Ik snap goed dat dit alles komt door de toestand van mijn vader. Het besef dat het binnenkort dus echt wel eens de laatste keer kan zijn dat ik hem zie. Zijn lichaam dan, want zijn geest is alweer een hele tijd geleden vertrokken.
Ik slaap anders, slechter merk ik. Probeer wel de harde randjes van de dag af te halen door het mooie en het goede van het leven te zien. Gisteren uiteindelijk de kerstboom neergezet. En weer heerlijk een aantal zaken kunnen wegdoen (direct gedaan), dus weer meer ruimte in mijn kelderkast (waar de kerstspullen onder het trapgat staan).
Heel fijn om een warme sfeer in je huis te creeren, ook al voel je je zelf een beetje leeg. Heb nu ook al de lichtjes aan. Heb het gewoon een beetje nodig. Morgen ga ik weer naar mijn vader; mijn dochter huurt voor mij een auto. Dan kan ik op de terugweg mijn broer op Schiphol afzetten en op de heenweg een zus meenemen.
Mijn hoofd staat totaal niet naar actief werk zoeken, maar ook dat moet gewoon doorgaan, dus doe ik dat dan ook maar tamelijk mechanisch.
De junk in mij is rustiger. Ik hoef niet meer zonodig alle verboden zaken. Net was ik in de supermarkt, maar eigenlijk alleen maar groente en kwark gehaald. Terwijl alle kerstschappen vol met eten liggen. Luxe, duur en suikerrijk eten. Dat oude gedrag, dat bij stress ik aan het eten sla, daar moet ik vanaf want het is niet effectief. Zo enorm veel overgewicht is slecht voor mijn knieeen en heupen en ik zie er gewoon veel leuker uit als ik slanker ben. Ik hoef me niet meer te verstoppen achter die laag vet.
Voel nou maar het verdriet; je bent daar niet alleen in. Iedereen moet ooit zijn ouders verliezen. En het gevoel dat mijn emoties heen en weer gaan hoort daarbij. Nu heen, straks weer.
1 opmerking:
Je ligt waarschijnlijk op een telefoontje te wachten dat je zo slecht slaapt. Helaas kwam het bericht een dag te vroeg, je wilde morgen nog naar je vader.
Helemaal niet gek dat je anders tegen de dagelijkse dingen aankijkt. En nu helemaal, de film gaat draaien..
Veel sterkte!
Een reactie posten