Toen ik eind jaren 70 op kamers ging wonen in Utrecht hadden ze in Hoog Catharijne een beeldschone blouse hangen. In een poepdure (voor mijn budget althans) winkel. Maar dat blauw! Die kleur, dat materiaal....die was gewoon voor mij gemaakt!
En daar ging mijn uitzendbureau-salaris uitbetaling in een envelop. Naar de Claudia Sträter. Zo mooi. Ik voelde me ook een stuk mooier, vooral omdat ik toen mijn haar had laten knippen en permanenten (dat deed je toen) en ik ook nog lenzen had gekocht. Major Change!
Ik was van tutje naar vlotte vrouw omgetoverd (vond ik zelf) en daar hoorde die blouse helemaal bij. Niet naar het oordeel van mijn roommate. Veel te duur. Dat zou ook best wel zo zijn, maar ik was in die tijd helemaal niet van het overdreven shoppen en maakte heel veel kleding zelf. En kon toen al niet de doorsnee spijkerbroekenmode aan en voelde me nooit zoals anderen eruit zagen. En nu even wel.
Vandaag liep ik langs de winkel van Claudia Sträter en nu ging ik eens naar binnen. Dat was zeker 33 jaar geleden. En ik was op slag verliefd op alles wat daar hing. Niet op de prijskaartjes, helaas, maar wel op de inspiratie.
Een coach zei me ooit dat ik beter in termen kon denken als in How can I achieve that...en dat is wat ik ga doen. En mezelf beloven dat ik deze zomer ook één ding mag kopen uit hun collectie. Als ik mijn vakantiegeld heb.
Deze week was weer bijzonder. We hadden een interview met de plaatselijke krant over onze activiteiten en oh ja...er kwam ook nog een fotograaf langs. Komen we ergens van de week in de krant! Spannend.
2 opmerkingen:
Dat is inderdaad een erg leuke manier van denken.
Voor mij zou het op moment zijn: hoe ga ik zo leren naaien dat ik zelf zoiets kan maken ;-) maar echt leuke, mooie stof is volgens mij net zo duur tegenwoordig =(
Ik heb vanmiddag toevallig ook uitgebreid hun etalage bewonderd!
Een reactie posten