zaterdag 17 december 2022

Deurwaarder

Droomde  van de week dat er een deurwaarder aan de deur stond met een enorm hoge door mij vergeten rekening. Duizenden euro's. Zo hoog dat mijn complete spaargeld daardoor direct op was. Al dromende snapte ik ook wel dat dit niet waar kon zijn, dus ik werd niet angstig wakker. Het was een aankondiging van iets waar ik mee zat.

Oh...snap ook direct waarom ik zoiets droomde. De betaalrekening van mijn moeder zag ik alweer steeds leger worden en haar AOW en pensioen komen pas rond de 22e van de maand. Straks stond ze bij de supermarkt en kreeg te zien dat ze niet kon betalen! Wist ze dit allemaal nog wel? Moeder bankiert nog ouderwets, met papieren afschriften die ze eenmaal per maand krijgt. Bovendien is er een zus die haar pasje ook gebruikt en die doet dat regelmatig. Onder het mom van helpen.

Dat is fijn als er boodschappen voor onze moeder mee gehaald worden - op haar verzoek dan  -  en ook thuis afgeleverd, maar er gebeuren meer zaken mee. Al heel lang. Dat familielid haalt de boodschappen voor haarzelf en dan ook nog wat voor mijn moeder en betaalt met de pas van mijn moeder. Mijn moeder krijgt bloemen. Maar die betaalt mijn zus met de pas van mijn moeder. Dus een sigaar uit eigen doos. Zo kan ik ook heel gul zijn!

Onduidelijk voor mij (en ook voor mijn moeder kennelijk zo blijkt,  toen ze te weinig geld op haar rekening had om iets te betalen) is waarom er bedragen afgeschreven en overgeschreven worden. Voor mij omdat ik de enige gemachtigde ben voor haar bankpassen. En ik schrijf niets over zonder vooraf toestemming te vragen. 

Al eerder op aangesproken of er wel een bonnetje van de aankopen aan mijn moeder wordt gegeven, maar daar wordt volstrekt hysterisch op geantwoord en dan weer wekenlang sta ik in de negeerstand. Ze loopt weg, draait de zaken om en beschuldigt mij dan ervan dat ik niets voor mijn moeder doe. Wij (de broers en zussen) zijn eigenlijk allemaal stom en doen niets. Zij is de enige die onze moeder helpt. Ja, van haar geld afhelpt bedoelt ze. Besodemietert.

Een simpel antwoord - overleg gewoon de bonnen van de spullen die je met de pas van je moeder koopt - komt er niet. Wel enorme rookgordijnen.

Mijn moeder roept iedere keer dat dit echt de laatste keer is. Iedere keer als ik het aankaart. Dus ze weet wel dat er dingen scheef lopen, maar durft de directe confrontatie niet meer aan. Want heel hard gezegd; wie doet er dan boodschappen voor haar en pint geld? Ze laat het zich ook wel aanleunen. Want houdt niet van ruzie. Altijd de kool en de geit sparen. 

Het heeft alle schijn van wat dr. Phil noemde Moocher-gedrag. Waar mijn moeder ook al jarenlang aan meewerkt. Want...ach, 'het kind' is toch wel sneu. Het kind is ruim 50. 

Nu heb ik dit besproken met mijn broer, ook omdat ik niet iemand vals wil beschuldigen en zie ik het wel goed, hij weet van dit gedrag, maar ziet niet echt hoe het in de praktijk werkt. Totdat hij nu voor de Kerstdagen op bezoek is bij mijn moeder en ze iets niet kon pinnen, waar hij bij was. Te weinig geld op haar rekening. Uiteraard betaalde hij het toen en nee, geen tikkie.

Dus toen wilde hij van mij de recentste stand van zaken weten, in overleg met onze moeder. Want moeder internetbankiert niet (ingewikkeld) heeft ook geen smartphone, dus of ze maakt zaken over met een acceptgiro, die ze in de bus moet doen bij de bank of ze betaalt cash. Dus geen recente afschriften. Even vanuit de app een printje gemaakt en duidelijk te zien hoe of wat. Hoe kan het dan dat zuslief zaken kan overmaken. Hoe werkt dat? Weet onze moeder daarvan? Waarom vindt onze moeder dat goed?

Heb jaren terug ook al zaken uitgelegd over internetbankieren, maar ze wil er gewoon niet aan en laat voor het gemak dus die zus wat dingen regelen. Die het werkwoord afromen heeft uitgevonden. En onbetrouwbaar is met geld van anderen kennelijk. Ook een verleden heeft waarin ze onverantwoordelijk met haar eigen geld omging. 

Had in mijn spreadsheet al maandenlang deze bewegingen gevolgd. Veel onduidelijkheid, veel cash opnames en overboekingen naar de rekeningen van dat familielid. Heb dat ook telkens met mijn moeder besproken, maar dan krijg ik alleen maar te horen dat dit dan echt echt echt de laatste keer was. Dat mijn moeder het niet meer wil en nu is het klaar. En de week erop zie ik weer een overboeking. 

Lang verhaal kort gemaakt; broer is ontploft naar familielid toe. Heeft ook haar geconfronteerd met haar gedrag en haar een dief genoemd. En toen kwam er nog meer boven water. Ook de andere rekening van mijn moeder werd vrolijk geld vanaf gehaald. Daar was ze deze week aan begonnen (oh ja, die andere rekening was leeg natuurlijk) Dus passen moesten ingeleverd worden. Ik ga zorgen voor nieuwe passen met nieuwe pincodes. Opgenomen geld gaat stukje bij beetje teruggestort worden en opeens zijn er wel bonnen te vinden.

Mijn broer gaat naar de bank met mijn moeder om te laten nakijken welke passen er nog in omloop zijn, want we hebben samen gezien dat er in het begin van het jaar een pas met een andere code werd gebruikt. Dus lekker uitzoekwerkje zo na een drukke werkdag. En dan hebben we het nog niet eens over de schending van vertrouwen en familieverhoudingen.

Maar dit is echt bij de beesten af. Want niet alleen drukt ze geld en goederen achterover, maar ze laat de hele familie ook geloven dat mijn moeder half dement is en niets meer kan, dus daarom doet zij dat. Moet zij dat wel doen, want niemand anders doet zoveel voor mijn moeder als zij. Haar diensten zijn zeer zeer noodzakelijk. 

Het was dus een drukke en stressvolle week en ik paste ook nog een avond op omdat mijn dochter een Kerstborrel had van haar werk. Al maanden terug afgesproken. Net de avond dat het hier ijzelde. Ze had een auto voor me geregeld, dus ik was daardoor sneller thuis, maar moest dus wel met de ijzel rijden. En ook de kleinkinderen ophalen uit BSO en KDV.  Al die kleine tegeltjes op de stoepen waren glad aan het worden, het begon net te sneeuwen en andere ellende. Werd nog door iemand gewaarschuwd dat het glad aan het worden was. Maar kinderen smelten niet van wat natte sneeuw, dus maakte het leuk en gezellig. Wel gaan lopen, niet met de auto, want had ook geen kinderzitjes in de auto. 

Snelwegen terug geen probleem, maar alle binnenwegen waren vooral in mijn woonplaats spiegelglad. En dan moet ik terug langs het water. Mijzelf gedwongen om dit wel te doen, want schijterigheid brengt me niets. 

Ervaren dat het kan, dat ik het kan werkt beter dan dingen niet meer doen. 

De dag erna met die auto naar mijn werk. Kon ik ruim een uur later van huis vertrekken. Nog nooit gedaan, ik gebruik altijd het OV, dus ook nog even uitzoeken waar ik dan de auto moest parkeren (heb geen pas van de garage bij het bedrijf) en hoe ik daarheen moest rijden in die stad. Geen tijd om de navigatie uitgebreid te leren kennen van de auto, want laat en moe. Wel even op de ANWB site gekeken globaal naar de laatste stukjes van de route. 

Maar hoera, ik kon het zonder navigatie prima vinden. Nam de juiste afslag, reed de goede richting op en kwam uit waar de parkeergarages waren. Pleurde de auto in een garage waarvan ik het idee had dat dit dichtbij mijn werk zou zijn, zag wat bekende gebouwen, wat ook klopte, bij mijn werk was het niet glad gelukkig (kennelijk plaatselijk en men had gestrooid zag ik) en toen kreeg ik verzoek in de pauze van mijn broer om nog even over eea te overleggen en gaf ik aan dat ik dan na mijn werk wel naar mijn moeder zou komen. Makkelijker dan appen of bellen. En ik had nu toch een auto, dus helemaal makkelijker. En niemand die zegt dat dit niet kan of dat ik de aardappels moet opzetten in de avond. En ook nog moet schillen uiteraard.

Hoe ik van mijn werklocatie naar mijn moeder moest rijden wist ik ongeveer en ook daar heel blij dat ik de kaart van Nederland ergens in mijn hoofd heb opgeslagen en weet waar de snelwegen lopen, de topografie ken en waar de afritten heen leiden. En dat ik het ook kan en durf. Op de radio hoorde ik dat de snelweg waar ik op reed aan beide kanten vertraging kende vanwege een politiecontrole, maar ik kachelde lekker door met de vlam in de pijp.

Mijn dochter betaalt de auto en de brandstof (electriciteit) en gaf al aan dat als ik 'm nog langer wilde gebruiken dat dit geen probleem is. Doe nou maar Mam!  En denk niet in problemen. 

Heel laat terug naar huis en nadat ik over de rivier bij mijn geboortestad reed begon het enorm te misten. Fijne combi; mist en gladheid. Maar gewoon opletten (wat rijden er zo laat veel zwalkende auto's op de weg. Drank?? Snel inhalen maar die hap!) en doorrrrrrrr.

Maar de auto keurig achteruit geparkeerd hier voor de deur. Wel nogal gaar nu maar ach..dat mag van mijzelf.  Ga de auto vanmiddag maar eens terugbrengen en dan inderdaad niet in problemen denken dat het zo enorm glad overal is en eng, maar gewoon doen. 
(Niet huilen voor je geslagen wordt, om maar eens iemand te quoten :)

Want ik kan meer dan ik denk. En ik ben ook niet gek. Ik zie en herken onrechtmatig en kutgedrag ook nog eens heel goed. Heb het goed gezien.

Ben er wel verdrietig en vooral boos over. Al die maanden dat ik me onbegrepen, ongehoord en ongezien voelde toen ik dit bij mijn moeder aankaartte.















9 opmerkingen:

mrs H. te B. zei

Joh, wat naar dat gedoe met je moeder! In dit soort gevallen kun je ook altijd een melding doen bij Veilig Thuis - diefstal van geld en goederen van een oudere door een mantelzorger komt veel vaker voor - en misschien kunnen ze je raad geven over hoe het op te lossen (Inmiddels hebben jullie dus al zelf opgelost, maar als tip voor je andere lezers.) Ik vind het altijd ZOO min om zo misbruik te maken van iemand die zwakker is, door ouderdom, of mindere intelligentie, of iets anders! Hoe KUN Je!???

Petra1945 zei
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
izerina zei

Wat triest,dat misbruik. En moeilijk om je moeder te laten geloven,wat er gebeurt.

Jeanneke zei

Triest, intriest...
Voor jou ben ik blij, dat je je broer in vertrouwen kon nemen en wat dat jullie, je moeder vooral - misschien zonder dat zij het ten volle beseffen kan- gebracht heeft.
Moed en oprechtheid werken!
Met alle respect en waardering,

Jeanneke.

Irene zei

Wat een verdrietig verhaal, hoe kan iemand dat doen, je moeder!
Maar fijn voor jou de zorgen eindelijk te kunnen delen, en samen op te lossen, hoef je niet alleen de klappen op te vangen en niet geloofd worden..
Sterkte, Irene

Lot zei

Fijn dat je broer nu wel ziet wat er gebeurt en jullie samen wat kunnen gaan doen

franca zei

Ik snap dat je moe was.
Dit soort dingen ( geld van moeder) vreet energie.
Gelukkig helpt je broer je en sta je er niet ( meer) alleen voor om dit te regelen.
Sterkte!
groetjes, Franca.

Anoniem zei

Mijn man "doet" de financiën van zijn niet-demente moeder. Haar hulp doet de boodschappen en kleine klusjes. Nu was het de gewoonte dat zij 1 keer per week de bonnetjes appte en dan krijgt zij het voorgeschoten bedrag teruggestort. De laatste tijd werd dat een foto van een kluwe bonnetjes, ook van haarzelf met bv 1 item voor moeder, en de mededeling "48 euro".
Nu vertrouwen wij haar wel, maar mijn man moet ook verantwoording afleggen aan de rest van de familie, die elkaar niet vertrouwt, en dus is er nu irritatie met de hulp die het allemaal veel te veel gedoe vindt, aparte duidelijke bonnetjes.
Kortom, daar moest ik even aan denken.
Marijke.

Anoniem zei

Wat een gedoe...maar wat fijn dat dit uit de hand liep terwijl je broer bij je moeder was en hij het uitzocht. En achter je staat.
Je bent lang niet gehoord, maar nu wél!