Hij omschreef daar verschillende experimenten van bekende psychologen en wetenschappers en toevallig zag ik gisteren een BBC/Horizon uitzending over hoe onze manier van beslissingen nemen ons vaak in de weg zit en we daarmee onszelf in de weg zitten. Maar we dit kennelijk blijven doen. Nog steeds.
Ik vind dit zulke interessante materie! Lees hier graag over, dus de bieb heeft een goede aan me. En herkenbaar in mijn eigen manier van hoe ik dingen besluit. Al te snel handelen is soms dus niet handig. Goed nadenken, met je langzame brein (system II), zoals Professor Kahneman uitlegt.
Het doet mij in ieder geval weer bewuster nadenken over hoe ik de dingen doe of juist niet doe en of dit inderdaad wel zo logisch is. En hoe ik zaken bekijk. IS dat wel zo, of vertaal ik dat alleen maar zo.
En ondertussen niet vergeten om mijn Blessings te counten en ook het kleine te eren wat er allemaal wel goed gaat. En eigenlijk blijkt er elke dag wel iets, meerdere ietsen, te zijn waarvoor ik dankbaar mag zijn.
Dat ik de feiten onder ogen zie en op verschillende fronten actief aan de slag ga om gezonder te worden - waar dat mogelijk is. En te accepteren wat er is. En mijzelf milder te bekijken ook door dat wat mijn huisarts me vertelde. Dat ook al leef je gezond, je alsnog een ziekte kan krijgen die in je familie zit. Kwestie van pech. Natuurlijk snap ik dit allang, maar voelen deed ik dit niet. Noch ervaren, bang voor het aloude vingertje en de I told you so verhalen.
Ik ben blij dat het beter gaat met mijn broer, die de lol van het leven langzaam weer ontdekt en daardoor minder tijd heeft om te piekeren over zijn ex-vrouw of zich te verliezen in komt ze ooit nog terug-scenario's.
Sterker nog, ik zou willen dat ik wat meer van zijn Joi-de-Vivre had. Ik sluit mezelf nog steeds teveel op onder het mom van Leuke dingen doen kost geld of daar heb je anderen voor nodig. Wat natuurlijk onzin is, maar haha...mijn eigen bias. Of mijn excuus voor het niet voluit leven.
1 opmerking:
Sinds 2006 houd ik een "leuke dingen boekje" bij. Momenteel heb ik het weer wat moeilijker, maar elke avond schrijf ik iets in dat boekje wat ik leuk vond of mooi vond of lief. Al is het maar even genieten van de vogeltjes die bij de pinda's zitten. Dit boekje helpt me eraan te herinneren dat élke dag, ook al is het soms nog zo moeilijk, wel een positief momentje heeft dat het allemaal weer in perspectief zet. Het mopperen doe ik dan wel in mijn dagboek, maar elke dag één regeltje in dat schriftje haalt me er doorheen als ik op lastige momenten alles nog eens teruglees. Want het komt zelden voor dat ik een dagje oversla. En dus zijn er sinds eind 2006 al zo'n 2500 positieve momenten geweest. Dat moet toch ergens voor tellen!
Een reactie posten