Kom op, pak door en ga voor de positieve zaken. Dus wel de kerstboom neerzetten. Maak het gezellig; voor jezelf! Stuur die kerstkaarten! Regel wat geregeld moet worden en doe wat leuks!
De blauwe plekken maken dat ook ik meedoe met de Regenboogtrend. Gewoon gratis erbij gekregen.
De administratie weer bijgewerkt. Even gekeken of er geen rare dingen op de rekeningen van mijn moeder spelen. Gelukkig niet. Nieuwe passen zijn onderweg. Met nieuwe pincodes. Geld, op haar verzoek, op haar spaarrekening gezet.
Verder heeft mijn broer alle lampen in mijn moeders huis vervangen door led-lampen. Zij is nog zo zuinig, dat de gloeilampen eerst op moesten. Of wist niet welke soort lamp erin moest. En liet het dan maar. Heb haar ook al vele malen aangeboden om te kijken naar haar hoge energierekening. Hoeft niet hoor. Maar ben bang dat komend jaar die rekening nog hoger gaat uitvallen. Ziektekostenverzekering idem. Hoeft niet hoor. Is wel goed zo. Ja, dan laat ik het. Mijn moeder is niet wilsonbekwaam en kan het betalen. Dus prima dan. Haar keus.
Ben aan het lezen in het (eigenlijk werk)boek De Fontein, vind je plek. Pijnlijk verhelderend. Moet denk ik zorgen dat ik weer op de juiste plek kom te staan, want dat sta ik nu niet. Dat ik loslaat wat niet van mij is. Klinkt een beetje hoogdravend of zweverig, maar ik snap precies wat de schrijfster bedoelt. Vandaar dat ik bij sommige zaken die ik las tamelijk emotioneel werd. Blij dat het vandaag mascara-loos was. Maar aan het werk dus.
Voel me tamelijk zwartgallig, teleurgesteld en verdrietig momenteel. Daar moet ik dan maar even doorheen. Of nee, ik moet het voelen. Niet eromheen. Voelen. En loslaten. Om te zien dat er toch echt wel Licht is. En vooral altijd zelf proberen om goed naar mijn eigen gedrag en zaken te kijken. Hoe recht-door-zee en betrouwbaar ben ik dan? Kies ik altijd het juiste? Nee dus.
Als ik mijn moeder (en vader, maar die is al 10 jaar dood, dus beetje sneu van mij) verwijten blijf maken over zaken die eenvoudig weg niet meer te veranderen zijn, hoe doe ik dit dan in mijn eigen rol als moeder, als grootmoeder. Hoe kijken mijn kinderen naar mij. Volop fouten makend in mijn rollen denk ik. En met de beste bedoelingen. Zoals mijn ouders. En hun ouders voor hen.
6 opmerkingen:
Zo waar!
Ik ben op het ogenblik in huis bij een jong stel waarvan de vader van de baby een boek aan het lezen is: het boek waarvan je wilde dat je ouders het gelezen hadden....
Hij wil het daarna aan zijn ouders geven om het te lezen en te bespreken wat ze fout gedaan hebben in zijn jeugd...
Tot zijn vrouw ( heel wijs) zei: dan dan is...( naam baby) groot en komt hij naar je toe om te zeggen:
"pa ik heb een boek gelezen, moet jij ook lezen kun je zien wat je fout gedaan hebt".
Hij schrok zich een hoedje en snapte ineens wat wij bedoelde met : alle ouders maken fouten, dat ga jij ook doen.
Blijft natuurlijk: er zijn fouten en fouten, waar wij het over hadden zijn kleine dingen geen dingen als misbruik of mishandeling, dat is een heel ander verhaal.
Ik kan me voorstellen dat er dan echt hulp nodig is om dit te verwerken!
Groetjes, Franca.
Geven je kleinkinderen je een soort ruimte om nu met afstand naar je eigen jeugd te kijken?
Dat boek vroeg stiefzoon voor zijn kerst, ken de het niet en als hij het niet krijgt koop ik hem wel via MP want lijkt mij interessant. k wens je veel warmte toe in deze dagen en wat knap dat je toch de kerstsfeer in huis haalt.
Liefs van mij.
Gezinsopstellingen zijn erg ingewikkeld, fijn dat het boek je nieuwe inzichten geeft. En goed dat je het thuis voor jezelf gezellig maakt. Omdat je het waard bent! 😉
Ik wilde als jonge moeder niet de fouten maken die mijn ouders maakten. Ik denk dat ik inderdaad een aantal van hun fouten wist te vermijden. Maar ik maakte weer andere fouten... Ik vind dat heel erg. Maar het kan kennelijk niet anders dan dat je fouten maakt in al je relaties. Onze kinderen zijn ook niet perfect. Ik heb wel eens gelezen dat het heel belangrijk is dat je tegen je kinderen zegt: ik houd van je, ik bedank je, vergeef mij, ik vergeef je. En het is natuurlijk belangrijk dat je kinderen weten dat je echt het beste met hen voor hebt en hebt gehad.
Mijn ouders zijn nu beiden overleden en ik denk met dankbaarheid terug aan hen omdat tussen de regels door ik toch hun liefde heb gevoeld.
Jouw moeder leeft nog. En in het contact met je familie komen alle dingen die je als kind meemaakte weer levensgroot naar boven. Ik hoop dat je je familie kunt vergeven.
liefs en fijne kerst, Alice K
Ik hoop dat je inmiddels in wat vrolijker vaarwater zit... Dank voor je kaart! Erg attent en lief van je.
Kus!
Een reactie posten