Krachtig

Vanochtend las ik een verhaal van een jonge vrouw die aangaf dat ze hulp nodig had en ook gaat zoeken. Haar moeder was vermoord door de geweldadige relatie van haar moeder toen ze een tiener was en sindsdien merkt ze dat ze zich mislukt voelt. Niet in staat om zich te binden, want het loopt dan toch niet goed af en ze is zo bang dat ze net zulk soort mannen als haar moeder aantrekt. Mannen waardoor haar moeder geen oog meer voor haar had en alleen maar haar best deed die man een fijn leven te geven.

Die opmerking raakte me.

Ik kan trots op mezelf zijn. Ik ben in staat geweest om wel uit een slechte relatie te stappen, om niet maar heilloos verder te gaan met iemand die je kapot maakt. Zoals mijn moeder wel heeft gedaan. En zich nog steeds als een slachtoffer opstelt en niet haar eigen aandeel in het geheel ziet. En daarmee ook schade heeft berokkend aan haar kinderen. Door ze niet te leren dat je meer waard bent dan een man die je verbaal en fysiek mishandeld. Dat zo een huwelijk, een verbintenis eruit ziet. Binnen is het geheel anders dan het plaatje naar buiten toe.

Ik heb op tijd ingezien (nou ja...na 11 jaar) dat mijn echtgenoot niet goed is voor mij. En ik niet voor hem. En voor onze kinderen. En dat dit ook mijn verantwoording is; ik heb jarenlang deze verhouding in stand gehouden, maar dat dit nu eindigt.

Het heeft jaren geduurd voordat ik me hierdoor krachtig voelde. En inzicht kreeg in waarom ik gekozen had voor dit soort man. Ik herhaalde het patroon van thuis. Je best doen om een moeilijke man te veroveren, om bij hem te kunnen krijgen - echte liefde - wat je thuis niet had of niet voelde. Een herhaling van moeilijke zetten die alleen maar tot pijn en frustratie lijden.

Voel me nog steeds schuldig dat ik die erfenis, van mijn ouders, kennelijk ook doorgeef aan mijn kinderen. Al is dat onzin, want ik zie dat mijn kinderen al veel vroeger hebben in gezien wat een gezondere keus is. Ook door schade en schande, maar niet jarenlang vasthouden aan iets wat er alleen in je hoofd is.

Kortom; ik mag best milder voor mezelf zijn.

Dus vanochtend een heerlijk ontbijtje in de tuin, 2 speltboterhammen geroosterd, roerei met bieslook uit de tuin en een grote kop sojamelk opgeklopt met sterke koffie.

Gisteren liep ik nog een boekenwinkel in, zag heel veel leuke boeken en tijdschriften, maar kocht niets. Heb nog een stapel bibliotheekboeken. Lekker gratis lezen en ga dat vandaag doen. Morgen weer een werkweek, ook al heb ik geen betaald werk. Maar wel weer een afspraak met een Tweede Kamerlid en eind van de week een bijeenkomst voor 60 man georganiseerd. Nou...dan kan ik toch niet ontkennen dat ik nuttig bezig ben.
Ik geef ruimte en mogelijkheden voor andere werkzoekenden om te netwerken en om weer moed en inspiratie op te doen.

Ik duik met de Da Vinci Code de tuin in. En gewoon een beetje rommelen in die tuin.