Niemand weet, niemand weet...dat ik Repelsteeltje heet!

Ben voorzichtig begonnen met een kleine opdracht voor een opdrachtgever in mijn oude vak.
En wat is het ego-strelend dat al mijn oude klanten mij nog kennen. Dat ik geen standaardpraatje en daarna het standaardafscheep-antwoord krijg, maar echt een gesprek voer. Wat een verademing; ze kennen me nog! Ik ben/was iemand.

En wat een leuke werkplek heb ik. Goede koffie, goede lease-fiets, pauze wanneer ik wil. Werktijden die ik zelf kan indelen.
Het staat allemaal nog wel heel erg in de kinderschoenen en zelfs die zijn te groot dus hang ik nergens aan de grote klok dat ik "werk". Want ik werk dan wel, maar verdien nog nada nikkes, nop.
Investeren heet dat geloof ik. Pas als ik inkomen verwerf, kan ik eea gaan melden. En ondertussen doorzoeken en doorsollicitereren.

En maar verder bouwen aan mijn netwerken en door mijn dossiers spitten die ik had opgeborgen voor je weet maar nooit.

En ook nog druk voor mijn werk voor de stichting. Van de week beginnen we weer met bijeenkomsten en dat moet ook weer goed geregeld zijn en een projectgroep is druk bezig om een groot event te organiseren. Hun laatste bijeenkomst was ik als bestuurslid bij aanwezig en wat heerlijk om in de luwte van een grote parasol met een goedkoper kopje koffie (want met kortingsbon) allerlei besluiten te nemen. En dan lekker met je fietsje het hele eind weer naar huis, waar je anders weer de bus zou nemen, dus nu en extra beweging en geld hebt bespaard. Nou.....geweldig toch!

Gisteren, onder werktijd - hahaha -, even bij mijn dochter langsgeweest. Ze had mijn accu-boormachine nodig, want was een kastje in elkaar aan het zetten. Daar even wat hand- en spandiensten verleend en daarna samen naar boven gesjouwd. En haar kamer bewonderd. En haar.
Zo grappig om te horen dat ze het druk heeft, want schoonmaken, koken, wassen draaien, afwassen en werken. Dat ze zo nog even de keuken ging dweilen. Een boodschap moest doen. En of ik wist hoe je een doucheslang moest vervangen.

Dat wist ik, dus een doucheslang voor haar gekocht op mijn route naar haar, die ik zo direct weer kan terugbrengen, want bij het zoeken naar een waterpomptang, kwam ik erachter dat ik nog een nieuwe slang had liggen (hoera voor voorraadbeheer! - not) en die past op haar aansluiting, dus dat was een betere oplossing.

Weer een werkende douche daar, ze heeft ook gezorgd voor een douchecabine, een wasmachine en iemand die 'm voor haar en haar vriendin kon monteren. Ik vind het zo leuk om te zien hoe lekker en goed ze de zaken organiseert. Zonder dat ik iedere keer bij moet bijsturen. Kost me ook geen enkele moeite. Om niet te willen bijsturen. Ik zie wel dingen, maar weet nog dat fijner voelt dat jouw manier van doen gerespecteerd wordt in plaats van bekritiseert. Pas als ze me vraagt om hulp/mening of wat dan ook, dan kom ik over de brug. Maar nogmaals, ze is veel veel handiger dan ik. Ze kan zo klusvrouw worden.

Ik denk dat ze wel redelijk snel op zoek gaat naar iets wat echt van haar is, maar goed....dat is hoe IK erover denk en ach....heb ook een hele tijd op kamers gewoond toen ik jong was en dat was prima. Ik zo'n inklapbankje als bed, toen ik een vriendje (later echtgenoot) kreeg, waar je gewoon op de grond lag) en later erfden we het twijfelaartje van mijn overgrootmoeder. Niks geen klachten hoor; gewoon doen met wat er voorhanden was.