Gisteren gesproken met de afdeling waar mijn moeder nu woont en in overleg afgesproken dat ik vandaag in de middag rond lunchtijd kan langskomen. Want dan heeft ook haar vaste contactpersoon dienst en kan ik haar na de lunch - dan zou het wat rustiger zijn, even spreken. En daarna mijn moeder bezoeken.
Of zij degene is die ik onze complexe familieverhouding kan uitleggen weet ik niet, maar daar kom ik dan wel achter. En ook of men hierop zit te wachten uberhaupt. Neem aan dat mijn schoonzuster zich ook daar heeft opgeworpen als vaste contactpersoon. Of mijn broer. Wil in ieder geval uitleggen dat ik niet als allerlaatste iets wil horen als er iets is met mijn moeder.
Mijn zus (degene die ook buiten de Loop is gehouden) nodigde me uit om daarna even bij haar langs te komen en te blijven eten.
Lange dag, maar hoop wel voornamelijk gezellig.
Maar dat is altijd een bezoekje aan mijn moeder geweest. Veel tijd in beslag nemend. Ben daar nooit eventjes klaar. Sowieso het reizen daarheen. Moest nu uitzoeken hoe ik op haar nieuwe adres dan weer kwam. Gelukkig een bushalte voor de deur. Dat scheelt weer.
Het afgelopen jaar vroeg ik me elke bezoek af, hoe lang ik nog over deze lanen vanuit het station richting het huis van mijn moeder zou lopen. Vooral het doel van de anderen voor ogen hebbend: zo snel mogelijk opruimen.
Nu geen mooie lommerrijke lanen met prachtige huizen. Maar een verpleeghuis aan de andere kant van de stad. Heel toevallig vlakbij de wijk van mijn broer.
Onder de douche riep ik tegen mijzelf dat er teveel gedachten in mijn kop zitten. Stop daarmee. Geen nut, geen zin en je windt jezelf nodeloos op. Het is uit jouw handen gerukt. En zelfs de rechter vond het prima, dus hou op! Slik maar wat paracetamol tegen je volle hoofd.
Focus op het gezellig maken voor je moeder vandaag. 85 geworden. En ja, door wind en weer. Gladheid, waar ik een beetje bang voor ben. Hoop geen bevroren rails.
Herinner me hoe mijn broer zijn schouders ophaalde toen het verzorgend personeel de hele afdeling van mijn vader moest schoonmaken omdat hij met zijn eigen poep had gespeeld. "Nou, daar zijn ze toch voor!"
Nul empathie. Toen al.
Ben trouwens ontzettend dankbaar voor de vele lieve reacties op mijn blog van gisteren. Dat doet me heel goed. En had ik eigenlijk ook wel behoefte aan, een beetje troost. Dank allemaal!
4 opmerkingen:
Misschien is het voor je moeder wel het beste. Alleen de manier waarop is heel erg ruk.
Fijne dag toegewenst!
Marijke.
Ik moet zeggen dat die brussen van jou (de goede niet te na gesproken) wel heel erg doortrapt bezig zijn. Probeer het toch maar van je af te zetten, je hebt er alles aan gedaan wat je kon.
ook als je broet aangewezen is om de boel te regelen is hij veplicht om jullie op de hoogte te houden. dit kan je bespreken bij de notaris of kantonrechter.de kanton rechter is niet duur hoor.
Er een elektronisch patiëntdossier. Daar wordt elke dag gerapporteerd en familie krijgt toegang. Per verpleeghuis is wel verschillend hoe daarmee wordt omgegaan. Waar mijn ouders zaten kreeg alleen de contactpersoon de inloggegevens en die kon ze doorgeven aan de anderen.
Ik hoor van een collega dat bij haar ieder broer en zus de inloggegevens direct kreeg.
Vraag daarnaar vanmiddag. En heel veel sterkte met de situatie. Het gaat echt iets met je doen om je moeder daar te zien.
Een reactie posten