Dus een bericht dat men het nogmaals de volgende dag ging proberen en die zending kon ik wel verzetten, want ook dan zou ik op mijn werk zitten en ik moest een code geven om dit pakket te mogen aannemen.
Dus vandaag. Heel ruime tijd. Waardoor ik - in het slechtste geval en daar ga ik als optimist maar vanuit - een groot gedeelte van de dag thuis moet zijn. Update iedere keer mijn app, maar hij blijft de voorgestelde tijden aangeven.
Kijk naar een documentaire op NPO Plus over mannen die zonder vader zijn opgegroeid. Of een slecht rolmodel als vader. Vaders die het lieten afweten. Ontroert me. Ik zie hun pijn. Die mannen willen het nu beter doen met hun kinderen. Anders.
Zat er van de week een man bij mijn balie die ''opeens" een brief kreeg over achterstallige kinderalimentatie. Een bedrag zo hoog, waardoor hij direct in de stress schoot. Iets van 16 jaar nog te betalen. Want nooit betaald of een minimaal bedrag voldaan. Die 'schuld' blijft staan. Totdat de andere partij de innende organisatie aangeeft dit niet meer te willen. Of hij bij de rechter zijn gelijk haalt. Dat kost allemaal inspanning en tijd en verdriet. En moeite.
Krijg je dus verhalen te horen dat hij sinds de scheiding zijn dochter niet heeft gezien en dat haar moeder haar tegen hem heeft opgezet. Dat hij jaren dakloos is geweest, geen inkomen, veel problemen heeft met zijn gezondheid. Het hele verhaal. Het hele bekende verhaal.
Hij was nogal radeloos want door vele hulpinstanties van kastjes naar muren gestuurd en ik weet bijna zeker dat hij na het gesprek bij ons dat ook weer voelt. Want - als ervaringsdeskundige - weet ik dat alleen de gang naar de rechter hem helpt.
Of een dochter die inziet dat er van kale kippen niet geplukt kan worden en dat de alimentatie er niet meer gaat komen.
Wachten dus.
1 opmerking:
Wat moeilijk,als je iemand niet echt kunt helpen
Een reactie posten