een groot stuk van het traject waren bussen ingezet vanwege onderhoud en reed er geen trein. Vanuit welke stad ik ook begon.
Omdat ik naar mijn werk al vaker met de inzet van bussen te maken heb gehad, weet ik dat dit, vergeleken met een toch wat ruimere trein, niet heel ideaal is. Plus de langere reistijd. Gelukkig zag ik nog wel één optie waarbij de reis helemaal met de trein gemaakt kon worden en blij dat die trein geheel op tijd reed, geheel op tijd aankwam en de volgende trein ook geheel volgens schema liep. Het kan wel dus. Soms hoor ik dan ook de conducteur heel trots zeggen dat 'we op tijd aankomen in stad x'. Hoera!
Wist nog welke bus ik moest nemen en ook die reed heerlijk op schema en zo was ik lekker op tijd daar. Wat fijn ook om plannen te hebben voor een weekend. En tegelijkertijd vraag ik me dan af hoe aardig ik dan voor mijn vriendinnen ben. Ben ik wel attent genoeg?
Altijd gastvrij, heel gastvrij zelfs en een zalige lunch en nog zaliger gesprekken en even lachen. Werd zelfs naar huis gestuurd met een Goodie-bag en stekjes. Leuk!!
Dezelfde (beetje omrijden, maar wel via de trein) route terug en heel fijn dat ik ook daar weer goede aansluiting op bus en treinen had. Geen puf meer om nog die mooie stad in te duiken en mijn museumjaarkaart te gebruiken of daar nog iemand anders te bezoeken.
Bus terug naar huis was al vanouds weer vol met toeristen met mega grote koffers en een rugzak waar ze hun ex-man in hadden gestopt, zo groot en zwaar zag dat eruit. En log vooral, zodat er niemand langs kon als ze in het gangpad bleven hangen.
Zo had ik, door die andere trein te pakken, toch nog een beetje controle op mijn reisbeleving. Uiteraard hebben we maar weinig controle op veel zaken, maar daar waar het kan, is het prettig. En ja, ik snap heel goed hoe het kan dat er vertraging op de trein is. Mensen op het spoor, kapotte bovenleiding, seinstoring, collega had onlangs geen trein terug wegens gebrek aan personeel, onderhoud. Alles heb ik al voorbij zien komen.
Had ooit de NS als cliënt toen ik nog in Sales werkte, dus heb ook tijden de achterkant van alles mogen zien en kwam op plekken waar de meeste treinreizigers nooit komen en hoorde mooie en interessante verhalen.
En wachten, te laat is relatief uiteraard. Ooit stond ik drie dagen in Afrika op een bus te wachten, dus hahaha...kan altijd erger.
De laatste dag en het laatste uur van de werkweek zat ik nog maar met één collega. Leidinggevende had een meeting buitenshuis die middag. Heerlijk rustig. Veel kunnen bellen en de cliënt die ik niet te pakken kreeg en een mail had gestuurd daarover belde client uiteraard om 16.55 uur terug. Onze telefoon is tot 17.00 uur te bereiken.
Wel opgepakt uiteraard, want wilde graag die afspraak regelen en ook nog eens weten dat ze daarna met vakantie zou gaan, dus dan loop ik uit mijn schema. Maar ja, die dag liep ik dus ook uit mijn vertrekschema, want data opnemen, uitwerken in planning etc en oh ja, toch nog wel even naar het toilet en zag al dat ik mijn trein niet meer ging halen. Dus laat maar los en neem een trein (half uur dan direct) later.
Even onthouden dat ik die extra werktijd (bijna een uur alweer, ook in de ochtend vroeger begonnen) compenseer de komende week.
Liet mijn zware laptoptas achter slot en grendel op kantoor achter, want had al plannen gemaakt om iets passends te kopen voor mijn vriendin voor de volgende dag en nog meer zware tassen geen zin an. En ook bewust; zo kon ik niet het weekend nog even wat werk doen.
Ook die latere trein had vertraging. Uiteraard. Op deze route is het bijna 'normaal' geworden. Was later thuis dan de planning, ook door de boodschap, maar niet erg, had ik al op gerekend. Wist al wat ik wilde gaan eten dus ook daar controle over.
Begin van de werkweek wist ik al dat het zou regenen bij vertrek. Dus was geen onaangename verrassing. Regenjas en Vera-hoedje op en doorfietsen. Het was fris, dus geen dampend gevoel door de regenjas. Trein reed op tijd en er waren zitplaatsen. Hoera!
Hoop niet dat heel laat bellen met een enorm gesprek en een afspraak in moeten plannen gewoonte wordt, want ook vandaag net voor vijf uur was dat het geval. En ik wilde nu echt mijn trein halen. Vond het lang genoeg geweest de werkdag. Mijn concentratie was op.
Even wat sneller doorlopen dan normaal en ik schoof, met beregende regenjas in de intercity. Alles opgestoomd door mensen met natte jassen. Maar boeien; ik had plek, de trein reed lekker door, maar 1 minuutje te laat en ook de aansluitende bus kwam op tijd en ook daar had ik plek. Door de regen (gelukkig hier geen keihard onweer zoals bij mijn werk) fietsen, thuisgekomen natte zooi uit. Oven aan, ovenschotel erin schuiven. Wachten en heerlijk eten. Groenten en vandaag met wat feta erover.
Ga ik zo direct de herhaling van Vera kijken en vooral even NIET bezig zijn in mijn hoofd met familie-gezeik.
Dank voor de vele vele reacties. Ben er beduusd van. Heel opbouwend. Voelt warm.
3 opmerkingen:
Ook mijnerzijds sterkte met je familie-sores gewenst. Als je het kunt loslaten, doe het dan maar -- beter voor je gemoedsrust. Ik snap niet hoe zo'n disfunctioneel-klinkende familie zo'n eerlijke en faire dochter als jij heeft opgeleverd!
Over bellen vlak voor sluitingstijd: ik zou het zelf liever niet doen, maar als je het de hele dag al voor je uit schuift en dan toch nog de moed vat? In mijn geval probeer ik gelijk op het openingsuur te bellen, dat scheelt vaak heel lang in de wacht hangen. Maar voor jullie is dat natuurlijk ook niet alles, dan kom je net uit ruststand en word je meteen in het diepe gegooid.
Eigenlijk triest. Een trein op tijd wordt bijzonder
Ik denk dat het inderdaad zo werkt. Alsmaar moed verzamelen, dan pas bellen. Werkt bij mij soms zo.... Als ik aan de andere kant van de telefoon zit vraag ik wel eens of ik de beller direct de volgende ochtend terug kan bellen. Niet altijd zin om elke dag te lang door te moeten werken!
Een reactie posten