Hehe...eindelijk, eindelijk eens OP het strand geweest en de zee gezien. Wild en woest want keiharde wind, een voorbode kennelijk van een echte storm.
Maar wat was het fijn om mijzelf dat uitje te gunnen. Baalde dat het weer zo'n doorsnee zaterdag - boodschappen, krantje lezen, wat opruimen, schoonmaken en dat was het dan wel - zou worden. En de enige die dat kan veranderen ben ikzelf.
ERUIT jij!
Eerst met de fiets wat haltes verder gereden, dat scheelt weer in OV-kosten en daarna de bus en dan de trein richting strand. Moet je natuurlijk niet hebben dat de bus er sneller was dan de timing en je net de trein mist en dus een half uur moest wachten. Bummer.
Maar niet miepen, stel je voor hoe fijn het voelt om de wind om je hoofd te voelen, de zeelucht te ruiken. Toch maar wachten dus. Half uurtje later in de trein en jemig...ik waaide gewoon het station uit. Even nadenken wat handig was, welke route. Eerst maar eens tegen de wind in lopen, dan zou ik op de terugweg de wind in de rug/zijkant hebben. Zo blij dat ik eraan dacht een zonnebril in de tas te gooien. Die hield nog wat zand tegen.
Op de boulevard besloot ik dat ook ik gewoon langs de zee mag lopen (ergens in mijn hoofd had ik opgeslagen dat dit alleen voor leuke mensen is; daar hoor ik niet bij heb ik zelf geconcludeerd ooit kennelijk) en dus naar beneden, lekker op het strand. Vooruit, ga maar. Doen!
Och...wat heerlijk. En zo eenvoudig eigenlijk. Doe eens dingen anders dan de gewone routines en je krijgt er een nieuwe en in dit geval ook fijne ervaring voor terug. En energie. Appte mijn dochter hoe leuk het hier was, ook voor kinderen.
Liep lekker op het natte gedeelte van het strand, tegen de vloedlijn aan, waar er heel veel schuim lag. En kite-vliegers bezig waren in zee. En de zon scheen. Alhoewel aan het eind van de wandeling de zon toch weer achter dikke wolken verdween. Twijfelde nog even of ik nog koffie ergens zou gaan drinken, maar niet echt zin in. Wel in een visje eten, op de boulevard. Ook weer een klein ribje uit mijn lijf, maar verhoogde wel de feestvreugde. Vis en zee, die horen bij elkaar toch?
Keurig op tijd (onthouden wanneer) voor de trein en lekker terug naar de stad. Daarna de bus in en oh ja...nog een stuk fietsen en toen was het nog niet eens avond toen ik thuis was.
Honey...I'm home!
Stilte.
Even de schelp uit mijn tas vissen en terugdenken aan de vreugde die dit uitje gaf. Nu. Gisteren. Straks.
10 opmerkingen:
Dat was dan een heerlijk dagje voor jezelf! Goed dat je dat gedaan hebt.
Wat een heerlijk uitje? Je sliep zeker als een roosje van de zeewind
Wauw, goed idee!m
Heerlijk! Ik wil met dit weer ook zo graag naar zee, maar te ver weg / te duur voor nu. En dan inderdaad "vis van Floor (Zandvoort?) eten - dat leek me "vroeger" zo heerlijk (maar valt nu ALTIJD tegen...)
Ik ben ook geweest. Katwijk en kibbeling met een garnalenkroketje!
Heerlijk.
Wat goed dat jij jezelf een verwend heb met een dagje uit. Moet je vaker doen zo lief voor jezelf zijn.
Goed zo!!!!!
Ha Cellie,
geweldig!
Wat heb je dit goed gedaan.
Hup! Eruit.
En dan nog wel naar het strand en de zee en de vloedlijn.
Je hoofd lekker doorgewapperd.
Ik vind je een kei!
Groetjes, Marlou
heerlijk cellie, dat doe je goed, als het kan vaak doen, als je er zin in hebt.
top,
ik zou willen dat ik dichterbij woonde
Ik herken het hoor, altijd aan de zijkant, de kat uit de boom kijken, niet midden in de massa, midden in de actie. Tot ik met een vriendin naar een concert van Joe Jackson ging (mijn verjaarscadeautje aan haar) en zij van op zitplek op het eerste balkon (er waren geen toegewezen plaatsen) naar hem wilde gaan kijken en ik dacht: 'maar nee! Wij gaan daar vooraan staan!'. En dat hebben we gedaan; direct aan het podium. Lekker gedanst en meegezongen; superavond!
Een reactie posten