Zitvleesch

Om 10.00 was ik bij de kapper. Lekker met de fiets, dus dat voelde prima. Het was aardig druk, maar aangezien ik geen verdere plannen had, wilde ik best wachten. En al helemaal toen ik mijn favoriete kapster zag. Ze weet precies hoe ze mijn haar moet knippen en doet altijd net een tikje meer dan haar collega's. Die kunnen het ook goed, maar zij heeft het echt in haar vingers. Dus gaf ik aan dat ik graag door haar geknipt wilde worden. Hou rekening met een lange wachttijd, wel 1,5 uur..

Tussendoor ook nog 2 klanten die highlights wilden in hun superlange haar, dus een beetje kappersbekende weet dat daar flink wat extra (wacht)tijd in gaat zitten. Plus dat ze met maar 2 kapsters waren. Goed...ik dook dus maar op de stapel roddelbladen.

Ik ben nu geheel op de hoogte wie het met wie doet, deed en wil doen en wie niet en waarom niet en wie het met de man of de vrouw van een BN-er doet en hoelang en hoe vaak en wie er van al deze setjes ondertussen in scheiding liggen of in - wat de Engelsen zo mooi zeggen..in de rivier de Nijl.

Om 14.15 uur was ik gewassen, geknipt en gestyled voor het luttele bedrag van € 16,50 dus ik vind dat ik niet mag klagen. Goedkoop, je leest nog eens wat buiten je comfortzone en ik was gewoon al helemaal blij DAT ik plannen had en die ook uitvoerde. Daar helpen geen schoppen onder de kont aan; ik had gewoon maanden geen zin in zoiets normaals als naar een kapper gaan. Wel lekker haar gespaard, want ik wilde wat langer, vrouwelijker haar en mijn kapperspotje zat vol genoeg.

Daarna een mugshot laten maken voor een nieuw paspoort, maar dat komt volgende week want dat kan op afspraak, zodat je daar ook niet vier uur hoeft te zitten wachten.

Ook nog even heel snel de H&M ingelopen maar ik hoorde de stem van het team van What not to Wear in mijn oren en kocht dus geen tent-achtig shirt. Maar voelde wel weer heel even de frustratie van het weer dikker zijn. Dat er weer geen andere keus is (dat IS niet zo, maar zo denk ik dan) dan een een donkergekleurde punttent.

Daarna huiswaarts gefietst en net een lekkere lunch gemaakt met stukjes kip. En een grote kop Groene Thee.

Van de week wat zaken overgedragen van mijn kluppie en het voelt goed om het los te laten. Ook al zie en hoor ik dat het nieuwe bestuur geheel andere plannen heeft en weinig in de portomonnee voelt van wat werkzoekend en met minder inkomen zijn betekent. Sterker nog....die hebben al aangegeven dat als ze niets vinden, het ook prima is; want lekker spaarpotje achter de hand.

Dat doet me wel verdriet; ik had graag meer aandacht gehad voor ook de financiele aspecten van ontslag en lang naar nieuw werk moeten zoeken. Ik merk dat ik me erger aan mensen die verdwalen in hobby-achtige op zoek naar je zelf dingen, maar die geen realiteitszin hebben. En dat niet hoeven hebben, want manlief werkt en heeft een inkomen van wel 3 x modaal. Of de oprotpremie was dusdanig hoog dat werken eigenlijk niet echt meer nodig is.

Loslaten...loslaten en accepteren dat anderen hiermee verder gaan. Op een andere manier. Met een andere kijk.