maandag 13 oktober 2025

Zo´n soort dag

Dat je om 06.00 uur op de NS appt kijkt en ziet dat vrijwel alle treinen die ochtend richting mijn werkstad niet rijden. Maar een paar nog en dan moet ik dus nog vroeger de bus pakken en als de wiedeweerga douchen en ontbijten.

Dat je je jas wil aanschieten, maar havermoutpap op je shirt ontdekt, uiteraard precies middenvoor. Schnelll...doekje, want nul tijd meer voor omkleden en sjaal van de kapstok gerukt. Cover up methode dan maar.

Dat de systemen op je werk supertraag zijn.

Dat je weet dat men popelt om wat voor je verjaardag te doen eind van de ochtend (nieuwe manager die juist heel erg van trakteren en snoep  en koek is en kaarten en wel attent probeert te zijn). 

Dat het heel druk is op mijn werkplek en de middagafspraken precies in de pauze zijn gepland. Die clienten moet/wil ik opvangen, dus eet wel achter mijn bureau. 

Dat de oude manager, die me heel vaak op vrijdagen alleen liet zitten in de pauze, dan had hij weer een meeting of iets en de rest werkte thuis en nul bezetting altijd die dag, dat juist hij nu vraagt of ik nog kom lunchen en het dan niet leuk vindt dat ik alleen achter mijn bureau moeten eten. Tamelijk doorzichtig.

Lul...dat heb je echt jarenlang prima gevonden. Personeels-welzijn interesseert je niet; alleen targets halen.

Was natuurlijk om te vissen wanneer ze Lang zal ze leven konden aanheffen. Ambivalente houding, want vind het wel heel fijn maar ook niet om zo in het middelpunt van de belangstelling te staan. Snap goed dat dit nogal dubbel en verwarrend is. Maar he....zo ben ik!

Dus uiteindelijk riep een aardige collega me naar kantoor - dat er iets spoed was - en ja hoor..Lang zal ze leven, een grote bos bloemen (ben niet meer zo van de verse bloemen, behalve uit mijn tuin,  maar goed - dat heurt erbij en een leuke kaart met aardige wensen van de collega's erop en een doosje hele goedkope chocolade (wat ben ik een ondankbaar kreng he, maar ik dacht dat die bijzondere leeftijd ook een bijzonder cadeau verdient en geen zeevruchten-fabriekschocolaatjes van de Action - Fout). 

Had mijn timer gezet, want moest die cliënten ontvangen dus na 10 minuten was het over. Had ook niets meegenomen ter traktatie, want dat wil ik volgende week doen. Als ik de verjaardag ook echt heb gehaald. DV. Nu ik dit typ, heb ik het gehaald dus. 

Zou die vrijdag eigenlijk vrij zijn, maar teruggetrokken. Neem ik wel op in de herfstvakantie of zo, kan ik wat met de kleinkinderen doen. Maar, dus wel werken want teveel werk, te druk en bovendien wilde ik niet thuis met de leegheid in mijn sociale leven geconfronteerd worden. Dus ontliep dat door te gaan werken. Laf toch! Vind mijzelf tamelijk laf leven tegenwoordig.

Een uurtje eerder weg dan normaal en dan nog racen om trein te halen, want nog cliënten ontvangen voor collega, terwijl ik dan eigenlijk al onderweg moet zijn, want weet dat de opties schaars zijn. 

Wat een dag weer. 

Mijn verjaardag was niet groots en geheel niet uitbundig. Dat doe ik allemaal zelf, want nodig niemand uit, organiseer ook helemaal niets (terwijl ik al maanden terug tegen mijzelf riep om in ieder geval WEL iets te organiseren, maar nul energie of zin voor iets) en ga dan toch zitten mokken dat het zo eenzaam is zo´n dag.  Prinsesjes-gedrag? Wil ik op handen gedragen worden. Een blaasorkest in de straat, een Toyboy in mijn bed en een ober die alles aanreikt wat ik maar blief?

Eigen schuld dikke bult. 

En een stemmetje wat roept dat het klopt dat je stom bent, niet geliefd, gewenst, gezien dus dit klopt precies met hoe men je inschat. Roept nog net niet dat ik niet bij het groepje wel leuke mensen mag staan. Ga weg! Of, ik zie het echt wel, niet bij de zorgende familie voor mijn moeder hoor. 
Die zorgt dat ze haar geld afpakken, haar betuttelen en echte zorg graag door een verpleeghuis laten geven. Dat soort zorg, waarbij de kritische zus ook kalltgestelt wordt. En volgens goed familiegebruik wordt verstoten uit de kring.

Oh ja...al eerder meegemaakt.  Nul contact door mijn partnerkeuze toen. Nul vreugde, nul vieren, niks, nul liefde of je geliefd weten dat is wat mijn plek is was de boodschap. Hoe kut het voelt dat echt werkelijk niemand feliciteert als je een jaar bent getrouwd, 5 jaar, 10 jaar. Nooit een kaartje gehad. Alsof het er niet toe deed. Wat ook zo was. Voor hen deed het er niet toe. 

Niet de liefste, de eerste, de wijste, de grappigste en al helemaal nooit de mooiste. Verbeeld je maar niets.

Dus hard werken om die stem stil te krijgen. Om wel te voelen dat in ieder geval je kleine kring van belangrijke mensen voor je - mijn kinderen en kleinkinderen - me mogen. En nee, niet alleen als er weer oppas nodig is, denk niet zo cynisch. 

Maar even gaan fietsen om niet in kringetjes te blijven denken. Uberhaupt denken. Gewoon fietsen. Niks online lezen. 

Las een mooi artikel over iemand die in een mortuarium werkt als obductie-assistent. Om me te realiseren dat de tijd doortikt. Of misschien morgen al stopt.



Bij ons in het mortuarium hangt een prachtig tegeltje waarop staat: 

Geniet nu, het is later dan u denkt.’













 





9 opmerkingen:

izerina zei

Dubbel,dat verjaardag vieren op je werk. Maar vanuit blogland welgemeend gefeliciteerd

Anoniem zei

En toch zit ik om je blogje te lachen! Van harte gefeliciteerd met je verjaardag van gisteren. Vol goeie moed verder maar. Misschien komend jaar jezelf iets meer gunnen aan waardering en plezier?
Fijne week toegewenst! Marina

Anoniem zei

Wat een verdrietig stukje.
De allerbeste wensen voor een fijner levensjaar!

Luz zei

Wat een trieste 65e verjaardag😪
Onbegrijpelijk dat niemand iets voor je gedaan heeft...

Marlou zei

ha lieve Cellie,

alsnog gefeliciteerd met je verjaardag...
Ik vind het zo verdrietig klinken allemaal.
En ik snap niet dat je familie zo laat zitten.

Heel veel liefs en sterkte en hou je haaks...
Marlou

Von zei

65 al?? Je "klinkt" jonger! Een late van harte gefeliciteerd! Hoop dat in ieder geval je kinderen en kleinkinderen wat van zich hebben laten horen. Hou vol! Von.

Ina zei

Lieve Cellie voor je lezers en je klanten en je kinderen en kleinkinderen ben je geweldig! Met zwarte verf op de muur schrijven! Hartelijk gefeliciteerd en wij hopen dat je nog heel lang blijft bloggen. En ik hoop dat je binnenkort het fijn mag vieren met die laatsten, want die houden echt van je!

Elly zei

Van harte gefeliciteerd! Ik word zelf binnenkort ook 65. Lang getwijfeld of ik dat groots ging aanpakken. Maar ik ging er vreselijk tegenop zien. Toen zei mijn dochter: voor wie doe je het dan mam, voor jezelf of voor een ander? Dat gaf de doorslag. Gewoon een klein gezelschap en s avonds met mijn man uit eten.

Anoniem zei

Leuke kinderen, leuke kleinkinderen en een leuke broer.....dat is best veel. Kun je een gezellige verjaardag mee maken. Vooral als het straks! je eerste pensioendag is. Hoe heerlijk! Lees Zuinig Aan. Alvast gefeliciteerd, je bent er bijna. Sim