Mijn accountant noemde het een gevalletje van tsja...dom inderdaad, maar je leert er hopenlijk van. En ja; leerde er zeker van; wie zijn billen aan een lening bij een asociale bank brand, moet op de blaren zitten en dat zit ik al een hele tijd, maar door iedere keer extra te storten en bovendien door terugstorting van ten onrechte berekende woekerzaken, gaat de stand gelukkig sneller naar beneden.
En mocht ik in de toekomst weer zo knel komen te zitten, wat ik niet meer denk want geen studerende kinderen meer, geen creditcardgebruik, helemaal niets op afbetaling en dat alweer een hele tijd, dan weet ik nu dat ik een beter inzicht in mijn financiele mogelijkheden heb en een buffertje heb en lieve familie heb die al heeft aangeboden nu het hele bedrag voor me te willen betalen. Wat ik niet wil, want ik denk dat ik echt zelf op die blaren moet zitten. Om als het me allemaal lukt - inkomen vinden en af te lossen - straks als een kind zo blij te zijn: Zelluf gedaan!
Mijn voornemen is om versneld af te lossen, want mocht ik volgend jaar nog steeds geen baan hebben, dan kan ik niet meer aflossen.
Maar vind het wel een mooi einde van Mei en zoals ik voor mijzelf had bedacht: In mei leg ik een aflossings-ei! Joehoe.
En nog even doorbuffelen dan kan alles naar het nieuwe bestuur van mijn stichting. Die een heel andere koers gaan varen en hun eigen spelletjes gaan spelen en ook heel strategisch hebben gewacht op dit moment, maar als ik me daar nu ook over ga druk maken dan loopt mijn stressniveau dusdanig hoog op dat het ongezond is. Dus heb ik geaccepteerd DAT het mijn ding niet meer is en dat ik vanaf juni me mag en moet focussen op alles wat geheel EGO is. Wat is goed voor mij en wat wil IK nou.
Ik wil weer kunnen lachen om mijzelf, genieten van de zon, blij zijn als ik hoor dat mijn zoon weer in het land is en echt willen geloven dat mensen om me geven en dat ik er mag zijn en de moeite waard ben. En daardoor een beter mens hoop te worden. Die er ook weer kan zijn voor anderen. Maar ook goed haar grenzen weet en bewaakt.
Werk aan de winkel dus!
1 opmerking:
Misschien kun je wel door je familie het bedag laten betalen en zelf het geld dat je zo uitspaart sparen op een spaarekening. Als je dan het betreffende bedrag bij elkaar hebt gespaard met wat extra terugstorten op hun rekening. Dan hebben zij wat extra en jij minder kosten.
Dat de stichting die mooie sier gaat maken met jouw werk en inspanning enzo is wel zuur voor je.
Maar bedenk wel: wat je zaait zul je oogsten. Meestal op een andere manier dan je verwacht en daardoor voor jou des te verrassender.
Zij komen op een andere manier wel op de koffie.
Na al heel lang lezen op je blog zie ik wel dat je langzaam aan steeds beter grip op je leven krijgt. En beter laat dan nooit!
Elise
Een reactie posten