Probeerde het maar luchtig te houden; veel te warm om me te ergeren aan een uitgevallen trein. Dat je nog een half uur moet wachten op de volgende. Dacht alleen dat ik had beloofd een client terug te bellen op een bepaald tijdstip en dan zou ik net binnen rollen.
Nou ja, zegt de collega met een dikke Amsterdamse L: Het is wat het is.
Had, toen ik in de ochtend naar mijn werk ging alle gordijnen dichtgehouden. Dus was het relatief koel toen ik in de middag thuis ging werken. Ook me niet laten verleiden om toch even in de tuin te gaan zitten. Dan wil ik niet meer naar binnen en komt mijn werk niet af.
Veel kunnen doen thuis. Heerlijk rustig, geen gebabbel van collega's of zoals in de ochtend op een keihard volume allerlei prive zaken besprekend. Niet mijn collega's, maar van de andere werkplek. Ik ben denk ik heel gesloten in hun ogen, want bespreek weinig prive zaken of alleen onschuldige zaken over een kleinkind. Maar de meeste werktijd zit ik of met client in gesprek, of regel gesprekken en afspraken of ben administratieve zaken aan het regelen en telefoontjes aan het afhandelen. Heb geen tijd voor chitchat.
Maar op mijn eigen werkplek ook amper. Het is doorstampen en doorstampen. Waar de collega's een half uur voor de pauze in het winkelcentrum hun lunch gaan halen en die dan het volgende half uur, als mijn pauze begint samen opeten. Doe ik niet aan mee. Heb mijn eigen thuisgemaakte lunch mee, zodat ik niet in de verleiding kom om minder gezonde zaken te eten en kopen.
Begin ik ook nog eens vroeger dan de meesten en zit er ook niet op te wachten om er lang te blijven hangen na mijn werktijd, want de trein roept. En mijn vrijheid om daarna met niemand niks te doen.
Dus denk dat ik weinig aansluiting heb en voel. Geen allerliefste collega die mij goed kent. Waar ik ook prive mee optrek. De dame waar ik dat wel mee had is vertrokken en zo meerderen.
Dus het ligt aan mijn gesloten houding. En een nogal saai priveleven verder, dus weinig te delen. Ik deed de was en een plas en alles bleef zoals het was. Maar ook geen behoefte meer eraan om te investeren in een vriendschap met een collega die dan weer weggaat.
Nu nog even wat opwekkends voor vandaag verzinnen, want ik baal van mijn saaiheid en snap ook dat ik daardoor geheel niet aantrekkelijk ben. Zeker niet voor mijzelf. Met zo'n streepmond.
DOE WAT!
6 opmerkingen:
Je bent niet saai, je voelt je saai. Echt. Dat je niet wil investeren in een potentiële extra-leuke collega is een keuze. Je zou ook kunnen denken aan de toffe momenten die je zult hebben met die extra-leuke collega-to be, dankzij je investering. Al zou het maar voor een maand of een week zijn. En je kunt altijd opnieuw beginnen.
Ook dat is zelfzorg: je bent het waard om (iets) diepere contacten op je werk te krijgen en te onderhouden!
Ach collega's: als je al lang aan het arbeidsproces deelneemt wordt als relatief. Ook collega's. Collega's komen en gaan en heel soms blijf je daarna vrienden. Je zoekt ze niet uit, het is al fijn als je er goed mee kunt werken. En je bent niet saai, je bent mss op jezelf en daar is niets mis mee vind ik. Door het thuiswerken ervaar ik dat er meer aandacht zou moeten zijn voor aansluiting in je team, dat wel.
Wel jammer dat de collega, met wie je wel een klik had, weg is. Lastig om een band op te bouwen met collega's als er veel verloop is. Ik denk dat jij interessant genoeg bent. Belangstelling tonen voor anderen is vaak wat aantrekkelijk maakt toch?
Groetjes en fijne dag!
Alice K.
Moeilijk hoor!En gewoon een gezellig praatje met belangstelling voor de ander.? Word vaak gewaardeerd
Soms heb je ook gewoon andere interesses? Bij mij op het werk gaat het in de pauze over wat er op tv was. Dat weet ik nooit, want dat heeft mij nooit geboeid en ik kijk er dus niet naar. Dus luister ik naar de gesprekken en vraag af en toe eens wat. Gisteren borrel van mijn zangkoor: heerlijk zitten kletsen met mensen over vanalles en nog wat - behalve wat er op tv is geweest. Tja.
Ik snap het wel. En het is echt jammer dat er niemand is die echt een fijne collega is waar je mee bevriend kan zijn op het werk. Ik heb er een aantal en hun aanwezigheid zorgt ervoor dat het leuker is op het werk dan als ze er niet zouden zijn. Maar je kan het niet dwingen of forceren als het er niet is. En je bent natuurlijk niet saai, je bent gewoon niet zo'n kwebbel als anderen, is HELEMAAL NIET ERG!
Een reactie posten