vrijdag 11 december 2015

Klagers zijn dragers

Van de week een gezellige avond gehad bij vrienden. Eentje ervan klaagt vaak dat hij nu zo weinig heeft en kan, terwijl hij op het allernieuwste model I-phone van allerlei foto's laat zien. En op een ouder model in een kek boxensetje muziek draait. En een andere Iphone achteloos op tafel ligt.

En och ja...de auto - die hij van vrienden kreeg - wordt nu ook wel oud..maar gelukkig kijken die vrienden alweer voor hem naar een nieuwer model.

De wijn die geschonken wordt is ook niet echt van huize Migraine en al dit soort dingen maken dat ik me ongemakkelijk voel.

Ik vraag me dan bij thuiskomst ook af waarom ik me ongemakkelijk voel. Ik moet beseffen dat ieders omschrijving van rijkdom anders is.

Ook de verhalen van mensen die me vertellen dat ze gewoon zorgen tegen vakantietijd weer een nieuwe vriend te hebben, zodat hij voor een vakantie zorgt of lekker in de bijstand zitten of maar een klein aantal uren werken, want dan krijg je maximale toeslagen. Ik kan er niet zoveel mee.

Misschien is het ook wel afgunst. Want ik heb vrijwel altijd meer dan fulltime gewerkt in het kader van ik wil mijn eigen broek ophouden en nooit bewust weinig gewerkt zodat ik alle toeslagen kreeg. Sterker; pas nu mijn inkomen heel erg laag is - niet uit vrije keus, heb ik toeslagen aangevraagd. En ja..heel fijn, maar nog steeds denk ik dat ik dat liever niet heb. Want al die regels omtrent ''gulle gaven"kunnen zomaar weer veranderen en liever bepaal ik de zaken zelf.

Maar zij denken anders. En kunnen daardoor wel heerlijk na school bij de kinderen zijn. Of schrijven dat ze meer moeder kunnen zijn. En dat schuurt een beetje. Alsof ik dan dus minder moeder ben geweest.
Of gewoon minder berekenend was. Of boerenslim. Hoe je het ook maar noemen wil.

Of gewoon ouderwetse jaloezie; waarom is er niemand die mij een auto geeft (zomaar?) of een fiets kado, of bij me komt klussen als ik maar kik...ook lekker mijn bomen omzaagt (oh dat doe ik ook allemaal zelf).

Enfin; de werkweek zit er weer op. Lekker natgeregend thuisgekomen. Had plannen om naar de kapper te gaan, maar te moe. Maar direct de wasmachine aangedaan en daarna alweer genoten van mijn soepje. En zo direct de waxinelichtjes aandoen en hopen dat het groene monster me spoedig weer verlaat. Want ik weet maar al te goed dat ik eigenlijk helemaal niet wil ruilen met hun leven.


En dat ik tevredenheid moet zoeken in het mijne.








5 opmerkingen:

pourquoi pas ??? zei

Lief mens wat ben je toch een doorzetter. Hij heeft miss meer materiaal in huis maar jij hebt zoveel meer wilskracht en kracht. toppertje.kus

Anoniem zei

Die andere mensen zijn lang niet zo stoer en eerlijk als jij. Zij zouden jou moeten benijden.

Wilma zei

Voor de mensen die jij beschrijft voel ik voornamelijk minachting....een vriend nemen om de vakantie geregeld te hebben.....bah!
Wat een grappige foto, dat gezicht hahaha.
Je kunt dat groene monster wegsturen want jij hebt veel meer om trots op te zijn.

LLMM zei

Jij hebt idd veel meer om trots op te zijn, te beginnen met karakter! Kan me je gevoel af en yoe wel voorstellen hoor!

johmar zei

Pff doet mij denken aan een collega vanuit die over van alles klaagt , zo is zij pas op familiebezoek in Indonesië geweest en waar een ander dan vol enthousiasme verteld hoe fijn het was om iedereen weer te zien na lange tijd , klaagt zij over de warmte en hoe duur alles was . Ze komt ook elke dag klagend binnen , is het niet over het weer, dan over het werk of hoeveel pijn ze heeft en natuurlijk mag je best wel eens klagen, maar heus er zijn mensen die het een heel stuk slechter hebben,maar die hoor je meestal niet