maandag 16 september 2013

Obese - herkenning

Gisterenavond de aflevering bekeken van Obese - hoe gaat het nu met.

En de meest opvallende kandidaat van vorige jaar, Danny, was nu weer de meest opvallende kandidaat. Want bijna al zijn verloren kilo's weer teruggevonden.

Het viel me op dat hij het alleen maar aan teveel eten wijt en niet doorhad wat zijn vet voor hem betekende. Dat hij in feite nog steeds dezelfde Danny is, als toen hij dik was, maar door de grote buitenwereld heel anders - en zeker na dit programma - met argusogen - wordt bekeken.


Zou hij het volhouden, zou hij terugvallen....is hij The biggest Loser?

Ik vond al eerder dat Danny alles in zijn leven in het extreme aanpakt. Ook het afvallen, hij ging harder, dieper, sneller dan welke kandidaat dan ook en alleen maar gericht op het zo veel mogelijk kilo's verliezen. Nergens tijd en ruimte voor het waarom van die muur van vet. Ook daar leek weinig begeleiding in.

Ook dat hij kennelijk een fikse eetsverslaving heeft, hij gaf aan vooral ijs lekker te vinden. Herkenbaar, die voorkeur voor zoet, zacht en slobberig :) Veel psychologen geven aan dat dit eigenlijk behoefte aan liefde is.

Als je zo dik bent als hij val je op. In negatieve zin, maar het heeft ook veel voordelen. Je hoeft nooit inspanning te verrichten want mensen snappen direct dat jij dat niet kan met je grote lijf. Niet meedoen met sporten, dansen, uitgaan, het leven in het algemeen. Je zit - voor veel mensen - aan de zijlijn en dat is de plek die de meeste mensen wel goed genoeg voor jou vinden. En jijzelf ook.

Nu ben je slank, normaal en moet je heel veel. Je leuk kleden is nog het minst ingewikkeld, maar ook een normaal leven leven. Geen excuus meer hebben om je achter te verschuilen. Je scherm, je vet, wat je onzichtbaar maakte, is weg.  Je bent naakt. En kwetsbaar.

Dan is het toch begrijpelijk dat je terugvalt naar de veilige omgeving van dikker zijn. Zo ken je jezelf. Kan je alles op je overgewicht schuiven. Geen relatie, geen baan, geen sociaal leven, geen zelfvertrouwen, geen leuke kleding. Tweedehands leven.

Het is eng om normaal te zijn. Om die persoon te zijn die je verstopt hebt onder je vet. Het is ook eng om te zien hoe mensen je opeens complimenten geven omdat je bent afgevallen. Alsof je toen je dikker was eigenlijk niet goed genoeg was. Dat doet pijn, meer pijn dan je durft toe te geven en bevestigd precies waar je bang voor was. Je bent alleen goed genoeg als je aan de algemene normen voldoet.

Buiten dat is er weinig aandacht geweest hoe slecht het voor je lichaam, je vitale onderdelen is om zo extreem veel in korte tijd af te vallen. En daarna weer aan te komen. Ik las een heel goed, geheel ander interview met hem op de site van Wondervol (leuke site!!).

http://wondervol.nl/danny-viel-met-obese-155-kilo-af-en-kwam-weer-aan-zijn-verhaal/

Ik herken mezelf in Danny omdat ik dingen ook zo goed kan wegpraten, zo om de hete brij kan heen lullen. En mensen kan overtuigen tot aan mijn dieetiste aan toe dat ik toch echt 100% committment heb, elke dag goed bezig ben. Ja, de wikkels van de Mars onderin de prullenbak verstoppen. De dag voordat je op de weegschaal moet staan helemaal niets eten...dan haal je net je streefgewicht.
Nooit eens diep gaan, nooit eens aangeven dat je het retemoeilijk vind, iedere dag zo bezig zijn met afvallen, met wat je nou wel en niet mag en vooral dat je veel niet mag.

Maar echt inzicht in je gedrag, waarom je het nodig hebt gehad om zo dik te zijn en te blijven...dat komt bij mij nu pas.

Dat ook ik het waard ben om een gezond lijf te hebben. Niet een mooi lijf, maar een gezond lijf. Als ik mijn nogal ingevallen koppie zag, met dat vlassige haar (van het afvallen) vind ik mezelf nu, zwaarder, maar wel met gezonder haar, mooier. Ik hoef niet meer in één maand 10 kg af te vallen. Rustig aan, dan kunnen mijn nieren en hart wennen aan minder gewicht.
En misschien, wat een vriendin me aangaf, moet ik wel blij zijn met een blijvende lager gewicht wat dan misschien niet een ideaal BMI is, maar wel zeker 50 kg lager dan ik ben geweest. Mijn lichaam tijd gunnen te wennen aan dit andere lijf.

En dat gezonde lijf krijg ik door regelmatig te bewegen, goede dingen te eten, geen afslankpakjes!, en vooral de stress in mijn leven te verminderen. Door te leren me niet over alles druk te hoeven maken en me niet voor alles en iedereen verantwoordelijk te voelen. En gewoon wat meer plezier in mijn leven te gaan hebben.

Vanochtend de witte was (moet echt mijn best doen genoeg was te hebben hahah) in de machine, mijn joggingbroek aan, de dvd van Cher opgezet en tsjakka....up up down down. Zo direct nog even een stukje fietsen voor een boodschap in de andere kant van mijn woonplaats, lekkere koffie gezet met een schepje kokosolie.

Goed en lief zijn voor mezelf.



10 opmerkingen:

Spaarmoeder! zei

Inderdaad tijd voor jezelf nemen en goed voor jezelf zorgen. Ik vind het geval van Danny dat er echt een steek is laten vallen bij de nazorg.

pourquoi pas ??? zei

Wat jij nou vertelt he, dat heb ik met angsten/fobieen. Je vlucht erin hoe raar het ook is wnat het is vreselijk.
Verleden week was ik op zoek naar een bepaald kleur kussentjes, bijpassende plaid en kaarsen, winkel in en winkel uit en ik voelde me steeds beroerder worden. Toen ik de laatste winkel inging en ook daar niet vond wat ik wou kreeg ik een angstaanval, dacht dat ik flauw ging vallen, zweet brak aan alle kanten uit, paniek. Gelukkig kreeg ik t onder controle en besef ik ook hoe belachelijk het is.
Een ander, met eetprobleem zou dan de ongelofelijke behoefte hebben om zich vol te stoppen denk ik.
fijne week en liefs.

Realmam zei

Mooi geschreven ...

Anoniem zei

Goed zo! Maar als je moet sporten om af te vallen dan eet je teveel! Misschien is de voedselzandloper iets voor jou? Ben inmiddels al 25 kg kwijt en ben niet meer bang om weer opnieuw aan te komen, omdat het een nieuwe gezondere levensstijl is!
Anna

Anoniem zei

Mooi en treffend onder woorden gebracht, herkenbaar ook !

Aagje

Anoniem zei

Mijn vriendin heeft een gastric bypass operatie laten uitvoeren. Maar daar is ook alleen lichamelijke nazorg. Niets over het hoe en waarom van het teveel eten. Niet voor niets dat mensen met een maagbandje zich er ook weer overheen kunnen eten. Daar zou veel meer aandacht voor moeten komen.
Chris

Avonturijn zei

Goh, je raakt me hiermee. Bedankt voor het delen.

Ineke zei

Pas op dat je wat jij voelt niet op een ander projecteert. Bij deze Danny kan het anders zitten toch? Het harde oordeel wat je jezelf geeft gaat je ook niet helpen denk ik.

Anoniem zei

Laat haar toch lekker op HAAR manier afvallen... Bewegen is goed voor een mens.

Anoniem zei

Mooi beschreven, herkenbaar ook. Mijn eetstoornis is onder controle sinds begin vorig jaar en daar ben ik superblij mee.
Inderdaad goed voor jezelf zorgen en lief zijn voor jezelf.
Zo te lezen lukt je dat aardig nu.
Fijn!