Mijn financiele administratie keurig op orde. Geen achterstanden. Nou ja...een leuke belastingschuld maar daar werk ik aan.
Eventjes maar, een minuutje of 10 ademnood, want ik mag van mijzelf niet de Zieligheidskaart te lang spelen. Maar man man man...dat was niet fijn. Gelukkig is het snel weer over en is er ook niemand, behalve ikzelf zei de gek die me weer rustig laat ademhalen.
Ik MOET (gatverdarrie ik wil helemaal niets meer moeten, moeten heb ik een hekel aan, maar ja...wie betaalt, bepaalt) omdenken. Opties zien.
En ik zie ze niet.
Ja die ene, die ijsschots-optie van overbodig dus drijf maar af. Wat ook niet mogelijk is want het is gewoon te warm om nog ergens ijs te krijgen.
Dus zaak is om alweer op te staan, normaal te ademen en alweer te kijken naar mogelijkheden.
Van de week reed ik met de bus langs het station van mijn woonplaats en zag het gebouw van een oud-werkgever. Zag mezelf op het station staan, jaren geleden, met mijn zakelijke outfit en koffertje en laptop.
Op weg naar het vliegveld want ik zou in de UK een presentatie en demonstratie gaan geven van ons softwareproduct. Na lang onderhandelen, kreeg ik die kans. En uiteindelijk deed mijn baas een rondedansje toen hij de grootste opdracht ooit naar aanleiding daarvan binnenhaalde, oh ja...die ik binnenhaalde. Dat was een mooie gelegenheid om eens even over mijn salaris en emolumenten te onderhandelen.
Tot drie keer toe terug geweest en uiteindelijk kreeg ik precies wat ik voor ogen had. Als drive had ik thuis mijn kinderen, waar ik een goed voorbeeld voor wilde zijn. Never, never, never give up. Zoiets.
En nee, dat soort werk ambieer ik niet meer. Te veel gericht op tijdelijke successen en het keiharde van targets halen. Haal je je target niet, dan ben je niemand meer.
Goh...dat doe ik nu nog steeds. Elke dag weer een dumb-ass target halen en hoera...weer gehaald en wat krijg ik ervoor. Oh ja...niks. Tientje per uur. Een koekje van de baas bij de koffie op vrijdagen. En oh ja...wel even uitloggen als je naar de wc moet he.
Grappig, of misschien wel hard nodig, is dat ik een meditatie-oefening moest (haha..moest!!) doen met als opdracht "ik verwacht wonderen". Zat mijn kritisch ik telkens tussendoor te zeiken van "ja, dat zal wel". En toch maar gedaan.
En ondertussen ook nog zoeken naar normaal werk.
Genoeg om ademnood van te krijgen.
6 opmerkingen:
Zou je van de ww niet meer overhouden dan nu?
Wait and see....
Wat Marja vraagt durfde ik nooit aan te kaarten maar volgens mij was je toen beter af.
Is dat geen mogelijkheid?
Ja sorry je kent mijn leven en ik heb makkelijk praten en ik weet niet meer hoe het precies werkt allemaal dus misschien ook nog eens een domme opmerking, dus sorry als dat zo is. liefs.
Het bruto minimumuurloon is inclusief vakantiegeld €9,60 per uur. €10,00 per uur zit er net iets boven. Met €10.00 per uur bruto moet je 25 uur per week gemiddeld betaald krijgen om op bijstandsniveau uit te komen. Je zou kunnen berekenen of je de afgelopen drie maanden gemiddeld meer of minder hebt uitbetaald hebt gekregen dan 25 uur per week. Mocht het minder zijn dan kun je over wegen om aanvullende bijstand aan te vragen.
Overigens mag een werkgever naar mijn idee gewoon inclusief vakantiegeld betalen zo lang het salaris maar hoger is dan het minimumloon inclusief 8% vakantiegeld. Dus €9,60 bruto. Zonder vakantiegeld is minimum uurloon €8,80 per uur.
Mascha.
Een volledige carriereswitch? Ik ken al jouw capaciteiten niet, maar denk out of the box, milieucentrum, kunstzinnig centrum, winkel in leuke spullen, groenvoorziening administratie, hulpverleningondersteuning, begeleidwonenproject.olifantenoppasser, hofdame.........
met dit weer... stratenmaker op zee?
Even volhouden Optimistje. Er komen vast betere tijden.
Merel
Een reactie posten