Wat ruischt daar in het struikgewas???

Zoonlief is voor een paar dagen naar een maat vertrokken. Was fijn om hem een paar dagen om me heen te hebben. Hij hangt erg aan zelfstandig zijn en toen ik van de week een paar van zijn witte pilotenoverhemden in de was had gedaan samen met mijn witte was, zei hij dat ik dat echt niet hoefde te doen. Hij moest ze nog voorbehandelen. Hij had van zijn werkgever er maar 2 gehad en gelukkig van zijn voorgaande werkgever ook nog 2 over, dus totaal 4 van die speciale overhemden (waar je strepen etc op kunnen) in de was, met van die lekkere smerige kragen :)

Had hem al vroeg geleerd hoe je dat moet oplossen en dat wilde hij nog even doen voordat ze in de wasmachine gingen. Ossegalzeep to the rescue.

Ook koken voor hem wilde hij liever niet hebben. Dus voelde me een beetje ontaarde moeder, maar aan de andere kant ben ik het ook wel gewend want toen dochterlief nog thuis woonde, kookte zij ook meestal haar eigen potje, als ze thuis was en niet hoefde te werken of andere dingen te doen had.

Dus knabbelt hij af en toe op een stuk 72% cacao chocolade, eet een handje cashewnoten of bakt een lekker eitje. Of maakt een lekkere maaltijd met Brocolli en Zalm.

Nou ja...af en toe dan maar een lekkere kop koffie voor hem maken dat mocht dan wel. Als ik zo naar hem kijk, kan ik bijna niet geloven dat het mijn kind is. Zo'n knapperd en gewoon zo'n leuke vent! En een nog lievere vriendin ook. Hetzelfde bij mijn dochter. Een kontje om in te bijten, al vind ze zelf dat ze geen echte zwarte kont heeft. En dat haar.......ziljoen krulletjes en een dikke bos. En dan haar ogen....amberkleurig met een groene sparkel. Amazing dat die van mij zijn!

Goh...errug toch dat je je zo over je kinderen kan verwonderen.

Ondertussen voelt het hier thuis alsof het de hele dag al avond is. Donker en koud. Dus maar lekker vestje aan en aan diverse administratieklussen aan het werk. En ook weer onzettend blij met de superhoge opkomst op mijn event vorige week. Wat ook weer aardig wat werk oplevert. En hopen dat aankomende keer een aantal van deze inschrijvers nieuwe deelnemers worden. Of eigenlijk niet; want dat zou betekenen dat de werkeloosheid daalt en we niet meer nodig zijn!

Daarnaast natuurlijk nog solliciteren en af en toe dagdromen van een zinnige baan, een wat hoger bedrag op de bank dan nu, maar met veeel en veel minder stress dan mijn vorige banen. Ik was zeg maar altijd De Hoge Boom. Dus wil nu liever een struikje zijn die minder wind vangt.

Denk ik. Want ergens in mij is er kennelijk ook veel behoefte aan Het Hoge Boom gevoel.
Het willen opvallen in de meute. Maar gezien wat wind en orkaankracht doet met hoge bomen geeft me dat ook weer een waarschuwing mee. Heb ik genoeg wortels om een Hoge Boom te willen zijn?

Nou ja...klinkt leuk, maar ondertussen ben ik gewoon blij met 4 schone pilotenoverhemden aan mijn wasrekje. Dus geen wasdroger, maar een wasrekje aan een deur aan de oude kamer van mijn zoon, met aan de achterkant van zijn deur het schema van de cockpit van een Boeing 737.

Ik verbaas me nog steeds over mijn gevoel van tevredenheid. Want ik maak weinig tot niks opwindends mee. Nou ja...een event voor 150 man opgezet dan...maar geen uitjes, mannen of wilde sex.