Wat reuze scheelt is dat ik wat minder in de "ja, dat zal wel of erger: nou...dat zet zoden aan de dijk!!" houding verkeer. Alhoewel ik eerlijk moet toegeven dat dit per dag en soms per uur kan varieren. Wat me ook weer leert dat niets blijvend is. Een goed gevoel niet, maar ook een slecht gevoel niet.
Bob Goff wrote, “Embrace uncertainty. Some of the most beautiful chapters in our lives won’t have a title until much later.”
Can I give you some advice that you won't take the wrong way?
How did I know you'd say yes?
Buy something special for yourself, Cellie. Be proud. Flaunt your style. Love yourself. Daydream, wonder, and make a few mistakes. Stay up too late every so often and sleep in too long. Sometimes wake up crazy early to doodle or journal or go for a walk. Play loud music. Celebrate everything. And when no one is looking, as often as you can remember, kiss the back of each of your hands in quick succession.
Happy love affair, gorgeous...
The Universe
Net voor het eerst de kachel even aangezet. Ik kwam natgeregend thuis van een sessie bij de psycholoog. En vond dat ik wel wat warmte verdiende. En om even de klamheid te verdrijven. Het regent nog steeds, dus bij een lekkere kop warme thee genieten van het geluid van de regen tegen de ramen. Zou zo kunnen slapen. De zon is vandaag niet achter de wolken vandaan gekomen.
Moest wel lachen om mijn geheugen. Ik reed langs een middelbare school en daar kwamen allerlei scholieren op eenzelfde type fiets (Oma fiets met grote bak voorop) het fietspad op fietsen. Er reden een aantal jongens (jongetjes eigenlijk) voor me, waarvan de jongste me meer een basisschoolkind leek dan een brugpieper. Ook qua gedrag. De hele weg gillen en schreeuwen en elkaar achtervolgen op de iets te grote fiets. En echt nog zo'n kinderkoppie.
Was kennelijk kwijt dat vooral jongens in de brugklasleeftijd nog zeer kinderlijk kunnen lijken. Vandaar dat de jongens van wat klassen hoger altijd interessanter leken.
1 opmerking:
Goed gesprek gehad bij de psycholoog?
Wisselende stemmingen herken ik wel en als ik erover nadenk, is dat ook wel logisch als je veel alleen bent met niet echt iets omhanden.
Werk je fulltime, heb je geen tijd om over andere dingen na te denken.
Er is ook niemand met wie je iets kunt bespreken en kunnen gedachten groter of kleiner worden, al naar gelang je vriendelijkheid voor jezelf op dat moment ;)
Groet Lily
Een reactie posten