Was al zo laat bij de bushalte, richting huis, dat het me allemaal niet meer kon schelen. Ik was er bijna, nog even stukje reizen, stukje fietsen en dan lekker thuis. En droog.
In de ochtend was er kennelijk iets van een brandalarm op mijn beginstation, dus gingen er maar mondjesmaat treinen. Was al begonnen op het station in mijn woonplaats, om die stoptrein te kunnen halen. 20 tot 35 minuten vertraging en opeens stopten er ook Intercity treinen. Appte mijn werk al dat ik waarschijnlijk of te laat of nog net op tijd er zou zijn. Gelukkig trof ik een buschauffeur van het vervangend vervoer aan die de route kende en ook voor de kortste route koos (via de busbanen). Dus was toch nog maar 3 kwartier later op mijn werk dan normaal.
Op het treinstation op de terugweg voor me 2 ouderen (zagen er Amerikaans uit, met megagrote koffers) op de roltrap en bij het afstappen ging het bijna mis. De koffers rolde niet goed mee, zij begon te wankelen en hij stond stil bovenaan op de roltrap-afstap, dus direct ophoping en ik zag mezelf al bovenop ze rollen en de rest van de roltrap idem. Want veel ruimte om te manoeuvreren is er niet.
Gelukkig herpakten ze zichzelf op het laatste ogenblik.
Bij de bushalte was het nu eens niet heel druk, maar haha...een uur later dan normaal stond ik daar dus da's logisch he. Er stond een dame te wachten en ik zag aan haar dat ze iets wilde vragen. Of dit de juiste bus was en de goede richting op. Het bord wat dit aangeeft is al maanden kapot.
Ja, dit is de juiste bus. Waar ze heen moest vroeg ik. Aha...dan zit u zeker goed. Let op die en die halte, want daar moet u eruit. Ze vond mij zeer vriendelijk, maar ik vond het eigenlijk gewoon normaal gedrag.
En hoorde waar ze was geweest en dat haar man haar gebracht had en ze nu zelf weer terug moest. Eerst met de trein en nu met de bus.
Ze stapte bij een andere deur in, anders had ik voorgesteld even naast elkaar te gaan zitten.
Opeens overviel me iets. Eenzaamheid? Ik moet altijd overal alleen naar toe, niemand die me brengt en al helemaal niemand die op me wacht? Straks in een leeg huis thuiskomen?
Maar ook hoe fijn het was dat ik kennelijk een vriendelijke uitstraling heb. Hoorde net een soort stem van boven die me influisterde dat ik dat juist heel goed kan. Luisteren en mensen op hun gemak stellen. Juist daar mag ik blij mee zijn. Zie dat nou eens!
Moest ik toch even heel hard aan Rutte denken om die emotie om te buigen. Kon niet gaan zitten wenen in de bus!
Bij het uitstappen haar een goede reis gewenst. Zo fijn even contact.
5 opmerkingen:
Ooit, bij een reünie middelbare school, een vrouw die me toevertrouwde dat ze het zoo naar vond dat ze naar reunies alleen moest.... Dus ik vertelde haar maar dat ik naar elke begrafenis, bruiloft, feestje, etc alleen moest gaan. Even ander perspectief!!! En vriendelijkheid zou normaal moeten zijn! Fijn voor de ander, en fijn voor jezelf!! Fijn weekend!!
Een voordeel van alleen zijn, is dat je geen extra ellende van de andere persoon over je heen krijgt. Soms overweeg ik dat wel eens, in mijn relatie. Niet andermans rommel hoeven op te ruimen, want alle rommel die er is, heb je zelf gemaakt. Niet andermans pis van de toiletbril vegen (omdat 'ie te beroerd is geweest om de bril omhoog te doen). Niet iemand die zegt: ja hoor, we gaan gewóón met de roltrap met al deze koffers, terwijl jij liever met de lift zou gaan, ook al duurt dat dan misschien wat langer, omdat je eigenlijk wat risicomijdender bent. Alle rare psychologische dingen waar je tegenaan loopt, zijn alleen je eigen rare psychologische dingen en niet ook nog eens die van een ander. Heerlijk, rust aan je kop.
Maar goed. Ik snap je puntje ook wel, het is fijn om iemand anders te hebben waar je 's avonds tegenaan kunt kruipen. En die soms je met z'n eigen verhalen en probleempjes en zo afleidt van jouw dingetjes en je uit het denkkringetje haalt waar je in zit.
Ik kan mij wel wat voorstellen bij jouw gevoel van soms eenzaam zijn, omdat je alleen bent.
Zelf heb ik een partner, maar in mijn sociale kring zijn verschillende vrouwen alleen, of omdat ze gescheiden zijn of omdat ze nooit een 'vaste' relatie hebben gehad. Ik merk echter wel dat degene die altijd alleen hebben gewoond dikwijls veel zelfstandiger en ondernemender zijn.
Kunnen luisteren is een groot goed
Haha, Rutte.
Ondanks dat het een verdrietig onderwerp is, moest ik toch lachen.
Ik knijp gewoon in mijn vel.
Maar die van jou werkt wrs beter ;)
Een reactie posten