Het was een mooie locatie en interessante informatie gehoord, maar niets wat ik al niet wist of zelf had opgezocht.
Het leek wel alsof de hele stad ging ondernemen, zo druk was het. Of is dit de onderkant van de werkzoekende-trechter. Dat als je al een paar jaar zoekt en nog steeds niets vindt, je ten einde raad gaat beginnen? Zonder enige ondernemersgeest.
Ik ben ooit ondernemer geweest en ook nog succesvol. Dus waarom niet weer? Ander product/dienst en andere tijden. En misschien ook wel andere gemoedstoestand.
Toch merk ik dat ik de lagere geestdrift bij die iemand die ook gedachten heeft, maar een veel hogere urgentie, wel lastig vind. Ik wil graag samen iets doen, maar niet de kar trekken. Ik weet goed hoe ik in elkaar zit, hoeveel zakelijker ik ben, hoe hard ik kan werken en ik ga geen webshopje beginnen, maar wil mijn dagelijks brood verdienen. Niet voor een jaartje, maar zeker nog 13 jaar lang.
En natuurlijk heb ik allang begrepen dat niets voor altijd is. En dat er onderweg weer dingen kunnen veranderen, ten goede of juist andersom.
Maar er moet meer gebeuren dan nu.
Ik was in ieder geval wel blij met mijn eetgedrag die dag. Alle kans om ruimschoots verkeerd (vet, gefrituurd en voorgebakken of gefabriceerd) te nuttigen maar niet gedaan. En toen ik thuis kwam had ik nog genoeg reserve om lekker vers te koken.
En dan is nu de maandag alweer bijna voorbij. De kop is er weer vanaf. Van mijn 'zoek naar werk-week! Ik kan mij helaas niet de luxe permitteren om te zeggen dat ik thuis blijf omdat mijn partner ook inkomen heeft. Maar goed; ik hoef ook zijn imaginere vuile sokken niet te wassen.
2 opmerkingen:
...tja, zoals 'n Nederlandse wijsgeer al zei: elk nadeel hep z'n voordeel!
Hey GO (= Gematigd Optimist)
Ik ga voor je duimen, ik bedoel maar... als je naam GO is dan ga je er voor, toch!
Dan zeg je tegen jezelf: "Ik heb een goedbetaald baan!"
Ja toch niet dan?
Groet van Marlou
.
Een reactie posten