Rode laarsjes in de regen

Gisteren mijn laatste blok van de collecte voor de N ierstichting gelopen. Het was fijn te merken dat veel mensen wel iets wilden geven, de dag ervoor had ik een heel rijtje waarin niemand iets wilde doneren. Natuurlijk loop ik dan vrolijk door naar het volgende adres, maar het voelt dan toch beter als mensen blij zijn dat je voor dit goede doel wilt collecteren en blij zijn wat te kunnen geven. En vervolgens vertellen dat het doel ze aanspreekt omdat hun man een maand ervoor een nier moest missen of dat hun zus aan een nierinfectie is overleden. Of hun broer al jaren last had van zijn nieren.

Realiseer me ook dat sommige mensen misschien het echt niet kunnen missen. Dus gewoon blij zijn met diegenen die wel iets kunnen en willen geven.

Vind het een beetje een saaie week. Dat ligt aan mij, ik doe weinig leuke dingen vind ik, ik moet heel veel van mezelf en door de kou vind ik het ook moeilijker om lekker in mijn vel te zitten.  En ik mis aangeraakt, gezien te worden. Iemand die op me wacht. Het zal wel met mijn eindelijk lege nest te maken hebben, maar ik denk ook dat zo lang zonder een man in mijn leven..ja het is rustig, no more drama, maar ook saai en voorspelbaar.

Dus aan mij om dat te veranderen. En niet te denken dat door een man in mijn leven alles opeens beter wordt.

Misschien een rode hoed en een paarse jas? Mijn haar kortknippen en knalrood verven...zo;n kek brilletje op??

Bleh!

Heb eindelijk, na echt een paar maanden deze laarsen in de online-reclame voorbij te zien komen en te denken; neeeee...je mag geen dingen kopen...mag niet! Je verdient het niet. Ze toch gekocht, want ik zag in mijn overzicht dat ik al maanden geen kleding heb gekocht, maar wel budget voor had. En wel 55% afgeprijsd. En kijk ik naar mijn winterschoenen, mag het ook best. Heb maar één paar lage (5 jaar oud) en één paar, ruim 10 jaar oude winterveterlaarsdingen...Ja en pumps, maar aangezien ik niet werk, doe ik die echt nooit aan. En de rode dansschoentjes...ook alleen voor hoogtijdagen.

Wat zitten ze lekker, een bredere leest (betaal je ook direct meer voor, vandaar dat ik niet echt heel veel schoenen heb; kies liever voor kwaliteit dan kwantiteit). En wat een pittig hakje en die kleur....en wat past dat geweldig bij die spencer die ik aan het breien ben uit een jaren 80 Viva patronenboekje...

Nou mutsen-inspiratie volop. Daar gaan we geen leuke mannen mee binnensleuren denk ik..tenzij ik netkousen in een leuk werkje erbij brei misschien.

Net even aan de kapstok gekeken naar de jassencollectie. En de jas die ik van mijn moeder kreeg, ongedragen want te groot voor haar, maar op de stapel voor de Kringloop gelegd. Heb 'm nooit aangetrokken, oude wijven kleur, nou nee..dat is niet eerlijk. De kleur staat mij niet, het model staat mij niet en is niet mijn keus...En jemig de pemig...nu valt het kwartje:
Toen ik een jong meisje was kreeg ik altijd afdankertjes van rijke nichtjes. Nooit iets nieuws. Vooral dat rijke moest er door mijn Oma worden bijgezegd. En moest ik alles afdragen ook al vond ik het kriebelen, niet leuk, stomme kleur, maar ja; in die tijd had je als kind gewoon te doen wat je ouders zeiden. Je had geen stem. En je begreep niet dat je ouders het financieel zwaar hadden, want daar spraken ze nooit over.

Dus met die jas krijg ik direct hetzelfde gevoel. Stom. Want mijn moeder bedoelt het helemaal niet zo. En ik snap haar wel, want ik heb echt jarenlang niet eens een winterjas gehad. Mijzelf met mijn dikke lijf niet gegund. Wachten tot ik afgevallen was. En ik zat toch altijd in de auto. De boodschap voor mijzelf was dat ik gewoon niet goed genoeg was om met dat dikke lijf iets moois te mogen dragen.

Verleden jaar kreeg ik de winterjas van mijn dochter, die ze niet meer pastte (maat 46) en die jas is leuk. Zwart, alles past erbij, heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerlijk warm. Net nog even gekeken, ik pas hem (Gelukkig) nog. Rits moet even gemaakt worden. Maar goed.....heb ik dus nog steeds geen door mijzelf geheel nieuwe winterjas a la mode 2013/2014.  Nou en!!! Maar mijn moeder en kleding....daar zit iets aan gekoppeld.

Maar wel kekke laarzen. Kermit de Kikker groen. Groen...het nieuwe Rood.