Het aantal jaren wat ik nog moet werken.
33,44 maanden
1017 dagen.
Dat klopt niet helemaal, want ik heb nog wel recht op vakantie tussendoor en een aantal vrije dagen in verband met feestdagen.
Ik moet natuurlijk niets. Stel dat ik morgen zou willen stoppen, dan is er niemand die me dat verbiedt. Maar dan wordt het wel een karig leven. Financieel.
Wel leuk om met de gedachte te spelen om eerder te stoppen, of gewoon te denken hoe snel de tijd gaat. Wat is nou 2,8 jaar.
Waar was ik 2,8 jaar geleden?
Wat deed ik toen?
Was ik een beetje tevreden?
Was ik een beetje happy met alles wat er wel goed ging
Drie jaar geleden solliciteerde ik. Want vond niet echt bevrediging in mijn werk (nog steeds het huidige werk, alleen is er nu voor mij veel meer contact met mensen, clienten en dat maakt veel goed).
Drie jaar geleden werkten we nog thuis 100%.
Drie jaar geleden moest ik aan de gehoorapparaten.
Drie jaar geleden reed mijn moeder nog auto.
Drie jaar geleden wilden de manipulators mijn moeder al aan een rollator hebben.
Drie jaar geleden was ik al oma van twee schattig kleinkinderen.
Image by OpenClipart-Vectors from Pixabay
Wat deden jullie drie jaar geleden en was je daar tevreden mee?
5 opmerkingen:
Wat moeilijk om zo dag in dag uit te werken
Ik ben jaloers op mezelf, drie jaar geleden... In die tijd ben ik onverwacht veel minder mobiel geworden (artrose die toen nog niet duidelijk was).
Toen deed ik ongeveer hetzelfde als nu en was daar zeker gelukkig mee.
Op zich is het te overzien bijna 3 jaar, vooral als je goed voor jezelf zorgt en als het kan meer thuis kunnen werken om het vol te houden. Maar is dat te overleggen met je manager? Ze hebben er ook niks aan als je je ziek meldt,
Ik hoop in ieder geval dat je een fijnere tijd hebt de laatste jaren van je werkzame leven en niet zo'n vreselijk rot jaar als ik had door pestgedrag van een nieuwe manager die het me zo moeilijk maakte. Na stoppen heb ik zeker een jaar nodig gehad om weer op krachten en rust te komen.
In de afgelopen 2,8 jaar ben ik me gaan realiseren dat het leven echt eindig is. Dat wist ik natuurlijk wel, maar toch was ik er niet zo mee bezig. In die 2,8 jaar is het aantal grootouders van mijn kleindochters gehalveerd. Eerst overleed in mei 2022 mijn ex-man en een half jaar later, in december 2022 overleed de moeder van van schoonzoon.
Ik ben vanaf september 2022 met mijn dochters reizen gaan maken. Niet heel ver, we bleven in Europa, maar toch, naar plekken waar ik altijd al naar toe wilde, bijvoorbeeld naar Engeland. Niet met beide tegelijk, steeds met 1 van de dochters. In juni ga ik weer met 1 van de dochters. Onder het motto: het kan nu nog, voor je het weet is het voorbij.
In de laatste 4 jaar dat ik werkte, ben ik 1 dag per week minder gaan werken. Dat gaf ook al heel veel rust.
Een reactie posten