Saaaaaaai

Waarschuwing: Saaaaaaai logje!

Gisteren, maandag, was het de Bless Your House dag. Altijd fijn om daardoor structuur te houden (en ooit tijden terug te krijgen) in wat er in huis moet gebeuren. En ook altijd saai dat het voldoening geeft als al die kleine taken weer gedaan zijn. Ook al denk ik soms: Huh...moet dat nu alweer? (Ben dus geen ideale huisvrouw). Maar ik heb geleerd dat juist door die routine, door iets regelmatig na te kijken, schoon te maken en nog een keertje kritisch kijken of er niets weg kan, ik een veel luchtiger huishouden heb dan voorheen. En beter behapbaar.

Naast die vaste maandag-taak ook altijd de taak van de ruimte/kamer waar Flylady die week in opruimt, schoonmaakt en kritisch naar kijkt. Vooral veel wegdoen.  En ik verschoon op maandag meestal mijn bed (behalve op Feestdagen, dan 'rust' ik. Ja..u kunt nu lachen want ik rust de hele week al volgens sommigen, maar toen ik nog werk had, hielp Flylady me ook door de week en deed ik al die taken gewoon in de avond).

Dus ook de witte was wapperde vrolijk buiten.  En dan eind begin van de middag (ging heel snel, want het waait behoorlijk) weer binnenhalen en niet in de wasmand laten zitten, - heel oude valkuil - maar direct opruimen. En waar nodig ook even strijken (dat wil ik zelf graag. Ik word blij van stapeltjes gestreken slopen). Nu kan ik dat allemaal makkelijk, want ik woon alleen, dus geen mand met strijkgoed van 10 personen. Al heb ik toen mijn kinderen nog thuis woonden ze allebei laten zien hoe strijken en wassen werkt en hadden ze iets heeeeel hard nodig, dan wisten ze hoe de wasmachine (en toen ook nog de droger) werkt en hoe je een broek kan strijken. Zeker omdat ik fulltime werkte en ik het vanuit de emancipatie-gedachte ook wel belangrijk vond dat ze niet dachten dat het huishouden vanzelf wel liep en moeders alles doet.

Waar ik heel lang totaal nul en zero en totaal geen motivatie meer toe had, was dagelijks solliciteren. Alsof ik een blokkade in mijn hoofd had opgeworpen. Vooral na dat badinerende gesprek over dat ik een traininkje zou moeten volgen. (Waar ik tot op heden alweer niets over hoorde) Om in mijn kracht te komen staan. Ook al konden de gesprekpartner eigenlijk nul vinkjes aanvinken dat ik voor die training in aanmerking kom.

En ik snap en weet dat ik MOET solliciteren (ook al komt het nog zo zinloos over). Het moet. Dus pak het weer op en zorg ervoor dat ook die administratie op orde is en blijft. Zet je over je innerlijke walging heen en doe het gewoon. Dus gedaan.

Echt ingewikkeld hoe ik constant mijzelf moet blijven motiveren. Geen mensen zien momenteel of even met iemand in het echt praten, heeft meer effect dan ik kon inschatten.

Wat ik wel heb bedacht is om mijn kleindochter een boek voor te lezen en dan elke dag een stukje op te sturen online. Ben ik er toch een beetje bij. Voor ze haar brommerrijbewijs haalt. Leuk om te doen en ik hoorde dat zij het ook heel erg leuk vindt om te zien en horen. Inclusief rare stemmetjes van Oma. Maar die had deze Oma altijd al. (In haar hoofd).

Nog even een bezoekje gebracht aan het Twents Museum. Een schetsje gemaakt (shit...gummetje gumt niet meer goed) van een Pangolin. Peter de Pangolin wel te verstaan. Moet ik eigenlijk een dummy hebben. Maar nu nog maar even niet winkelen. En eerst maar wat schetsen maken. En een verhaaltje. Veel te ambitieus weer allemaal. Maar ach, dat maakt momenteel ook niks uit.

Keek ook nog op Netflix naar de 1e aflevering van de miniserie Unorthodox. Over een jonge orthodox-Joodse vrouw die haar huwelijk ontvlucht en in Berlijn een ander leven treft. Heel fijn om te kijken.

Oh..en leuke aflevering van Mom bekeken. Met een geweldig leuk woord: Gluckschmertz.