Het zal wel toeval zijn dat ik allerlei zaken las, zag en hoorde die over erfenissen en uiteindelijk ook over hommeles in de familie ging.
Keek een aflevering van Whitstable Pearl op BBCFirst waar iemand toe was aan in een zorgcentrum te gaan wonen. Hij stemde daar zelf mee in. (Slik).
Keek een aflevering van Miss Marple op BBCFirst over een moord in de trein en uiteindelijk over de erfenis ging. Maar ook waar de vriendin van Miss Marple een paar keer aan haar geheugen twijfelde.
Hoorde een heel interessante podcast over de erfenis van een heel rijke familie, maar die kennelijk in rook was opgegaan (Villa Betty) over een dame die in Amsterdam in een enorme villa woonde en daar op haar 100e uit moest, naar een verpleeghuis in Driebergen.
Groot huis op de Overtoom met een bijzondere historie. Zij werd De Koningin van de Overtoom genoemd door haar buurman Kees.
Ondertussen breide ik als een echte Miss Marple aan mijn bedjasje. Ben daardoor aan de drank geraakt, want de enige manier om die naalden te sluiten is met een kurk aan het eind. Anders glijden mijn steken eraf.
Pleisters op mijn hielen, rustig aan de dag gestart, wetend dat ik morgen weer in een gewoon werkritme zit. Wat altijd druk druk druk lijkt te zijn.
Even vooruit denken over wat ik aan ga doen en vooral; als ik laat thuiskom, kan ik dan snel iets gezonds eten (vooruit denken en bereiden).
En proberen om te denken;
mijn moeder daar wordt goed voor gezorgd. Ze had overigens een persoonsalarm van het huis om. Zag dat iedereen daar zo´n ketting droeg. Probeer je niet te druk te maken over spullen. Of het huis. Het zijn dingen.
Weet dat mijn vader vroeger verschrikkelijke ruzie in mijn kinderogen dan, maakte met zijn zuster over wat antieke stukken die zijn oma voor mij had bestemd, maar zijn zuster zelf had meegenomen.
Toen ik eenmaal het piepkleine Delfsblauwe dingetje kreeg en een heel mooi roze glazen karafje vond ik als kind dus al het bijzonder dat over die dingen zoveel gedoe was. Maar het ging dus niet over die spullen.
Oh en die erfenis, die is zeker geen miljoenen waard. Haar geld zit in de stenen en bij een verzilverhypotheek, geadviseerd en geregeld door de broer die nu alle volmachten heeft.
Maar nogmaals; ik probeer dat allemaal los te laten en in te zien dat er zaken zijn waar je nul controle over hebt, terwijl je dacht dat je dat wel gegeven werd. Nope. Niks. Nada. Had moeder het maar officieel moeten regelen en niet denken dat het wel goed komt. Dat ze het wel snappen.
Waar heb ik wel controle over? Mijn gedrag. Alleen dat. Hoe ga ik met dingen om.
Gisteren moest ik een half uur op de bus wachten. Gelukkig scheen de zon, het was droog en er was een bankje om op te zitten, dus genoten van een half uurtje zonneschijn. Gratis. Kon ik ook gaan miepen, mijn dochter wilde zelfs een Uber voor me regelen, maar vond ik niet nodig.
3 opmerkingen:
Weer een reden om wijn te drinken... voor de kurken :)
Tja, het is erg lastig als er onenigheid in de familie is. Erg verdrietig ook. Ik werk in een verzorgingshuis en je wil niet weten wat we allemaal zien en horen... Vaak ook worden dingen uitgevochten met ma of pa erbij. En het is heel erg makkelijk als ik tegen je zou zeggen dat je het los moet laten, maar zo werkt het niet. Zoiets vreet gewoon aan je. Dus ja, dan maar breien en wijn drinken... Sterkte ermee xxx
Je schrijft het zelf "proberen los te laten". Je moeder heeft het in ieder geval goed daar
Wat is het toch prut dat een paar van jouw brussen zo belust op geld zijn, dat ze, terwijl je moeder nog leeft, jullie al over de rand van het ouderlijk nest gooien. En dan ook nog met goedkeuring van de rechtbank. Ik ben benieuwd hoe je broer het er vanaf brengt, als hij verantwoording moet afleggen aan de rechtbank over zijn beheer van je moeders geld.
Ik hoop dat je een verrassend fijne eerste dag krijgt.
Een reactie posten