Zijn het je ogen....

Wat ben ik onder de indruk van de tentoonstelling die ik gisteren met mijn moeder bezocht. Had uitgezocht wat goedkoper zou zijn...met OV gaan of toch met haar auto, maar uiteindelijk met de auto gegaan en duur parkeren wat bijna net zoveel kost als de OV-kosten. Zo goedkoop is de trein niet meer.

Maar goed....wat een indrukwekkende tentoonstelling. Die in de Amsterdam Expo over Toetanchamon, zijn graf en zijn schatten. En wat een mooie mensen, die Egyptenaren van 3000 jaar geleden. Edele gezichten en vooral hun ogen...was diep onder de indruk. ug

 

Mijn moeder vond het prettig om gisteren wat zaken te vertellen over het reilen en zeilen van mijn familie. Vooral over hoe het was toen mijn moeder in de familie kwam en hard moest werken aan haar acceptatie, wat eigenlijk nooit echt gelukt is bij haar schoonmoeder en -zus. Wel het respect van mijn Opa gekregen, gewoon omdat mijn moeder niet bang was om de dingen te zeggen zoals zij ze zag. Ik merktte dat ze vooral nog steeds boos kan worden over onrechtvaardigheid. En vooroordelen, vooral als het over je sociale achtergrond gaat. Mijn grootouders vonden mijn moeder te min, want kind uit een wijk die nu als Vogelaarwijk te boek zou staan. En in de jaren 50/60 leefde dat nog veel sterker dan nu. Je was gewoon dat dubbeltje en werd nooit een kwartje. En zeker geen gulden. De verzuiling bestond nog in alle aspecten van het leven. En je wist wat je plek was. Het zinnetje Dat doet ons soort mensen niet is toen denk ik uitgevonden. Brrrrr...

Had de neiging om vanochtend to walk like an Egyptian, maar toch maar gewoon mijn wandeling afgelegd. Koud zeg! Er stond nog overal ijs op de sloten.  Wel heerlijk om dan weer aan een kop warme havermout te zitten!