Preek van de week

Gisteren was echt zo'n binnenblijf dag; de regen viel volop. Daarom had ik vrijdag alvast mijn weekboodschappen gedaan, kon ik zaterdag kneuterig binnenblijven. Als een mol in mijn hol. Niet gerekend dat dochterlief vroeg of ik haar boodschappen wilde halen; ze zat klem tussen werk en sporten. Tsja...had ik natuurlijk kunnen zeggen zoek het zelf maar uit, maar dat vind ik zo harteloos. En wat voor moeite was het nou. Tussen de buien door naar de Appie, hier om de hoek, binnen een half uurtje weer klaar en daarna nog even met mijn kletsnat geregende dochter meegereden naar haar huis, want het was wat veel om allemaal op haar fietsje te vervoeren met haar sporttas erbij.

Het voelt gewoon heerlijk als ik iets voor iemand kan betekenen. Kennelijk heb ik daar (nog) veel behoefte aan. In de middag een beetje gelummeld, er kwam niet echt veel uit mijn handen en toen het eind van de middag droog was nog even snel naar het bos gefietst om te kijken of er nog wat bramen over waren. Allemaal pruttig en door de regen weggerot. Had maar een klein bodempje in mijn bakje. Maar wel een leuk konijntje gezien en een mol in actie.

Mijn Oma zei altijd dat als je molshopen ziet, er regen komt. Altijd gelijk die Oma.

Ik had een aflevering van Nigel Slater opgenomen waar hij heerlijke paprika en tomaten uit de oven maakte, met een basilicum-olie dressing en pasta. Het zag er zo heerlijk uit en zo eenvoudig, dat ik dat heb gemaakt. Verse basilicum uit de tuin, die paprika had ik op voorraad en nog wat extra courgette erbij gedaan. Heerlijk. De pasta was volkoren spaghetti. Ik eet weinig tot bijna nooit meer pasta, maar nu vond ik het wel passen. Ga binnenkort ook kijken voor pasta van speltmeel, dat lijkt me gezonder dan tarwe. En wat een verandering; vroeger at ik de hoeveelheid pasta van wel 4 personen, nu had ik meer dan genoeg aan één kleine portie. Zonder bergen kaas. Helemaal geen kaas. Kruiden (ook nog tijm en bieslook erbij gegooid) gaven meer dan genoeg smaak. En bewuster eten en proeven.

Vanochtend bij het wakker worden bedacht dat ik dat ik goed voor mijzelf moet zorgen. Dus direct mijn joggingpak aan wat hing te verstoffen in de kast, sportschoenen aan en een rondje gelopen (wandelen dus, maar wel een beetje op tempo) in de buurt. Lekker zo vroeg en alleen maar joggers of hondenbezitters kom je tegen. Daarna mijn haar geverfd, de grijze lokken aan de voorkant weer bedekt met donkerblond, dat stond ook al weken op mijn nog doen-lijst, lekker douchen en nu even blogs lezen, verse koffie van bonen gezet, een heel oud patroon uit de Viva uit de jaren 80 opgeduikeld. Ik had gisteren een proeflapje gebreid van garen wat ik bij nota bene Z eeman heb gekocht, maar het gaat mij gewoon om de lol vanhet breien. Zo ontspannend.

Straks nog even wat administratiedingen de deur uit werken. En dan hoop ik dat de treurnis en zeikgevoelens een beetje wegvliegen. En ik meer oog krijg voor alle mooie dingen om me heen. En niet wanhoop omdat ik nog geen betaald werk heb gevonden. Dat komt wel. Echt!

Oh..en wat ik heel erg prettig vond om gisteren te ontvangen. Ik had in mijn domme jaren, waarin het financiele water me aan de lippen stond en ik uit schaamte hier met niemand over durfde te praten, een lening bij die bank die failliet is gegaan afgesloten. Met wel twee polissen erbij om o.a. risico van baanverlies te dekken. Ben nu bezig dat allemaal uit te zoeken en versneld af te gaan lossen, maar het compensatiefonds kende mij een bedrag toe omdat deze bank niet conform de regels had gehandeld. Mooi; dat gaat fijn van het nog uitstaande bedrag af!

Is het niet verbazingwekkend dat ik nooit een sluitende begroting had toen ik nog werkte en nu ik werkloos ben ik zelfs een buffer heb, Nibud waardig ook nog en juist alle openstaande schulden versneld (met die buffer) aan het aflossen ben.
Ik ben me veel bewuster geworden van mijn lekkages en budgetteer nu ook. En vind het een sport om met een veel lager bedrag rond te kunnen komen. En geef veel veel minder uit aan kleding, vakanties en terrasjes en bioscoopdingen. En natuurlijk, soms wil ik ook gewoon naar de winkel kunnen gaan en daar de laaste mode kopen, nieuwe schoenen, laarzen, een jas.

Tegelijkertijd weet ik dat daar mijn geluk niet in zit. Bezit went. Gelukkig zijn, tevreden zijn, oog hebben voor de schoonheid van alledag. Voor mijn twee lieve kinderen op wie ik zo trots ben. Omdat ze zulke fijne mensen zijn geworden, ondanks de obstakels op de weg daarna toe. Toen ik 20 jaar geleden besloot alleen verder te gaan was dat mijn grootste streven. Mijn kinderen begeleiden tot volwassenheid, ze meegeven dat het niet om het hebben van dingen gaat, maar om het zijn van een goed mens. Een stabiel thuis bieden, weten dat ze van me opaan kunnen.

Nou, Dominee Gremdraad verlaat zijn kansel en wenst jullie een zonnige zondag!