vrijdag 20 juni 2014

Maar ik ben moeder

Als ik aan mijn moeder aangeef, na een lange tijd van niets willen, nergens zin in hebben, dat het me leuk lijkt om naar een tentoonstelling te gaan en vervolgens als antwoord krijg dat we dan ook nog naar deze tentoonstelling kunnen en we kunnen ook naar de fleecetruien-voor-mensen-zonder-leven bijeenkomst en daarna ook nog naar de Oude-Theekastjes-van-vroeger-exhibitie en dan kan ik ook direct 14 weken blijven logeren, dan voel ik me volledig ongezien.

Niet wat ik wil, wat ik leuk vind wordt gehoord, maar dat er weer een optie is om alle dingen die die ander zo graag eens wil bezoeken, maar niet doet want alleen durft wil ze niet. Terwijl de agenda van haar 23 x voller is dan die van mij en ze hele bossen kennissen heeft.

Ik word daar enorm moe van. Waarom luister je zo slecht. En waarom pak je niet die ene vinger maar mijn hele hand en andere hand en mijn twee voeten ook erbij. En waarom respecteer je niet dat ik nu even niet de altijd beschikbare dochter ben. En misschien eigenlijk helemaal niet in die rol wil zitten.

Het zal ook wel komen omdat dit één van de zaken is waar ik mee worstel. Onbelangrijk zijn en nergens meetellen. Altijd braaf zijn dan is het goed.

Vandaag zou ik, zoals meestal rond deze tijd met soortgenoten bijeen zijn om te trainen, praten, discusseren over hoe ik weer aan het werk moet komen. Nu even niet; ik weet momenteel niet eens hoe ik mijzelf moet motiveren en ben klaar met cursussen Trek een Blauwe Blouse aan, dan krijg je die Baan.

Ondertussen schuurt de buurtgenoot nog maar weer eens een paar uurtjes verder, maar de zon is gaan schijnen, dus ik pak mijn kopje koffie en ga dat, ondanks schuurgeluiden, lekker in de zon opdrinken.

Nog maar even verder lezen in het boek van Ruby Wax, hoe zij haar brein reset als ze somber of depressief is.


5 opmerkingen:

pourquoi pas ??? zei

Vechten tegen de bierkaai. maar je schrijft t wel op een geestige manier op.
Ik herken wat je schrijft. Vraga je aan vriendin om koffie daar en daar te gaan drinken wilt ze liever daar en daar want dat is veel leuker voor de kinderen. Wat ? Kinderen? ik wil met jou koffiedrinken en niet met je koters erbij. Maar ik zeg niets en doe wat zij wil en dus doe ik t niet meer dat afspreken want t is niet leuk. Is t zoiets?
Of ze zegt dan neem ik die ook mee maar ik mag die helemaal niet en toch zat ik een paar dagen met haar en die en natuurlijk was t niet leuk maar ja ik wil niet moeilijk doen, neehee ik krijg liever koppijn, zie tegen de afspraak op en kom liever teleurgesteld en boos en verdrietig thuis dan dat ik zeg; ik wil zo graag jou alleen zien.
wie is er verkeerd bezig, zij of ik.
Wens je een fijn weekend

grenouille zei

En wat als je grenzen stelt aan jouw moeder? Voorstel: Naar een tentoonstelling gaan samen of anders niks. En daarnaast terugkoppelen wat jou altijd opvalt in haar gedrag en of ze dat herkent? En benoemen wat dat met jou doet als ze zo handelt?
Sterkte. Leuke schrijfstijl heb je.

Lot zei

Lijken jullie beetje op elkaar?
Toch maar meer voor jezelf opkomen en zeggen wat je wil, nu weet de ander wellicht helemaal niet hoe moeilijk sommige dingen voor jullie zijn..

Ik heb makkelijk praten natuurlijk, ik ben jullie niet en zeg bijna altijd wat ik wil en bedoel, maakt het leven simpeler en duidelijker.

Janne zei

Gewoon zeggen:ik ga hier of hier naar toe, wil je mee? Niet op andere voorstellen ingaan maar gewoon nog één keer: ga je mee?

Nietzomaarzooo zei

Mijn moeder wil het liefst dat ik dan de hele dag met haar doorbreng. Van de ochtend tot aan het kopje koffie of liever nog het glaasje fris in de avond. Terwijl mijn andere broers en zussen hooguit een uurtje per week of twee weken met haar vullen; zo'n zondagbezoekje. Ik weet en besef dat ik dit ook zelf zo heb laten gebeuren; kennelijk vind ik het zielig als ze de hele dag alleen zit (wat niet zo is) en het is niet geheel ongezellig, maar het trekt wel. Ik wil ook gewoon een uurtje kunnen komen, maar woon niet echt om de hoek dus is dit een ideaal excuus waarom ik dan maar altijd een hele dag moet blijven. En oh ja, ook geen auto meer, dus 2 uur reizen om naar haar toe te gaan voor een uurtje is ook nogal sullig.

Dus nog wat werk voor mij aan de grenzentrekwinkel! Bedankt voor jullie input.