dinsdag 4 december 2018

Een huis is geen museum

Had een hele stapel 'dure' tijdschriften gekregen in een Goodie-bag bij een evenement van een dito tijdschrift. Eigenlijk vond ik maar 1 tijdschrift echt interessant en die ligt nu op de Kerststapel - leuk om dan wat leesmateriaal te hebben. De rest zat ik een beetje mee in mijn maag.

Te 'mooi' en te 'duur' om bij het oud papier te doen vond de prijsbewuste en zuinige kant in mijzelf. De andere vond dat eigenlijk een excuus om vast te houden aan iets wat je voorheen ook niet had, een ongewenst geschenk eigenlijk, maar kennelijk moeilijk om op te geven.

Keek op Netflix naar een aantal afleveringen van Consumed. Over gezinnen die zo ontzettend veel spullen hebben verzameld, dat hun huis, maar eigenlijk hun leven, vol is gelopen en tot stilstand gekomen is door alle spullen. En het zijn nooit de spullen die het probleem zijn, maar wat er onder ligt (ja...behalve stof inderdaad). De coach gaat altijd goed in op wat de huidige situatie symboliseert en waarom het kennelijk zo moeilijk is om los te laten.

Het hele huis moeten ze leegmaken, dus alle spullen gaan door hun handen en ze mogen dan al besluiten of ze dingen in een container gooien, of weggeven of later besluiten wat er mee moet. Spullen worden opgeslagen en ze leven dan 2 weken in een leeg, schoon huis, met alleen de strikt noodzakelijke spullen.
En dan na 2 weken mogen ze 25% houden van de opgeslagen dingen en 75% moet weg. Juist door die 2 weken zonder al die 'afleiders' in de vorm van rotzooi of spullen of 'heb ik toch echt nodig die verzameling van vult u zelf maar in of deze steelpannen waren nog van oma en die MOET ik echt bewaren wat ze kookte altijd onze erwtjes erin' kijken ze anders naar hun neiging om alles te moeten bewaren of verzamelen, komen ze erachter dat ze al die spullen niet echt missen. Maar nu de muur van spullen weg is, moeten ze wel aan hun relatie met elkaar werken. Wat eng is, confronterend soms, maar meestal helend.

Gelukkig komt er ook een Handige Harry die goed kijkt hoe kamers beter kunnen worden ingeruimd en de kinderkamers leuker worden en betere opslagruimtes. Niet om meer zooi te kunnen bewaren, maar om de spullen die je hebt niet je hele huis te laten overnemen. Klaar met spelen; speelgoed opgeruimd in de kast. (En dan niet dat je de deur niet open durft te doen omdat er dan een lawine van speelgoed op je af komt). Ook een grappig idee wat ik zelf ook vaak gebruik (als excuus); als ik nou maar genoeg plastic bakken had, dan zag het er wel 'netjes' uit. Nee dus; dan heb je gewoon teveel ongebruikte en onnodige zooi. Use it or loose it zegt de coach.

De echtgenoot hield van vintage auto's en uiteraard alle onderdelen van die auto's in drievoud en van oude 'vintage' foto's. In dikke albums. Of los. En alles in grote hoeveelheden. Tot hij bij het sorteren tot de conclusie kwam dat een huis geen museum is. Ja, dan zou je nog toegang kunnen heffen en geld verdienen met je collectie haha!

Maar enfin...die tijdschriften dus. Ik moest toch bij de huisarts zijn om een potje voor urine op te halen voor binnenkort de controle van bloed en urine voor diabetes, dus heb de tijdschriften daar aangeboden. De receptioniste wilde eerst nog even kijken of het wel geschikte tijdschriften waren - ik zei nog dat het geen porno was - en vond ze 'geschikt'. Nu zegt de achterdochtige ik dat ze die tijdschriften misschien zelf wel meeneemt, maar he.....laat het los, laat het los. Ze zijn niet meer van jou.

Iedereen blij. En ik dumpte nog wat oud papier in de papierbak. Dat geeft sowieso altijd een prettig opgeruimd gevoel. Voor hergebruik. Maar geen stapels meer in mijn huis. En nog maar weer eens kritisch langs alle 'opberg' plekken gaan. Of wat ik bewaar het bewaren waard is, of dat ik beter iemand anders er mee blij kan maken. Of de afvalbak.

Voelde me gisterenavond een beetje koud en koude neus. Onder het dekentje wat ik voor kleinkind maakte gezeten en hahah...moest me inhouden om niet alle ritsen honderd keer open en dicht te doen. Keek naar Into the Woods, maar wist niet of ik er nou blij van werd of niet. Amerikanen moeten eigenlijk niet met Europese sprookjes knoeien.








8 opmerkingen:

Elisabeth zei

Zulke mooie dure tijdschriften kun je naar de kringloop brengen ,doe ik altijd .En voor 50 cent koop ik zelf dan weer andere daar.

Mevrouw W. zei

Daar ben je dan ook weer van af!
Ik geef tijdschriften door aan mijn schoonmoeder of een schoonzus en die geven ze dan vervolgens ook weer door. En zo krijg ik ook wel eens een tijdschrift van hun.

Janne zei

Ik breng (gekregen en gelezen) tijdschriften naar ‘n vriendin en due brengt ze daarna naar de kringloop!

Bertiebo zei

Ik heb laatst alles naar het AVL gebracht. Ze wilden het ook eerst nakijken, haha. Maar toen we teruggingen na de afspraak was alles al verdeeld

Purperpolletje zei

Het vervelende van opruimen is dat het een moeilijk, constant proces is, maar wel altijd fijn voor een opgeruimd gevoel! Misschien moet ik het dus niet meer zien als iets negatiefs...

Iris Papilio zei

Anderen een plezier doen is altijd fijn. Die tijdschriften komen vast goed terecht.
Heb hier ook weer een te hoge stapel leeswerk. Misschien 10 cm. Komt in het weekend wel weer. Dan ga ik lekker aan de eettafel zitten en ben ik er zo doorheen. Tijdschriften en roddelbladen lees ik niet meer. Kijk ook geen show nieuws programma's op TV. Lekker rustig hoor!

Judy zei

Ik ben altijd erg van het wegdoen, waar ik soms achteraf spijt van krijg. En ook heb ik nog bakken en dozen voor 'je weet maar nooit'. Heerlijk als je alles weer geordend hebt en opgeruimd wat weg kan.

Nana zei

Ik geef mijn tijdschriften ook altijd door en sommige waar nog iets mee te doen valt, zoals Flow, gaan naar de kringwinkel. Scheelt een hoop! :-D