Laatste dag van 2012.

Het was wederom een bijzonder enerverend jaar. Het jaar waarin mijn vader overleed. Het jaar waarin ik mijn baan verloor. Genoeg stress-opwekkende gebeurtenissen zou je denken.

Maar ook het jaar waarin mijn zoon zijn vliegopleiding positief afsloot en zijn droom in vervulling zag gaan; piloot zijn. Het jaar waarin mijn dochter haar doel bereikt heeft; meer dan 45 kg afvallen; slanker en vooral daardoor gezonder worden en haar buikwandcorrectie heeft laten uitvoeren.

Een jaar waarin ik bijzonder trots ben om moeder te zijn van die twee mensen. Niet een lijnrecht pad naar wat ze graag willen in hun leven, maar wel constant beweging. Zei iemand niet ooit dat leven beweging is (in welke vorm dan ook natuurlijk..vooral geestelijk bewegen).

Een jaar waarin er door mijn reislustige kinderen veel is gereisd. Momenteel viert mijn zoon de jaarwisseling met een paar maten in Londen en over 2 dagen vertrekt mijn dochter voor de bruiloft van een vriendin naar P akista n. En ikzelf heb kunnen genieten van een vlucht naar Spanje met mijn zoon als co-piloot. Verder tripjes met de - gelukkig toen nog wel - leaseauto naar Duitsland met dochterlief.Voor de rest geen vakantie, maar sommigen zullen zeggen dat nu ik geen baan heb, mijn hele tijd betaald vakantie is. Tsja...Ik had ook liever vandaag kunnen verzuchten dat het hehe...de laatste werkdag van het jaar was, maar mijn tijd is nog niet gekomen.

En een jaar waarin ik nu eens niet een voornemen had, maar gewoon in actie ben gekomen en ook bijna 40 kg ben afgevallen en daardoor er nu compleet anders uitzie. Van de buitenkant. Van binnen voel ik me niet anders. Dat lijkt me een mooie opgave voor 2013. Mijn gevoel bijschaven en weten dat ik er mag zijn. Ik heb het bandje van mijn vader - Je bent te dik en dus te lelijk om ooit een vriendje te krijgen - in zijn kist meegegeven, dus die hoeven we nooit meer af te draaien. Ook zelf niet.

En ondanks het feit dat ik geen zicht heb op een andere baan, veel minder inkomen heb, voel ik me onmetelijk rijk. Wat wat er echt toe doet; mensen om me heen die om me geven en zelf weten dat ik er mag zijn, dat heb ik gewoon. En zo gewoon is dat niet.

Kom maar op 2013!