Droomde vannacht van het invullen van grootboekrekeningen en de toorn van de nieuwe penningmeester; dat IK er een zooitje van had gemaakt. Toen ik wakker werd dacht ik; niet waar. Ik doe wat ik kan, geef aan of mijn medebestuurslid naar de zaken wil kijken, maar die interesseert het kennelijk voor geen ene meter meer. Nada de nikkus, dus waarom zou ik me helemaal in de stress werken en er zelfs s'nachts over dromen? Loslaten en beter voor jezelf opkomen. Kom op!
Nee hoor, niet nodig; mijn stichting heeft meer dan genoeg geld in kas, alle rekeningen zijn voldaan en er is overzicht en inzicht in de geldstromen. Verder een bloeiende commissie die zorgt voor invulling van de bijeenkomsten en een hele volle deelnemerslijst die nog wekelijks (helaas) groeit. Er zijn nog steeds teveel werkzoekende ouderen (en dat ben je al als je boven de 45 bent. Echt!).
Ik zag dat één pedaal van mijn fiets een scheur heeft en die moet dus vervangen worden. Van de week maar kijken of ik dat zelf kan; zag al op de site van een fietsenboer wat een setje pedalen kost en online zag ik hoe je dat moet doen. Nou hoop ik alleen dat de roest niet te hevig is en ik genoeg kracht heb om het pedaal los te schroeven.
Soms zie ik tegen zaken op, of eigenlijk.....wil ik het direct perfect en durf niet te beginnen omdat het dan wel eens niet perfect kan zijn. Dus laat ik het maar. En zo blijven er heel wat dingen liggen omdat het niet zo kan zoals het zou 'moeten'. Van wie??? Van mijzelf denk ik.
Ik zie heel goed dat ik schamper doe over iemand die zzp-er is geworden en alle gevaren en mislukkingen direct kan benoemen, maar niet durf aan te geven dat ik eigenlijk zijn durf bewonder. Dat ik wel wat meer zou willen durven, zonder bij elke stap, ja maar, te denken en 100 bezwaren weet.
En ben ik blij met de Flylady die me op woensdag mild aangeeft dat het anti-uitsteldag is. Doe die klus maar gewoon. Als het niet perfect is...het is in ieder geval gedaan toch? En zo hangt daar nu mijn eerste rookmelder. En eigenlijk best wel perfect. Twee schroeven (niet één zoals mijn vader altijd deed...het hing toch??) en op de juiste plek.
En vanochtend een aantal oefeningen gedaan met dumbells en wat squats. Niet moeilijk, wel effectief. Niet uuuuuuuuuuuuuuuuuuuurenlang, maar genoeg om die bil- en beenspieren te triggeren.
Ook deze week mijn buxushegjes bijgeknipt. Het was bewolkt dus dan kan het (perfect!!) en al knippende denk ik alleen aan knippen. Het is nog niet helemaal klaar, maar tijd genoeg toch??
Nu het alweer bijna eind mei is, krijg ik af ten toe van die gedachten als een Maartse Haas...te laat, te laat.... en ook die Haas moet ik loslaten.
Het is nooit te laat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten