Met alle ijzel en gladheid gelukkig niet gevallen, geen botsing met de auto veroorzaakt en niet in een slip geraakt. Ook niet lopend.
Dat moest natuurlijk nog komen. Op de ochtend dat alles weer weg gedooid zou zijn. Echt niet. Nog steeds heel erg glad hier op de stoep en straat, dus maar met de fiets aan de hand richting bushalte. Pas op het fietspad durfde ik het aan op mijn fiets te stappen. Dat ging geweldig goed, tot ik bij het talud kwam waar de bushalte op gebouwd is.
Nogal stijl en na 1 stap merkte ik het al, megaglad. Ik lag opeens op de tegels met de fiets boven op me. Was niet eens lekker warm. En het regende ook nog.
Wat voelde ik me knullig. En alleen. En ik wist voor 2 seconden even niet hoe ik weer zelfstandig en onder de fiets uit moest komen en weer op moest staan, want werkelijk, de hele helling was glad. En ik wilde even heel hard janken, maar toch maar niet gedaan. Ik moest in actie komen.
Dus eerst de fiets van me afgepeld. Daarna omgedraaid (ik lag als een dode kwal op mijn schouder en rug) en op mijn handen en knieën naar een prullenbak gekropen en me daar opgetrokken aan de ijzeren stangen rondom die bak.
U ziet het voor u?
Gelukkig moet ik altijd heel vroeg de deur uit, dus publiek was er niet. Wel was mijn broek zeiknat van al dat dooiwater en kruipen door de prut hielp ook niet en deed mijn schouder en elleboog pijn. Fiets opgeraapt, gleed natuurlijk een paar keer weg, maar aan het nietje gezet en daar weer nagedacht wat te doen. Ja, wilde het liefst diep onder de wol wegduiken.
De bus halen natuurlijk slimpie! En door naar je werk. Niks aan de hand. Niets kapot, pijn gaat wel weer over en zo besloot ik toch maar verder omhoog te schuifelen (denk aan een Pinguin) en op de bus te wachten. Maakte allemaal niets meer uit. De eerste bus zag ik toen ik daar beneden lag al vertrekken, dus pak dan maar ook de volgende trein.
Liet op alle zitplekken een natte plek achter. Gelukkig in de trein, nep-leer, dus dat hindert niet. En die vroegere trein had ook nog eens 10 minuten vertraging, dus die haalde ik wel. Dus het zat weer mee.
Op mijn werk even aan het team uitgelegd dat ik wat trager dan normaal kan bewegen (ja...nog trager!) en waardoor dat kwam. Wel fijn dat mensen begaan met me waren. Gooide er wat pijnstillers in en de rest van de dag ging verder wel ok, als ik tijdig mijn drugs nam. Gelukkig had ik die van de huisdealer, het Kruidvat, in de tas.
Dacht nog even dat ik halverwege de middag in het licht naar huis zou gaan, maar druk en zag ook niet de noodzaak hiervan in. Het zal nu echt wel gedooid hebben, dus maak je niet druk en bovendien: Dat zien we dan wel weer.
Ook de trein terug had weer 10 minuten vertraging, waardoor ik een eerdere trein toch kon halen. Maar door de vertraging onderweg nog meer vertraging opgelopen dus was maar 5 minuten eerder thuis al met al. Wat een tijdswinst!
Nu, wat eten (gelukkig al op voorraad) en daarna mezelf warm houden, plekken insmeren met balsem en op tijd naar bed. Dan zien we wel hoe het morgen allemaal voelt en is.
Niet meer doen dus; horizontaal fietsen.
Afbeelding van Hands off my tags! Michael Gaida via Pixabay
9 opmerkingen:
Gelukkig behoorde jij niet tot de groep die op de SEH terecht kwam
Wat akelig! En je beschrijft de gebeurtenissen zo beeldend dat ik het bijna kan voelen. Je bent een stoere hoor. Hopelijk nu geen nare gevolgen meer?
Oh wat naar dat je zo bent gevallen met je fiets! Ik vind het knap hoe je jezelf letterlijk en figuurlijk weer hebt opgeraapt.
Oh, wat zal je je ongelukkig gevoeld hebben. Mij is zoiets ook eens overkomen. Op weg naar het zorgcentrum waar ik werk. Het was nog voor zeven uur in de ochtend, koud en donker. Keihard onderuit onderaan de helling in de bocht. Eigenlijk zijn we veel te dapper. Hoop voor je dat je kerstvakantie hebt.
Dapper hoor, dat je op pad bent gegaan. Gelukkig niets gebroken. Dan was je lang uit roulatie geweest.
Marijke
Och arme ziel. Wat een ellende... Ik zou denk ik naar huis zijn gegaan... Je bent een echte doorzetter! Hoop dat je nu niet te veel last hebt.
groetjes en beterschap!
Alice K.
Ooo, wat erg voor je. Gelukkig niks gebroken, maar je zult er nog best een paar weken last van hebben. Sterkte en beterschap gewenst..willemien
Hoe voel je je vandaag, na de nacht en nog een dag, Cellie?
Vreselijk, wat jou overkomen is.
Ik hoop, dat je er met smeren en warmte, rust en zonder breuken vanaf komt, maar het heeft tijd nodig, dat weet ik...
Neem die! Valt niet mee als je alleen woont/leeft, dus veel sterkte en beterschap!
Lieve groet,
Jeanneke.
Oh, vreselijk. Mocht het nog eens gebeuren (hoop van niet), wil je dan ajb gewoon lekker naar huis gaan en onder de wol kruipen? Please?
Een reactie posten