Vrij genomen

Baalde zo enorm van en de collega´s en mijn te grote inzet voor dit bedrijf en het feit dat ik nog niet eens vakantie kan nemen omdat er niet bedacht is dat er een back-up moet zijn, dat toen ik zag dat het zonnig weer zou worden, die middag ter plekke, na eerst nog gereisd en gewerkt te hebben, vrij nam.

Heb geleerd dat ik dat gewoon moet mededelen en niet vragen. 

Dus dat.

Die te grote inzet doe ik allemaal zelf. Dus aan mij om veel vaker Nee te zeggen. Doen waar ik voor betaald wordt en niet meer extra uren maken en op zondagen ook nog werken.

Collega´s daar heb ik het maar mee te doen, sommige zijn sympathiek maar laten juist die net allemaal als domino stenen omgevallen en dus uitgevallen zijn.

Vakantie moet je nou echt eens iets mee gaan doen. Er gaat al een strijk-orkestje spelen als je alweer aangeeft dat je niet weet wanneer en hoelang ( en waarheen). Zielepiet! Niemand komt het voor je regelen. Dus schiet op en doe iets!!!!!!!!! En nee, bedel niet naar uitjes samen, ik word een beetje moe van dat uitstelgedrag, die lamlendigheid, wachten totdat de bliksem inslaat.

Krijg jeuk van mijzelf! Want het lijkt wel alsof ik in dezelfde groef van de langspeelplaat: "Zij is zo saai en heeft ook zo'n saai leven"  blijf hangen.

Zonder wekker wakker vandaag. Heb vage plannen, maar weet niet of die uitvoerbaar zijn. Ga het toch maar wagen, want een vrije dag met alleen bed verschonen en de witte was gedaan geeft ook geen inspiratie. 

Blij dat ik gisteren nog wel even buiten heb kunnen genieten van het mooie weer. Al was de onrustigheid hoog. Ook omdat er hulp was toegezegd, maar niets van gemerkt. Dame zou zich vorige week bij me melden en deze week een weekje meehelpen. Niks. Dus maar weer aanmudderfuckeren.