Gisteren gesproken met de afdeling waar mijn moeder nu woont en in overleg afgesproken dat ik vandaag in de middag rond lunchtijd kan langskomen. Want dan heeft ook haar vaste contactpersoon dienst en kan ik haar na de lunch - dan zou het wat rustiger zijn, even spreken. En daarna mijn moeder bezoeken.
Of zij degene is die ik onze complexe familieverhouding kan uitleggen weet ik niet, maar daar kom ik dan wel achter. En ook of men hierop zit te wachten uberhaupt. Neem aan dat mijn schoonzuster zich ook daar heeft opgeworpen als vaste contactpersoon. Of mijn broer. Wil in ieder geval uitleggen dat ik niet als allerlaatste iets wil horen als er iets is met mijn moeder.
Mijn zus (degene die ook buiten de Loop is gehouden) nodigde me uit om daarna even bij haar langs te komen en te blijven eten.
Lange dag, maar hoop wel voornamelijk gezellig.
Maar dat is altijd een bezoekje aan mijn moeder geweest. Veel tijd in beslag nemend. Ben daar nooit eventjes klaar. Sowieso het reizen daarheen. Moest nu uitzoeken hoe ik op haar nieuwe adres dan weer kwam. Gelukkig een bushalte voor de deur. Dat scheelt weer.
Het afgelopen jaar vroeg ik me elke bezoek af, hoe lang ik nog over deze lanen vanuit het station richting het huis van mijn moeder zou lopen. Vooral het doel van de anderen voor ogen hebbend: zo snel mogelijk opruimen.
Nu geen mooie lommerrijke lanen met prachtige huizen. Maar een verpleeghuis aan de andere kant van de stad. Heel toevallig vlakbij de wijk van mijn broer.
Onder de douche riep ik tegen mijzelf dat er teveel gedachten in mijn kop zitten. Stop daarmee. Geen nut, geen zin en je windt jezelf nodeloos op. Het is uit jouw handen gerukt. En zelfs de rechter vond het prima, dus hou op! Slik maar wat paracetamol tegen je volle hoofd.
Focus op het gezellig maken voor je moeder vandaag. 85 geworden. En ja, door wind en weer. Gladheid, waar ik een beetje bang voor ben. Hoop geen bevroren rails.
Herinner me hoe mijn broer zijn schouders ophaalde toen het verzorgend personeel de hele afdeling van mijn vader moest schoonmaken omdat hij met zijn eigen poep had gespeeld. "Nou, daar zijn ze toch voor!"
Nul empathie. Toen al.
Ben trouwens ontzettend dankbaar voor de vele lieve reacties op mijn blog van gisteren. Dat doet me heel goed. En had ik eigenlijk ook wel behoefte aan, een beetje troost. Dank allemaal!
10 opmerkingen:
Misschien is het voor je moeder wel het beste. Alleen de manier waarop is heel erg ruk.
Fijne dag toegewenst!
Marijke.
Ik moet zeggen dat die brussen van jou (de goede niet te na gesproken) wel heel erg doortrapt bezig zijn. Probeer het toch maar van je af te zetten, je hebt er alles aan gedaan wat je kon.
ook als je broet aangewezen is om de boel te regelen is hij veplicht om jullie op de hoogte te houden. dit kan je bespreken bij de notaris of kantonrechter.de kanton rechter is niet duur hoor.
Er een elektronisch patiëntdossier. Daar wordt elke dag gerapporteerd en familie krijgt toegang. Per verpleeghuis is wel verschillend hoe daarmee wordt omgegaan. Waar mijn ouders zaten kreeg alleen de contactpersoon de inloggegevens en die kon ze doorgeven aan de anderen.
Ik hoor van een collega dat bij haar ieder broer en zus de inloggegevens direct kreeg.
Vraag daarnaar vanmiddag. En heel veel sterkte met de situatie. Het gaat echt iets met je doen om je moeder daar te zien.
neem een rechtsbijstands verzekering,als je rechten nu al geschonden worden dan als je moeder er niet meer is helemaal.de familiebanden zijn nu al kapot kom op voor je moeder en je eigen rechten
als je moeder dementerend is ,moeten deze dingen geregeld worden via een kanton rechter ,ook kan je inzage vragen in de financien.
Mijn vader heeft ruim anderhalf jaar op de ' kleinschalig wonen' afdeling van het verzorgingstehuis doorgebracht. Eerder noemde men dat de gesloten afdeling, maar die benaming gebruikt men niet meer. Het verzorgend personeel was zo lief en behulpzaam, ook voor ons als familie.
Het was daar gebruikelijk dat 1 persoon inzage had in het elektronisch patiënten dossier.
Mijn zus had dat op zich genomen en ze stuurde de berichtjes door aan mijn andere zus, broer en mij.
Ik heb een aantal jaar de financiën beheerd, het is allemaal ingoede harmonie verlopen en 2 maanden geleden is onze vader overleden, bijna 94. Ik ben zo blij dat het allemaal zo goed is gegaan, zou jouook toewensen dat het voor je moeder een goede plek is om te wonen, zodat je daar in elk geval rust over hebt. Lianne
Goed dat je het heft in eigen hand hebt genomen!
Ik hoop zo dat je een goede ontmoeting met je moeder en het verzorgend personeel van het tehuis hebt. Ik duim voor je!
Nog een aanvulling. Mijn moeder heeft 4 jaar in het verpleeghuis gewoond. Mijn vader 5 jaar. Waarbij 2 jaar gezamenlijk. Dus 7 jaar lang kwamen wij daar wekelijks. Er was een groepje vaste verzorgers. Mijn zus en ik kwamen wekelijks. Het was in de buurt, dus dat is makkelijker dan voor jou. Ook hielpen we regelmatig met activiteiten. Daardoor hadden we een band opgebouwd. We hadden daarom de verzorging op de app. Ik kreeg veel foto's en dat was zo fijn. Fijner dan dat patiënten dossier. Misschien kan jij op een gegeven moment ook zo'n afspraak maken.
Een reactie posten