Zwijmel op zaterdag. Waar was jij toen..

Kan me nog goed mijn ontroering herinneren toen de NOS de beelden uitzond van zijn vrijlating. Ik volgde het op de voet. Wat een inspirerende man en zo ongebroken na 27 jaar gevangenschap. Wat een uitstraling.

Nu is hij op zeer hoge leeftijd overleden. Iets wat niemand had verwacht toen ze hem op Robben-eiland opsloten. Dat hij zo oud mocht worden. Nog minder dat hij uiteindelijk de aanzet en inspiratie en argumenten heeft geleverd om Apartheid af te schaffen.

De zangeres is helaas ook overleden.

Een van mijn broers is vandaag jarig en ziet A braham. Daar wil hij niks van weten. Wat grappig is want ik verdenk zijn kinderen ervan om een A braham in zijn tuin te zetten of iets anders te doen wat erbij hoort. Hij viert het niet zei hij. Toch wil ik vanmiddag even bij hem langs gaan (dat heb ik eerst gecheckt of dat ok was). Omdat ik hem al 50 jaar ken en van hem hou ook al is hij in alles mijn tegenpool. En hij (en ik ook) te vaak aannames doen omtrent het om elkaar geven en aan elkaar denken. Heb geen behoefte meer in de oude gewoontes uit ons gezin. Doodzwijgen, niet bellen, niets laten horen en nooit wat uitpraten. En dat vertalen in zie je wel...hij/zij houdt niet van mij.

Heb wat voor hem gemaakt; oude foto's en nieuwe uitdrukkingen over hem in een schilderij. Ik weet niet of hij het na afloop achter de rodondendrons sodemietert of het echt leuk vind. Ik heb er in ieder geval veel plezier aan het maken gehad. En de paar oude foto's die ik van hem heb erin te verwerken.

Straks brengt mijn dochter de auto van haar broer (die nog steeds door de U SA toert) en daarmee ga ik naar mijn broertje. Al die tijd heb ik de auto niet gebruikt. Niet nodig gehad. Bus, fiets en benenwagen voldeden. Gewoon nadenken of het echt nodig is die auto.

Was gisteren en eergisteren wel prettig geweest hoor in de hagel, natte sneeuw en nog steeds harde wind, maar toch...jas dicht en gewoon maar gaan naar de bushalte. Des te aangenamer is het dan om thuis lekker op de bank te zitten, met de sloffen van mijn zoon aan mijn voeten (Hello..Family Guy!) en te merken dat met 19 graden het best lekker is, niet koud. En dat je handen nog steeds ruiken naar die bos dennentakken die je kocht en nu ligt te wachten in de schuur op verwerking in een kerststuk. De oase ligt ook al in een emmer water te weken. Verder genoeg ballen, frutsels en bakjes om iets leuks mee te maken dit weekend. Superkneuterig, maar ja....wie kan t schelen?

De winkels liggen vanaf Sinterklaas al weer vol met Kerstspullen. Wit, witter en witst en natuurlijke materialen is nu de trend. Genoeg daarvan in mijn kasten. En gecombineerd met spullen die ik al jaren heb, een bakje wat ik bewaard heb en waar nu nog een pompoen in ligt van mijn herfststuk. Die mag later in de soep.

Het gaat niet om de versieringen, om de frutsels, maar het stilstaan bij hoe ook ik een licht kan zijn in de wereld. En niet mijn licht onder de korenmaat hou, maar deel met anderen. Door het delen word ik er beter van maar ook anderen. Pay it forward. Niet alleen die twee dagen in December, maar het hele jaar door.