Opgezwolle

Ja hoor....het Kruidvat treinkaartje wat ik maanden geleden aanschafte, zou binnenkort verlopen (lees de dag erna) en dus wist ik dat ik "leuks" moest gaan verzinnen.

Wilde al een aantal maanden ooit eens naar museum de Fundatie en ondanks allerlei treinstremmingen dacht ik dat het een mooie invulling zou zijn. Tijd genoeg toch en in plaats van een zaterdag in te vullen met braaf de weekboodschappen te doen en een beetje het huis kuisen,  ging ik op pad.

Het ging al mis liep al anders toen ik veel te laat wakker schoot. Wel de wekker gezet, maar een aantal keren toen de maan nog aan de hemel stond wakker geweest. Dus niet op de tijd dat ik zou moeten reizen in de bus, maar nog in bed. Moest ik mijzelf ernstig toespreken dat ik GEEN haast had. Een uurtje later, of twee uur later is dat een probleem? Er wacht niemand op me, dus het maakt geen drol uit. Relax. Relax!!!

In mijn kekke vijfigers-outfit (kijk mij...ik heb nog weet van trends, ik doe nog mee hoor, ben nog lang geen oud wijf!) en het enige wat ontbrak was zo'n hippe bril, maar ja...staaroperatie gehad en ik heb een contactlens. Maar wel hippe leesbril, dus doe ik toch mee.

Zat de bus en de trein vol met dit soort dames. Twee aan twee of met drie of vier, maar het merendeel vrouwen die een dagje uit gingen.  Allemaal met zo'n tas schuin over de borst(en). Ik was er dus ook een van. Het enige verschil was dat ik alleen was. Als enige.

Zit je in eentje de verhalen van vrouwen aan te horen en zie je vrouwen dat je denkt; wat zie je er bozig uit - zou ik ook zo'n uitstraling hebben. Dat agressieve boze ik mag nooit niks??  Dat verongelijkte. Of zou ik, als ik met iemand zou reizen, ook 50 km de oren van zijn kop aflullen..in een monotome zeikstem, 50 km lang praten en dan nog niks zeggen?

Of nu al zeuren over de Kerstdagen? Wie wat bij wie viert. Dat ik denk - bij jou valt helemaal niks te vieren met dat gezemel en je gelijk willen halen. Het is september en je hoofd zit al in december. Pepernoot!!!

Uiteindelijk na 3 x overstappen in Zwolle aangekomen en wat een leuke stad. Het deed me, de opzet, een beetje aan Leeuwarden denken, althans de loop vanaf het station naar het centrum. Van die mooie grote stadsvilla's aan een gracht. Het station van Zwolle deed me weer aan Delft denken en aan Den Bosch. Alle passages in de buik van het station. Een beetje hetzelfde allemaal. En ontzettend veel vreettenten. Heeeel veel. Ook leuk die kunstwerken her en der richting het museum.  Een lange bronzen lint/slang op de stoep.

Op naar het museum, het lag schitterend in de zon te wachten. Ik had er helemaal zin in.

Moet ik toch nog wat langer wachten want net deze week gesloten!! He snetverderrie! Had me ook al helemaal verheugd om even daar naar de wc te kunnen.

Balen, maar wel een metafoor hoe ik soms dingen doe. Ben ik een keer spontaan, dan kan het niet. Loopt het spaak. Wel een lange reis er heen, om niet te krijgen wat ik hebben wil. Plan ik kennelijk niet goed. Mijn leven.
Of is het juist de kunst om te kijken wat ik allemaal WEL heb? Is de reis in feite waar het om draait?
Anyways...

Dus toch maar het centrum even ingelopen om dat te bekijken. Heel erg gezellig en door het mooie weer overal terrasjes. Wat leek me dat leuk om daar te zitten. En toch maar niet gedaan. Ik voelde me nogal Vrouw Doet Spontaan. Kijk mij eens dapper doen.

Omdat ik veel later begonnen was met reizen was de terugreis ook later dan de planning en ik wist eigenlijk niet goed wat ik nu zou moeten. Richting Groningen waren bussen ingezet, want ook daar werk aan het spoor, dus voordat ik daar zou zijn dan was het ook al laat en met je ziel onder je arm lopen is ook zo wat.

Dus de trein naar Rotterdam genomen. En daar aangekomen voelde ik me helemaal een Vrouw met een onvoltooide Missie. Het was te laat om naar Dordrecht waar die Karel Appel hing door te gaan....
Wat nu??
In ieder geval even een heerlijke sinasappelgeur op laten sproeien bij Rituals. Dat geeft energie. En verdrijft de geur van angstzweet.

Dus de trein maar richting huis genomen en toen ik in de bus zat bedacht ik me dat ik eigenlijk 1 ding nog zou willen doen vandaag. Een zonsondergang zien. Ergens bij het water of zo.

Dus doorgereden met de bus naar het station, weer de trein in, overstappen, overstappen en op het laatste overstapstation zag ik dat ik ook de laatste trein, voordat de zon onder zou zijn, niet zou halen, dus hield ik me voor dat ik het dan maar moest loslaten...dat zou wel een andere keer gebeuren. De zon komt elke dag op en gaat elke dag onder. Dat steekt niet op een dag dus. Wees tevreden; je bent vrij.

En toen...stond die trein er nog. Kon ik nog net voordat de deur dichtging in de trein springen en stond ik even later op het strand naar een prachtig oranje zonsondergang te kijken. Zo maar...gelukt!

Dan heb ik in feite meer gezien dan ik bedacht had. Was het fijn om na een dag doelloos treinen toch redelijk blij of in ieder geval tevreden thuis te komen. Haalde ik ook net de bus nog, alleen dacht de buschauffeur dat hij niet hoefde te wachten totdat iedereen zat en viel de helft van de nog niet zittende passagiers 50 meter door de bus, dus ik ontdekte vandaag een fraaie blauwe plek op mijn arm.

Nou ja...de zon schijnt alweer, ik ga maar eens een kopje koffie op mijn eigen gratis terras nemen.