Op zondagmiddag even testen of alle apparatuur het doet op de wifi in de 'nieuwe' werkkamer. Dan staat ook alles direct startklaar voor de werkdag. Ja, de printer print (via wifi) en de werklaptop doet het ook prima. Snel kijken of er nergens bloed uit stroomt, maar het lijkt allemaal prima te zijn verlopen.
Kan makkelijk; mijn werk door een stagiaire laten doen! Ik en de ervaring die ik meebreng zijn geheel overbodig. Of zegt de cynicus in mij; ik ken mijn plek nu. Ik ben niet uitgekozen omdat ik die ervaring meebreng, maar omdat ik geen drol kost. En men nog subsidie kreeg voor een ouwe lul die ze uit de bijstand hebben gered. Win-win.
Maar stagiaires komen en gaan en hoorde via via dat deze wat langer blijft. Ook daar baal ik van; dat zaken die voor mij van belang zijn, ik niet rechtstreeks hoor. Ergens blijf ik buiten de loop. Oh ja..dat geeft alweer aan hoe weinig ik beteken. Dus deze week maar naar kantoor, een dagje, want dat onzichtbaar zijn, daar baal ik als een stekker van.
Beetje story of my life...hallooooooo; ik ben er ook nog. Zie mij en niet alleen als ik zelf contact zoek! En ja, voordat alle twee (vooruit drie) mijn lezers reageren dat ik daar zelf ook aan meewerk (dat onzichtbaar zijn en blijven). Dat zie ik zelf ook. En misschien vind ik het wel 'prettig'...bevestiging in mijn grootste angst; niet gezien zijn. Er niet bij mogen horen. Verlaten worden en zijn.
Maar zoals De Bie al ooit zei 'daar ben ik voor behandeld'..(niet zo goed dus blijkbaar).
Pffffffff.. Wil gewoon graag ergens tot mijn pensioendatum lekker en zinvol werken. Niet een routinebaantje, met veel routineklusjes die nogal geestdodend zijn, maar net voor die ene persoon het verschil maken. En voor die ander ook. Dat voel ik nu niet zo. Maar misschien wil ik dingen die niet mogelijk zijn.
Eindje wezen fietsen (mini-eindje hoor; ook dat stelt geheel niets voor in de vaart der volkeren) en ik zag zoiets moois in de lucht! Geen regenboog, maar een soort bal met alle kleuren van de regenboog. Lage zon en hahah...misschien was het wel mijn goedkope zonnebril. Maar toch; werd er blij van. (Zag het ook zonder bril op trouwens). Ook geen drank. En drugs doe ik ook al niet aan.
6 opmerkingen:
Jammer,dat men niet meer gebruik maakt van jouw kennis. En stom ook van je werkgever
Ha Cellie,
hier is je volgende lezer en ik zou er mooi allemaal niet mee zitten.
ga er voor: gewoon voor de volle 100 %...
Zorg ervoor, dat je trots op jezelf bent. Want jijzelf bent het allerbelangrijkste...
Zo... mijn eerste reactie dit nieuwe jaar!
Ik wens je een tevreden en gezond jaar toe.
Morgen ga ik weer bloggen.
Tot dan!
Marlou
Je doet ertoe, de mensen de je helpt zijn daar vast heel blij mee. Jammer dat je werkgever de waarde van ervaring niet ziet.
Ik lees al heel lang met je mee maar dit is mijn eerste reactie. Maak er een goed jaar van, wees lief voor jezelf. Groetjes cam
Heerlijk zoals jij schrijft. Zelf ben ik 64 jaar en bij mij gaat het ook zo. Ik had een leuke baan, ook gekregen op mijn 60e en 2 1/2 jaar met veel plezier gewerkt, geen vast contract. Dus weer solliciteren voor pakweg 2 jaar. Het leven gaat door ook zonder baan en probeer er wat meer van te genieten. We leven nu eenmaal niet eindeloos. Voordeel is door alles wat we doen, we steeds nieuwe dingen leren. Geniet met volle teugen van het nieuwe jaar, met of zonder baan.
Hoi, ik zou jou heel graag als collega hebben!! Je bent volgens mij enorm ervaren, intelligent en betrouwbaar! Ik hoop dat je toch wat werkplezier hebt tot je pensioen, maar geniet vooral van de leuke dingen in je leven!
Ik lees je ALTIJD maar reageer niet vaak.
Omdat ik ook niet zo goed weet wat ik schrijven moet.
Ik baal op afstand dat je werk je niet brengt wat je wilt. En verdient ook. Ik gun je dat zó....
Een reactie posten