vrijdag 21 februari 2020

De schuld van Multatuli

Dacht van de week een combi-bezoek te doen na een tweede sollicitatiegesprek bij dezelfde potentiele werkgever en stapte over en uit bij waar ze een interessante tentoonstelling over Suriname hebben. Nog maar kort te zien. Wilde ik graag heen. En nu ik er toch was en nog energie had, maar even combineren. Was al blij dat het droog was, want zat precies in die ene grote bui net voor ik op dat gesprek moest zijn, dus blij met mijn Vera-achtige regenhoedje. Ziet er niet uit, maar houdt je haar wel droog en dan lijkt het nog wat ipv verzopen kat-uitstraling op zo'n belangrijk gesprek.

Had het al moeten opmerken (de vlaggen aan de muren hingen er niet), maar haha...ons ziet niks kennelijk. Ik beende over de Dam langs alle Darth Vaders. Maar op de kerkdeur hing een klein bord dat 'vanwege een privé-bijeenkomst' de tentoonstelling die dag gesloten was.

Pas later kwam ik erachter wat voor bijeenkomst dit dan was. Onze Koning opende het Multatuli-jaar en de schrijver kreeg een gedenksteen in de kerk.


Afbeelding van djedj via Pixabay


Liep ik dan maar even zijn paleis binnen, want ik moest toch wel even een sanitaire stop maken. Met dank aan de museumjaarkaart kostte me dit niets.

Rauschte ook de Bijenkorf door, maar had beter moeten weten. Dat is voor mij en mijn budget geheel geen prettige winkel meer. Om te kijken wel, maar om nu bij binnenkomst direct een handtasje van rond de € 525,-- te scoren. Mwoah...dus ik sloop de metro weer in en zoefde snel richting treinstation, nam de trein, nam een andere trein, maar die miste ik net want stond aan de geheel andere kant/eind van het perron. Herkent iemand dat? Dat je netjes staat te wachten en heel in de verte staat er een trein en dat is 'm dan. Oh bummer....snel erheen. Druk je op de open-de-deur knop, maar de trein vertrekt. Zonder jou erin.

Gelukkig kwam de bus op het thuisstation wel op tijd en kon ik nog droog thuis komen. Vol met vlinders want zou het wat gaan worden? En natuurlijk had ik verwachtingen, ben helaas ook maar een mens. Het leven zou al te vlak worden zonder hoop en verwachtingen.








5 opmerkingen:

PetraH zei

Ja, dat heb ik op station Leiden ook wel eens. En ik heb het op station Rijswijk eens gehad, ook al hing daar heeeel keurig een bordje "dat de trein verderop stopte". Oeps. Had ik dus even niet door.

Gelukkig ben je toch weer veilig thuis gekomen.

Ik hoor goede recensies over de tentoonstelling over Suriname die in Amsterdam nog heel even te zien is. Ik ben er zelf nog niet geweest.

nicole orriens zei

Wat jammer dat het dicht was. Ik hoop met je mee dat je verwachtingen uitkomen zeg En wat een vreselijk hoge prijs voor een handtasje bij de Bijenkorf zeg. Absurde prijs lijkt mij.

Marlou zei

ha Cellie,

wat een heerlijk stukje.
Dat "bummer"... vind ik een goed woord.
Het is een woord dat aangeeft, dat iets vervelend is, maar niet ont-zet-tend...
Was me het dagje wel voor jou, lekker in Mokum...
De Bijenkorf is voor mij ook alleen kijke kijke niet kope...
Moeten ze maar niet zo duur zijn!

Prettig weekend!
Marlou

.

mrs H. te B. zei

Oh, wat leuk - dan zo je bij mij in de buurt komen te werken! En dan ben ik (bijna) dagelijks in de buurt, de Suriname-tentoonstelling heb ik ook nog niet gezien. Ik hoor er wel hele goede verhalen over...

Siebrie zei

Ik vind het gek genoeg wel prettig dat er zoveel winkels 'buiten mijn budget' zijn: dáár hoef ik in elk geval niet naar binnen en mijn tijd en energie te verspillen; minder keuzestress!