Oh en dan lees ik ook nog dat er een omleiding is naar zijn huis met de bus en oh..hier is dat ook al en dat geeft weer aanleiding tot hitte in de hersenen. Omleiding? Hoe kom ik daar dan en kan ik dat wel nog een stuk extra lopen, zie ik er dan niet helemaal verrot uit, met mijn zweethoofd en plakkende kleding.
Dus toen ik vandaag belde, gaf diegene aan dat hij het echt niet vervelend vindt en hij een afspraak heeft. We praten een beetje over de telefoon. En dan weer hoor ik die kritische stem: Je bent niet goed genoeg, je doet niet hard genoeg je best. Luiwammes! Straks verwijt hij jou dat je te weinig deed. Geen interesse hebt.
Waarom kan ik dan niet gewoon blijven bij mijn eerste besluit. Het is goed genoeg zo. Ik hoef niet de Perfecte ...(vul hier zelf maar in wat) te zijn.
Foto van Pixabay
Ik merk dat ik mijzelf hierdoor, door dit soort denken, dat ik WEL op bezoek moet gaan, want dat hoort en dat is wat je doet, aardig in de rode stresscijfers werk.
Dus moet ik als een kind tegen mijzelf spreken. Blijf rustig. Eet eerst wat. Drink je water. Neem je metformine.
Zet koffie. Ontspan.Ontspan.
Ik doe het allemaal zelf en ben gelukkig ook in staat om mijzelf UIT die cirkelredenering te halen. Ik moet wel, want er is niemand die even tegen me praat. Maar wat een gezeik van mijzelf.
Waarom kan ik nou niet onbezorgd domweg gewoon gelukkig zijn. En voelen dat wat ik doe goed genoeg is.
7 opmerkingen:
Erg herkenbaar. Wat bij mij altijd helpt net doen alsof het niet om mij gaat maar om een vriendin in die situatie/dilemma. Dan ben ik ineens veel milder!
Huisvlijt
Ik durf wel afspraken af te zeggen maar voel me daarna zo schuldig terwijl een ander er totaal geen moeite mee heeft. Oh sorry helemaal vergeten dat we afgesproken hadden, erger kunnen ze het niet maken, gewoon vergeten of vandaag teveel leuke dingen gedaan met een ander dus ik zeg vanavond af hoor.
Van de vakantie van afgelopen week heb ik de foto's nog niet bekeken, alleen de foto's waar ik op sta en die allemaal gewist. Zo lelijk vind ik mezelf.
Heb ik je nu opgebeurd? ;-)
Ik kan je dus geen advies geven, alleen maar dat we gewoon door moeten vechten
De grootste zeikerd ben je idd zelf. Heeft niet iedereen/elke vrouw dat? ;)
Waar komt dat stemmetje vandaan? Wie heeft je geleerd dat je niet goed genoeg bent als je niet....Misschien met de beste bedoelingen maar toch.. Tijd om diegene in ieder geval in gedachten eens te vertellen dat dit niet ok was.En dat jij er anders over denkt, want dat doe je, je merkt op dat het niet goed voor je is. Geef ze goed hun vet, word boos, ( wel in de IK-Jij vorm, niet HIJ/Zij). Neem het tegen ze op, die stemmen, en, klinkt gek, probeer er wat begrip voor te hebben daarna. vaak werd het uit onzekerheid gezegd....
Of juist niet er tegen vechten!!! Gewoon lekker laten. Gewoon denken "ik ben een luie a-sociale, lelijke en onbetrouwbare kwal. Kan ik ook niets aan doen! Take it or leave it".
Succes, Marijke.
Nabrander: zo denken de meeste mannen (on nee, die denken niet!!!!)
De mijne is heel erg lief hoor.
Wat je zoveel jaren hebt geloofd, is niet weg, maar je weet dat het ongezonde gedachten zijn en wat je kunt doen. Je bent vooruit gegaan, echt wel!
Een reactie posten