woensdag 4 maart 2015

It ain't over until the fat lady sings!

Van de week zat ik klaar om ouderwets tv te kijken en mijn nieuwe recorder stond aan maar de tv gaf slechts om de seconde of zo een beeld en dan weer niet. Alsof ik - zou dat nog bestaan - mijn kijk- en luistergeld niet had betaald.

Dus wederom een check of alle bedrading goed zat. Aan en weer uit gedaan. Electriciteit er helemaal af. Smartcard erin en eruit. Kabel erin en eruit etc etc etc..maar lou loenen.

Jammer, want ik had eindelijk, na een paar weken pas de retour-sticker ontvangen voor het verkeerde kastje en die was nu retour kabelaar. En nu binnen 2 weken al problemen met de nieuwe? Dus maar weer gebeld met het, gelukkig nog steeds, gratis nummer van de klantenservice en ik werd daar wederom uitstekend geholpen. "Even een nieuwe HDMI kabel eraan doen, dan is het probleem verholpen denken we".

Zo gezegd zo gedaan, maar nog steeds geen ander resultaat. Dus maar weer bellen. Ondertussen was ik blij dat ik een speakerfunctie op mijn telefoon heb, want dan kon ik, tijdens het wachten, gewoon doorwerken/werkeloos zijn.

En alweer de klantenservice en ik moet eerlijk zeggen; ze doen hun uiterste best om hun klanten goed te helpen. Maar aan het eind moest toch de conclusie worden getrokken dat het nieuwe apparaat kapot was en deze retour moest worden gestuurd. Ook daarvoor werd er een retour-sticker aangemaakt en nu is het wachtend daarop. Daarna kijkt men of ik een nieuwe krijg of dat deze gerepareerd kan worden. Lijkt mij met hun voorraad dat een nieuwe simpeler is, maar uiteindelijk is het enige wat mij interesseert een uitstekend werkend apparaat voor de afgesproken condities.

Dus nu maar weer even analoog kijken. Ook goed.

Voelde mij gisteren narrig en onzichtbaar en gefrustreerd en dat was gewoon mijn eigen gevoel. Geen waarheid, geen feit. Dus wist dat ik gewoon lekker op tijd naar bed moest gaan, proberen te ontspannen en morgen gezond weer op. En meer kijken naar wat er wel goed gaat, dan kijken naar wat ik allemaal niet heb, niet ben.

En me realiseren dat dit gezond weer op helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Dat dit juist een zegen is. En dat ik, gezien bovenstaande, nog genoeg vuur en pit in me heb om problemen het hoofd te bieden en na afloop een flink partijtje te zingen. Voor of na de kerk.
Waarom ik dan nog steeds niet aan het werk ben? Ik weet het niet.




1 opmerking:

Anoniem zei

Tja, een column in een goede krant of blad voor jou? Je bent een van mijn favoriete blogschrijfsters en hebt nu ook nog eens mindfull inzicht, wat wil een redacteur nog meer?