En daarna mijn inbox bekeken, waar alweer een fijne afwijzing voor een sollicitatie inzat. Hoera! En van je hela hola hoe houden we de moed erin? Morgen weer gewoon werken; geeft niet echt energie, maar zuigt het juist uit me.
En nee, ik hoef natuurlijk niet deze wereldbaan te blijven uitoefenen. "Neem" je gewoon een andere baan!
Oh ja...de werkgevers liggen bij bosjes bij mijn voordeur. Lieve mevrouw van binnenkort 56, komt u, met al uw ervaring, alstublieft bij ons jonge hondenteam werken. Waar de manager jonger is dan uw jongste kind. En u al bij voorbaat ziet als zijn moeder.
Cool toch? Hoe u zich daarbij voelt....??? Wat zegt u? Overbodig en afgedankt??
Haha...dat herkennen wij niet, want WIJ geraken, jong als wij zijn, nooit in deze toestand. Nooit; u bent gewoon een sukkel, dat u dit heeft laten gebeuren. Zo. Lekker empathisch he...Oh nee..Dat woord hebben wij op onze management-opleiding niet geleerd. Empathie is ons vreemd. Wel eigen schuld dikke bult. Had je maar dit en dat en zus en zo. Ons zal dat niet gebeuren.
Zonder enige gene wordt deze mening geventileerd. Uit hun houding spreekt die en soms ook letterlijk komt die uit hun mond.
De crisis van 2008 ging onze deur voorbij, jong en ambitieus als we zijn. Oh...goh...u bent nooit thuisblijfmoeder geweest? Wat zegt u....altijd gewerkt vanaf ...wat...de vorige eeuw??? OMG...u heeft nog leren typen op een mechanische typemachine????? U heeft leren typen? Wij klooien maar wat aan, gewoon met twee vingers. Kan best.
Even googlen wat dat is hoor; typemachien.
Oh...en u heeft de periode meegemaakt begin jaren 80 van de automatisering. Van boekhoudkaarten en grootboeken naar boekhouden op de computer. Dat het hoofd boekhouding met smart terugverlangde naar die goede oude tijd, maar ja....meegaan met de nieuwe ontwikkelingen. Met van die hele grote computervellen waar de output op geprint werd met een matrixprinter.
Matrix?? Van die film bedoelt u?. Hahah...in DOS programmeren...Nou nou...poe poe... De computer was een kamer groot? Goh...Oma spreekt.
En toen Windows??? Tjsa...wij zijn hier allemaal van de Apple generatie. Nee mevrouw dat is geen fruit. Oh...u heeft een smartphone van Apple...tuttut bij de tijd hoor...jammer dat het zo'n grote dikke is van 3 jaar terug. Oud dingetje al ...past wel bij u natuurlijk...oud en dik.
Oh...u werkte bij een landelijke bank die de pinautomaten intern uittestte..Geld uit de muur...net als kroketten. Cash geld...daar doen we niet meer aan hoor mevrouwtje. Alles met de telefoon, met de app. Daardoor is geld minder echt.
Oh...u voorspelde toen al dat deze automatisering veel banen ging kosten. Pincode, postcode..zo langzamerhand werden we allemaal een combinatie van cijfers.
Goh..u kunt zo een brief vertalen zonder een vertaalsite? Gewoon uit het hoofd. Dat is ook ouderwets. Zonder appje? Zonder fouten.
Dus u beweert alles al eens te hebben meegemaakt en ervaren in uw werkleven; wat voor ons allemaal nog zo hip en nieuw en te gek is. Dat u uit uw ervaring kunt aangeven waar het spaak zou kunnen gaan lopen? Oh...dat noemen wij gewoon een cynische ouwe lul. Of in uw geval een cynische ouwe muts.
Wat weet u nou van veranderen. Ik denk meer dan mensen aan het begin van hun loopbaan. En een 180 graden draai in verandering van soort werk heb ik ook al meerder keren gedaan.
Deze zienswijze - zet Oma maar op een zijspoor - knaagt aan mijn gevoel van waarde. Vooral in een maatschappij waarin ervaring een wegwerpartikel is geworden en een mooi concept of marketing-dingetje of een managementopleiding (zonder enige ervaring maar MET diploma) betere sier maken.
Was er niet ooit een gezegde dat je zeker 10.000 uren praktijkervaring in iets moet hebben, wil je jezelf ervaren noemen?
Die heb ik ruim. Maar wat zijn al die ervaren uren nu nog waard. Dat ik elke dag heel goed hetzelfde scriptje kan voorlezen en klantvriendelijk en geduldig blijf en aan de buitenkant heel ontspannen overkom voor een tientje per uur. Dat ik, ondanks de jaren ervaring hetzelfde wordt behandeld als iemand van 18 op mijn werk. Gemaand wordt om precies 30 minuten pauze te houden, niet 2 minuten meer en de klok stil te zetten als ik naar de wc moet (en dan moet de enige toilet ook onbezet zijn natuurlijk). En geen koffie te knoeien.
Ik had op dit moment in mijn werkleven gedacht te mogen gaan oogsten. Nu ben ik weer terug bij af en moet ik weer op onvruchtbaar land gaan zaaien. Alle oogst lever ik in bij de werkgever, die maakt goede sier met zijn ervarener medewerkers. Dan wel.
Tijd voor verandering. Tijd voor verandering!
13 opmerkingen:
Oud is fout!
Ik ben nu ook heel oud, maar ik dacht toen ik jong was ook zo over de 50 plus collega 's.
Dacht ik ook, ah joh, ga lekker naar huis.
Ik snap de jonkies dus wel.
Je schrijft wel geschiedenis en scociologie, want zo gaat het al generaties lang!
Oud is dan wel fout, maar we zijn nog niet dood! Hoera!
Gewoon accepteren!
Over 25 jaar schrift jouw huidige baas dit blogje op een...?
Horloge? Brilenglas? De punt van zijn neus met een chip erin?
Gewoon om lachen, we zijn inderdaad knarren en kunnen niets.
Johanna
Ik kan me voorstellen dat je soms het meubilair omver zou willen gooien. Het ik schrijnend: je wilt dolgraag aan de slag en de eisen die ze stellen worden steeds hoger. Gewoon een keiharde werker zijn, is niet meer genoeg. Triest...
Geef de moed alsjeblieft niet op!
Je laatste zin is hoopvol!
Stuur het eens al ingezonden brief naar een krant of naar John de Wolf, wie weet wat dat oplevert. Want dit is zo de waarheid.
Mens, wat een herkenbaar verhaal. "t is net of ik m'n eigen werkgeschiedenis opgeschreven zie. Met als wrange verschil: ik werk (nog wel) voor een goed salaris. Maar inderdaad die jonge honden van managers die elke dag met een nieuwe concept komen, die je meewarig aankijken als je zegt dat wat zij voorstellen al lang ooit is uitgevonden. Maar nogmaals, hoe bedrukt ik me daar over voel, ik nog wel die beter betaalde baan. Ik heb al wat afgeduimd voor jou en vele andere, goede, ervaren krachten die uitgerangeerd zijn en uitgelachen worden door managers die niet (meer) weten wat het is om van het minimumloon rond te komen. Ik blijf voor je duimen!!! Janny
Het is zo waar wat je schrijft en zo ontzettend zuur en onrechtvaardig.
Niet opgeven hoor.
Jij kent die slogan zeker ook nog wel? Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid. Ik weet niet hoe je op je toekomst moet voorbereiden wanneer je afgeschreven bent op een bepaalde leeftijd.
Je zou er toch moedeloos van worden.
Ik ben het eens met Lot, ik las het en dacht dit zou een column in een krant kunnen zijn.
Sterkte!
Liefs Petr@
Jij kent die slogan zeker ook nog wel? Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid. Ik weet niet hoe je op je toekomst moet voorbereiden wanneer je afgeschreven bent op een bepaalde leeftijd.
Ga eens omdenken met jouw leeftijd cq ervaring...laat je hersenen eens creatief zoeken naar je eigenwaarde want moe worden van al het kleine kan altijd nog. Dit kan je ook aks omslagpunt ZIEN.
Anja
Ik verwacht dat dit stukje niet voor niets verandermanagement heet? Ga je ons verrassen binnenkort?? :)
Te triest voor woorden. Wat moet je verzinnen om om re kunnen denken. Het enige manier om aan de slag komen zonder dat je leeftijd in de weg zit is voor jezelf beginnen. Maar daarin zijn er al vele je voor gegaan omdat ook zij afgeseveerd werden door hun leeftijd. Het is gewoon heel verdrietig wat velen van ons overkomt.
Te triest voor woorden. Wat moet je verzinnen om om re kunnen denken. Het enige manier om aan de slag komen zonder dat je leeftijd in de weg zit is voor jezelf beginnen. Maar daarin zijn er al vele je voor gegaan omdat ook zij afgeseveerd werden door hun leeftijd. Het is gewoon heel verdrietig wat velen van ons overkomt.
Een reactie posten