Geen overlevenden

Gisterenavond hoorde ik van mijn zoon al dat alle 3 inzittenden van het lesvliegtuig dood waren. Het was toen nog niet naar buiten toe gebracht. Nu staat het in diverse online kranten.

Hoe kwetsbaar is het leven en hoe weinig sta ik daarbij stil.

Iedereen om me heen zegt dat ik meer moet genieten van mijn (tijdelijke) vrijheid en leuke dingen moet doen. Ik zit een beetje vast, voel me onnuttig, overbodig en bovenstaande wijst me erop dat dit volslagen kolder is. Morgen kan alles weer anders zijn. Ergens in Nederland moeten ouders hun kind begraven.