Gisteren begon ik te collecteren voor de N ierstichting en ik was gelukkig net thuis toen er alweer een grote regenbui losbarstte.
Had besloten om niet als een gek door te gaan, maar gewoon iedere dag drie kwartier mijn rondje te lopen en dan weer naar huis. Grappig om bij hetzelfde soort huis als ik bewoon naar binnen te kijken en een eerste indruk op te doen. Voordeur keurig netjes, of vol met spinnenwebben, Halmeubeltje, laminaat, spiegel, behang, verf, hond of kat, foto's, schilderijtjes, beeldjes, dingetjes of alleen een klein kiertje door de voordeur en dan na een tijdje wachten en van een volwassen vrouw horen dat moeder niet thuis is, dus ze geen kleingeld heeft. Sommige halletjes keurig netjes, anderen vol met kinderschoenen, rolschaatsen en jassen. Andere halletjes daar ruik je wat er gegeten wordt/is. Weer een andere voordeur schiet een kat naar binnen.
Doet me direct ook mijn eigen halletje bekijken. Hoe komt dat over? Nou...na jaren met kinderen te hebben gewoond met altijd veeel vrienden over de vloer, is het nu een stil halletje. Maar wel herkenbaar als die van mij, door het schoenenmeubel in een felle kleur, matching fotolijstjes op een plankje en gewoon de foto's van mijn familie die daar staan. De vloerbedekking en kleur is niet echt van deze tijd, maar goed...ik stoor me er nog steeds niet aan, dus waarom zou ik dat vervangen. De deuren zijn niet echt in mijn kleur, maar wederom...ik stoor me er niet aan, dus waarom schilderen?
Misschien wel als ik budget ervoor had, maar lijkt me in mijn situatie niet verstandig om daar mijn geld aan te besteden.
De kapstok heeft nu niet meer een berg jassen, maar alleen nog maar die van mij. 1 winterjas, 1 zomerjas en 1 eigenlijk veel te grote zomerjas, maar ja....als die andere zomerjas kletsnat is, is het toch wel prettig iets aan te kunnen schieten.
En alleen nog de skates in de gang herinneren aan mijn kinderen. Misschien dat ik ooit nog een andere ganglamp ophang, maar ook daarvoor geldt; ik stoor me er niet aan dat hij er al 20 jaar hangt en niet echt Design is. Aan eén schroef, want door mijn vader opgehangen (hahaha...hij was altijd een ongeduldige klusser).
Straks weer op pad en hopenlijk ook een beetje door de buien door, die zo hoor ik net, voornamelijk aan de kust vallen. Nu even een lekkere Rucolla salade opeten voor de broodnodige mitavientjes.
Mis ik de troonrede, de eerste van de Koning, maar gisteren zag ik hem al oefenen en ik denk dat het wel goed komt..
http://varagids.vara.nl/Newsdetail.11251.0.html?&tx_ttnews[tt_news]=100600&cHash=331446bed5f46c6ca64a60093e81c1bc
Geen opmerkingen:
Een reactie posten