Jij woont weliswaar in een groot huis in Wassenaar en je man voorziet in een riant inkomen, waardoor je die uitkering eigenlijk helemaal niet nodig hebt en ook helemaal niet in hoeft te leveren in basale dingen zoals huishoudgeld en vakanties, maar je weet wel hoe je je beter gaat voelen. Vooral nadat je, hé heerlijk, net verkwikt terugkomt van 3 lange zomervakanties achter elkaar. Zooooo ontspannen.
Dat je empatisch vermogen niet ingekocht kan worden dat is duidelijk als je nog blijer verkondigd dat je aan dikke mensen gaat leren hoe ze moeten eten, nu dat je dan die dure prive opleiding gaat volgen om meer over voeding en koken te leren. En dat er minstens 3 mensen met zwaar overgewicht naast je zitten, dat maakt nog steeds niet dat je je passionele mening voor je houdt.
En als klapper verkondig je dan ook nog dat je ons ook gaat leren hoe we goedkoop kunnen koken, van onze karige uitkerinkjes. Ja...allemaal 5 euro inleveren dan ga ik daar voor jullie iets van koken. Goedkoop toch. Nou.....goedkoop? Met 30 man kom je toch op een bedrag van 150 euro daar kan ik een maand boodschappen van doen, dacht ik. En voor 5 euro kan ik echt wel een aantal mensen voeden. Dus hoezo leren goedkoop koken?
Maar ja, had ik natuurlijk niet met de prijzen van de groentejuwelier in Wassenaar rekening gehouden en de flesjes bijbehorende wijn en bronwater uit een geheime bron in de Franse Alpen.
Wat kreeg ik een jeuk van dit badinerende verhaal.
En van coaches die je maar blijven zeggen dat als je nou maar je passie vind, dat je dan ook weer aan het werk komt. Misschien als je Adriaan heet en je broer Passie???
Maar toch niet als je een simpele adminstratieve medemewerker bent, die ontslagen is omdat hij te oud is bevonden. Die gewoon weer graag op kantoor wil werken. Eerlijk zijn brood verdienen en aan het eind van de maand een salarisstrook wil ontvangen en in het weekend zijn eigen ding wil doen. Passie??? Die zich zorgen maakt of hij zijn hypotheek wel kan betalen, zijn vrouw een schoonmaakbaan erbij zoekt om maar meer geld te verdienen, zodat ze hun boodschappen kunnen blijven betalen. Alle abonnementen allang hebben opgezegd.
Het is tijd voor coaches die met hun voeten stevig in de aarde staan. Niet geaard, maar gewoon....normale mensen kennen. Geen rijkeluisvrouwtjes met een hobby begeleiden.
15 opmerkingen:
Je zou er zo een kunnen zijn! Begin met dit blog voor te lezen bij de volgende bijeenkomst. Niemand zei iets? Ik sprak afgelopen week met mijn collega. Een avonturiester, super sportief. Skiet van de hoogste bergen, waar ze met een helicopter neer gezet zijn. Fiets weken als een topsporter door de bergen. Ik bewonder haar passie. Een van haar sportgenoten noemde haar een loonslaaf. Vaste baan bij ons, overheid. Ze zat er over in.. Loonslaaf. Maar ze doet waar ze goed in is. Is niet voor netwerken en onregelmatigheid. Doet haar werk betrokken. Ik zei haar vooral te blijven doen wat ze doet! Ze is happy zo. Een coach kan meer kapot maken dan je lief is!
Ik snap wat je bedoelt. Iemand die hier iets anders over denkt en schrijft is de (beroemde ) blogster Penelope Trunk. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zoveel van haar heb gelezen, maar deze post vond ik heel erg prikkelend. Denk er nog steeds over na. "The myth of career passion and how it derails you". Helaas is het niet gelukt om een werkzame link te plaatsen.
http://blog.penelopetrunk.com/2012/04/13/the-myth-of-career-passion-and-how-it-derails-you/"
"Don"t do what you love" van Penelope Trunk is ook een heel interessant stuk. Ik ben het niet zeg niet helemaal met haar eens, maar ze heeft me wel aan het denken gezet.
Je hebt misschien nog iets geleerd. Tenenkrullend beleefd blijven.
Ik vind dat je het heel treffend beschrijft.
Hahahaha, heerlijk geschreven. Heb je er iets van gezegd?
heel herkenbaar ,ik kom ook wel eens zo iemand tegen , die als ik vertel dat het allemaal niet zo lekker loopt in mijn leven ,tja dan moet je het maar eens helemaal anders gaan doen, want dan heb je verkeerde beslissingen genomen in je leven, oh het was dus mijn keuze dat mijn ex op een dag thuis kwam en zei, tot ziens ,ik heb er geen zin meer in en ga bij je weg, het huis werd verkocht ,want ik was tot die tijd thuisblijfmoeder zonder eigen inkomen en we hadden een dochter van 7 met ADHD, dus verhuisd naar een huur woning en op zoek gegaan naar werk, dik 10 jaar niet meer gewerkt en met 35 te oud voor veel baantjes ,dus maar de schoonmaak in ,30 uur per week aan het werk ,want ik wilde ook nog wel tijd aan mijn dochter besteden, en zo probeerde ik het hoofd boven water te houden , schoonmaken vond ik niet erg, maar de laatste jaren word de werkdruk steeds groter en loop ik op mijn werk dit jaar tegen een betonnen muur op als ik ziek word en 1e instantie mijn ziekmelding geweigerd word, nu 7 maanden verder moet ik nog steeds vechten om mijn achterstallig loon te krijgen ondanks allerlei beloftes van mijn leidinggevende. voorheen vond ik het niet erg om beperkt te zijn in allerlei dingen omdat ik niet veel verdien,maar nu moet ik bekennen dat het me soms allemaal te veel word en zeker als je dan zon betweter tegen het lijf loopt die je verteld dat je problemen toch helemaal aan je zelf te danken zijn.
Vraag ik me af, waarom ze haar vrije tijd besteed aanplebs.
Beter golfen, bridgen, shoppen in Parijs.
Misschien is haar auto ook al wat ouder dan ooit en nog steeds niet vervanngen door een nieuwe.
Je weet niet wat haar beweegredenen zijn. De verborgen agenda. Mogelijk heeft ze vroeger gestudeerd en op kamers gewoond en at ze toen pasta?
Heb het stuk van Avonturijn op onze site gezet. Ik vond dat wel een goede andere belichting van Doen waar je passie ligt. En ik hou van een beetje tegendraads zijn.
Want iedereen zat mee te knikken en ja...als je wist waar je talent lag, dan kwam het allemaal goed.
Show me the money denk ik dan altijd heel recalcitrant. Er is kennelijk markt genoeg voor allerlei zweefteefbelofte-coaches.
Helemaal mee eens. ik (50) heb ook besloten na een jaar vruchteloos solliciteren alle coaches voortaan aan de dijk te zetten en mijn gezonde verstand voorrang te geven. Ik krijg nog steeds van die uitnodigingen voor workshops van het kaliber 'Een hond weet binnen 10 seconden wie zijn vriend of vijand is, hoe zorg jij dat je binnen 10 minuten die verbluffende indruk maakt zodat je aangenomen wordt?'. Ik verwijder die berichten meteen uit mijn mailbox. Ook de buik vol van beroeps-zweefteven en idem praatjesmakers.
Sorry, 10 minuten moet zijn: 10 seconden.
.....thuisblijfmoeder zonder eigen inkomen! Voor jou was toendertijd de campagne:
MARIE WORDT WIJZER
Tip: zet eens een punt achter een zin;-]].
Komt me voor als allemaal huisvrouwen. Kennisje, tot begin dit jaar dacht de perfecte relatie te hebben. Zij zit nuin een huurhuis met kinderen. Werkte ze vroeger als het haar uitkwam als zelfstandige pedicure en masseuse. Nu werkt ze desnoods ook op zondag.
Ze vond het jammer dat ze geen hypotheek kon krijden. Tja.
Overigens een leuke vrouw, maar zweeft soms heerlijk weg.
je maakt me wel nieuwsgierig naar de site waar je het stuk op hebt gezet ! Groetjes Margreet
Een reactie posten