Nou heb ik daar wel wat kanttekeningen bij, want te dik zijn is een extra gezondheidsrisico. Tenzij je mega gezond leeft en veel beweegt, maar die combinatie is nogal zeldzaam. Maar om nou heel vrouwelijk Nederland aan maat 36 te helpen dat is ook niet een nobel streven. Hoera voor diversiteit.
De snaaizin is geluwd, misschien ook wel omdat ik er over heb kunnen schrijven, terug kunnen lezen en wat milder met mezelf omga dan jaren terug. Toen vond ik mezelf stom, lelijk en onaantrekkelijk. Het bandje wat ik van thuis heb meegekregen en die kennelijk ook aan mijn ex-echtgenoot is meegegeven. En waar ik jarenlang in heb geloofd. Zie je wel....niemand wil mij. Zelfs ik zelf niet. Ik was mijn ergste criticus.
En dan nog; als ik mezelf nu per ongeluk in de etalage zie dan zie ik een andere vrouw dan die ik mijn hoofd heb. Een leuke vrouw hoor, best wel uhm...normaal qua omvang.
Verder hielp het om mijn haar weer de oude brunette kleur (no. 37) te geven die ik oorspronkelijk heb en niet het rossige wat de kapper zo leuk vond staan en waar half middelbaar Nederland mee loopt. Ik heb blauwe ogen en altijd donker haar gehad en aan mijn haarwortels te zien is dan nog steeds zo. Wel is alleen de voorkant van mijn haar grijzig en nu niet meer. Zo...dat voelde lekker opgepept.
Ook nog een dag naar mijn moeder geweest om wat financiele zaken omtrent het overlijden van mijn vader te regelen. De rekening van de begrafenis gezien en fijn dat de polissen op tijd zijn uitgekeerd. Zo hoefde mijn moeder nog maar een gedeelte bij te leggen, maar daar hadden mijn ouders al rekening mee gehouden. Nou ja..ze...mijn moeder deed altijd de financieen en had dit geld op de spaarrekening staan.
Wat grappig is; ze had een jas aan de kapstok hangen die ze had gekocht maar te klein voor haar was. Hij zat wat strak om haar heupen. Of ik 'm aan kon. Mam....IK??
Mijn moeder is echt jarenlang een zeer slanke dame geweest. Maat 34/36. Kleine boezem, maar wel heupen, vooral na het kinderen krijgen. Maar dan nog. Toen ik een tiener was moest ik omgaan met een moeder die veel en veel slanker was dan ik. Ik moest broeken kopen vele maten groter dan die van mijn moeder. Afschuwelijk vond ik dat. Vooral omdat in mijn familie mijn moeder als te mager werd benoemd. Dat is ze niet hoor, maar relatief gezien was zij altijd heel tenger. Een oma noemde mij wel eens een Kamerolifant.
Maar ik kon die jas dus moeiteloos aan. Helemaal niet te klein...Heuh....was ik nu slanker dan mijn moeder? Ik zag dat echt niet. Nog steeds niet, maar het is kennelijk zo. Echt amazing!
Deze week ook nog koffie gedronken met een oud-collega. De dag dat er verschrikkelijke sneeuwstormen werden voorspeld, maar toen wij aan de koffie-verkeerd zaten was het gewoon droog...Niets te zien. Tot een half uurtje later de ellende begon en ik na afloop naar huis kon schaatsen. Als ik zou kunnen schaatsen.
Glad!
Gelukkig reed de trein redelijk op tijd en ook de bus bracht me veilig terug. Leuk ideeen uitgewisseld over ondernemerschap. Daar kreeg ik weer energie door.
Zou die avond een borrel gaan drinken met andere vrienden, maar door het noodweer hebben we dat maar een weekje uitgesteld. Ach...het zit in het vat. Gelukkig kon ik het makkelijk accepteren en keek die avond naar de ultieme vrijgezellen-maar-komt-toch-nog-goed film: Bridget Jones Diary. Had de boeken al gelezen voordat het verfilmd werd, maar ik hou van die hilarische Britse humor.
Oh...die ogen van Mr. Darcy!!
En haar onderbroek!
Net een hele bejaardenkar (geweldige uitvinding; nooit meer van die gorilla-armen!) vol met boodschappen (voornamelijk groente) gehaald voor mij en mijn dochter (die alweer moet werken) en zo direct nog even langs de bibliotheek. Ik zag dat ik bijna aan mijn maximum af te nemen aantal boeken per kalenderjaar zit. Nou...dat abonnement heb ik er dus wel uit.
Nu een kop koffie en op uitzending gemist naar Borgen kijken. Geweldige serie. Wat doet macht met een mens/vrouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten