Vanochtend vroeg, het was nog donker, bijna van de sokken gereden door dame op een elektrische fiets. Zag de fiets, wel aankomen, maar de berijdster ging dusdanig hard, met helm en stoer oranje pak, dat ik niet eens de bocht vanuit rechts kon nemen of ze schreeuwde het al uit. Zo hard dat ik het zonder mijn gehoorapparaten in, uitstekend kon horen. Had haar snelheid compleet verkeerd ingeschat.
Ging allemaal goed, maar kennelijk was ik en sloom en onzichtbaar, ondanks verlichting. Hoe symbolisch.
Fijn begin van de dag. Ik was al blij dat ik op tijd bij de bushalte was, want moest eerst nog een lading kerstkaarten posten. Van mijzelf dan. Gisteren te laat begonnen vanwege toen er pas zin in en in de avond regende en waaide het te hard, dus geen zin om weer eens natgeregend te worden.
Te weinig tijd op mijn vertrekstation om ze daar in een bus te gooien en in mijn werkplaats daar vertrouw ik de lichting van de brievenbus niet (eerdere ervaring).
Dus in de ochtend al rekenen, hoeveel extra tijd dat kost en ook zien dat het Vakantierooster nu geldt bij de NS, dus minder opties en die latere optie bestaat niet eens nu.
Het was wederom een kei-drukke werkdag. Wel een leuke sfeer want de helft is vrij met Kerst, dus of laatste dag of bijna laatste dag.
En allerlei ongeplande zaken, maar ook weer overleefd.
Zo blij dat de trein op tijd ging, met wat vertraging onderweg, maar dat is het nieuwe normaal en dat de bus ook redelijk op tijd liep. Wilde bijna even "leggen" (wat mijn Utrechtse Oma zou zeggen) in de bus, maar toch maar niet.
En blij dat mijn soepje slechts opgewarmd moet worden en klaar. Altijd goed plannen en nadenken over simpele zaken als het avondeten. Ook het ochtend- en middageten trouwens. Maar dat gaat prima. Doe het al jarenlang dus snap wat werkt ondertussen.
Dat het vermoeiend is soms, vooral als de energie laag is, daar heb ik nu in deze donkere dagen een beetje last van. En last van mijn rechterarm. Teveel gemuisd denk ik, in een slechte werkhouding. Of gewoon teveel gemuisd. Te veel ingevoerd aan dossierinformatie.
Tijd voor wat vrije tijd.
4 opmerkingen:
Wat een geluk bij die bijna botsing. Hier staat vrijwel elke dag wel een berichtje in de krant van botsingen met (brom)fietsers.
Blij dat je nog heel bent, inderdaad! Ik vind zelf ook met name in het donker het heel moeilijk om in te schatten hoe snel een andere weggebruiker gaat.
Wij hebben tot nu toe twee kerstkaarten geschreven van de ongeveer twintig die we eigenlijk willen schrijven. Het worden "nieuwjaarskaarten" dit jaar, of "fijne januari"-kaarten....
Ik heb ook een electrische fiets, maar ga alleen op de lege polderwegen richting mijn werk full speed. In de bebouwde kom doe ik rustig aan.
Ik hoop dat je hele gezellige feestdagen hebt met je geliefden. Nog een tip voor Netflix: Ur Spar. Leuke film. Ook leuk: sa var det jul igjen. Scandinavische kerstfilm zijn zoveel leuker dan Amerikaanse.
Mijn tienerdochters hebben allebei een elektrische fiets (max. 25km/uur), die ze gebruiken om van ons dorp naar school te gaan, 7 en 16km. We hebben de afspraak dat ze binnen de bebouwde kom de motor afzetten, of maar heel lichtjes aan. Daar lijken ze zich goed aan te houden; ze schatten hun snelheid goed in.
Ze krijgen van mij de keus: een witte winterjas of een fluovest over een anderskleurige jas. Ze dragen nu allebei een fluovest.
Een reactie posten