De ballen

De Kerstboom in het bos was weer versierd tijdens de Kersttijd. Zo leuk om te zien. Om iets te hebben om naar toe te gaan op Eerste Kerstdag. Even naar buiten. Blijf dat nog altijd even iets moeilijks vinden, alsof het lijkt dat iedereen op zijn minst daar in paren loopt, of met meer. Toch weet ik en snap ik dat dit goed voor me is. Gaaaaan!!

Zoon was met zijn gezin naar schoonfamilie. Hij gaf aan dat ik wel mee mocht komen van ze, maar nee, dat trek ik even niet. Ze zijn heel erg aardig en nuchter, maar dit voelde echt als vijfde wiel aan hun familiewagen. En ook niet weg kunnen gaan wanneer ik wil. 

Dank u. Liever niet. 

Kinderen van dochter waren bij hun vader. Dochter heeft beide feestdagen extra gewerkt. 

En ja, dan is de consequentie alleen zijn. Als je alle uitnodigingen afwijst. Zet Andre Hazes sr (goed geschreven Rachel?) maar op.

Niet miepen dus - maak er wat van!

Lach in ieder geval wat vaker. Kijk maar eens naar je loonstrookje. Lachen!!

Wees blij dat de taart die ik maakte redelijk gelukt is. Keek naar een uitzending van Nigella in Amsterdam en ze maakte een taart met ontbijtkoek, gemberkoek volgens mij. Ik varieerde met de soort koek, er ging mascarpone en room in, maar het zag er totaal niet zo hoog uit als haar eindresultaat en toch blij ermee. Want kan het nog steeds, bakken (nou ja, weinig te bakken) en iets van niets maken. Voor niemand uiteindelijk. Nou nee, dat klopt niet, want gaf een stuk aan mijn dochter mee. 

Voor de rest at ik met Kerst een diepvries Pizza en een Tweede Kerstdag een Traybake met spruitjes en zoete aardappel (groenten in ieder geval). Had niet eens feestelijk eten gekocht realiseerde ik me. Ook prima. Voelde me al met al niet zo feestelijk. 

Hoorde van mijn zoon dat ze ook nog naar de Winter-Efteling met de hele schoonfamilie en aanhang zijn geweest. Gezellig, maar een kind van net één is daar nog een beetje te jong voor vind ik. Maar wat ik vind mag ik houden. 

Bovendien: Dat soort dingen kan ik überhaupt niet aanbieden. Gaat een beetje boven mijn financiële petje. 

Sliep onrustig; droomde dat ik mijn werk niet af kreeg, te weinig tijd (dat gaat kloppen). Nou ja, bedenken dus wat ik kan overdragen aan de vervanger tijdens mijn dagen vrij. 

Al die taken en taakjes op die naam zetten. Niet druk over maken. Vooral niet druk over maken. 

Vanmiddag was het heel prettig want mijn kinderen en hun kinderen namen mij mee voor een gezellig samenzijn. Kadootjes onder de Kerstboom weggehaald en meegenomen. Zij ook. Het was eind van de middag al helemaal vol en druk daar en vooral veel gezinnen met jonge kinderen (veel van die Ikea kinderstoelen die zo lekker je laten struikelen over de poten). Veel lawaai van kinderstemmetjes. Dus ik hoorde niet optimaal; te veel prikkels. En dat is nog een understatement. 

Praten met elkaar dat kon ik dus niet. Ook niet op de vraag hoe het met mij en de familie ging. Ik gaf aan dat ik dit nu ook niet wilde, door het teveel aan lawaai. Niet de juiste plek daarvoor.

Maar genoot vooral ervan mijn jongste kleindochter weer gezond aan tafel te zien zitten. Doodgeknuffeld door het middelste kleinkind, die helemaal dol op haar is. En oudste vermaakte zichzelf in de spelletjeskamer, tekenen en dat soort dingen. En uiteraard allemaal blij met hun kadootjes voor Kerst. 

Nu hoef ik me alleen nog weer op te laden op een dagje oppassen. Zin in één op één gesprekjes en dingen verzinnen die leuk zijn voor de dames. In de middag breng ik ze weer naar hun huis, want oudste zit op zwemles en haar vader haalt haar altijd hiervoor op. Dat doet hij goed en trouw. Wat fijn voor haar is. Heb ondertussen geleerd dat een man een klojo als partner kan zijn, maar wel een goede vader voor zijn kinderen is. 

Weet hoe mijn kleinkinderen genieten van iets simpels als een ritje met de bus en trein, dus dat is makkelijk verzonnen.