Nieuwe man in mijn leven

Was een lang weekend bij een lieve vriendin en haar man in Duitsland op hun uitnodiging. Zij namen me ook mee naar een aantal mooie dorpjes in hun streek. Wij in Nederland zouden zeggen dat het nog een pittig eindje rijden was, maar zij zijn gewend aan lange einden rijden en bovendien zonder lastige files die wij hier in Nederland veel hebben. En je mag daar natuurlijk ook ietsje sneller rijden. Dat schiet ook lekker op.

Daar leerde ik in een dorpje aan de Noordzee-kust deze keiharde man kennen. Wel een hol vat hoor, want ik gaf hem een schouderklopje en constateerde dat hij leeg was van binnen. Zo'n man hoef ik natuurlijk niet mee naar huis. En die ander was zo'n hork, die keerde zijn rug naar me toe.

Was weer ouderwets gezellig en de lachspieren ook weer enorm getraind. Zo kwamen wij een man met een Chinees uiterlijk (kon natuurlijk ook een Koreaan, Vietnamees of Birmaan zijn; ik ben Baudet tenslotte niet) tegen die enorm zat te rochelen in een wachtruimte met heel veel andere mensen en zonder zijn mond te bedekken ook nog lekker de ruimte in hoestte. Oeps...Corona-alert? Ja..onzin natuurlijk, maar komisch was dat we allemaal hetzelfde dachten op hetzelfde moment.

Omdat ik met toestemming vrij had gekregen van de Participizzawet, moest ik mij ook onmiddellijk bij thuiskomst weer terugmelden. Dat ik er weer was dus. Daar was ook een formulier voor. Heb ik maar persoonlijk afgegeven met een ontvangstbewijs, want de Duitse Grunlichkeit zit ook wel een beetje in mij gebakken. Ook sinds ik hoorde via mijn vrijwilligerswerk dat er wel eens iets kwijtraakt. En uit persoonlijke ervaring.

Heerlijke tijd gehad met twee ontzettend lieve en attente vrienden en hun grappige honden. En heerlijke ontbijtjes en nog veel meer fijne zaken.

Wunderbar!