Onrustig

Onrustig geslapen. En midden in de nacht wakker geworden denkend wat ik over mijn vader zou willen zeggen op zijn begrafenis.

Niet een zoetsappige speech maar ook niet alle pijnlijke zaken aanhalen. Vanmiddag ga ik naar hem toe. De verpleging gaf aan dat hij uit bed is vanochtend, een bordje pap op heeft en een eindje gelopen heeft. Nog steeds geen gebit in zijn mond, dus het is dan echt een oud mannetje wat je ziet.

Een email van mijn tante ontvangen zijn zus. Zij gaat straks haar broer verliezen. Er spelen zoveel emoties in mijn hoofd, dat het lijkt alsof die op knappen staat. En het feit dat ik dan wel afscheid ga nemen, maar niet weet of het echt definitief is, of dat hij volgende week weer vrolijk in de de huiskamer dominant zit te doen.

En dat ik geen zaken meer kan bespreken. Niets meer.

En hoe onhandig mijn moeder met dit alles omgaat, hoe ik me buitengesloten voel...Niks hoor, maar zelf moet bellen.

Zou graag even iemand hebben die me vasthoudt. Heel stevig.